© mother.gr


Παρ'όλα αυτά, υπάρχουν μερικές εκφράσεις που δεν πρέπει κανένας γονιός και για κανένα λόγο να ξεστομίζει. Ακόμα και αν δεν εννοεί κάτι, αυτό που λέει τη στιγμή, που έχει φθάσει στα όριά του, το τραύμα που προκαλείται στο μικρό παιδί είναι ανεπανόρθωτο (και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε ύβρεις) .

Οι συνηθισμένες ατυχείς εκφράσεις, που συνήθως χρησιμοποιούν οι γονείς, περιλαμβάνουν και μερικές από τις παρακάτω:

• «Άφησέ με ήσυχο!»… καλύτερο είναι να εξηγήσει κανείς ότι τη συγκεκριμένη στιγμή έχει κάποια δουλειά (ακόμα και αν θέλει απλά να ηρεμήσει) και ότι αργότερα θα είναι διαθέσιμος για οτιδήποτε θέλει το παιδί. Φυσικά πάντα με ήρεμο τρόπο!

• «Είσαι…». Οποιαδήποτε ταμπέλα και αν «κολλήσει» στο παιδί ένας μπαμπάς ή μια μαμά, αυτόματα είναι σαν να το χαρακτηρίζει πραγματικά και να το ακολουθεί όλη του τη ζωή. Προσοχή, λοιπόν, στους χαρακτηρισμούς που γίνονται σε ώρα εκνευρισμού.

• «Μην κλαις πάλι!». Μπορεί να προκαλεί στενοχώρια ή, πολλές φορές, εκνευρισμό το επαναλαμβανόμενο κλάμα ενός παιδιού, αλλά είναι ο τρόπος του να δείξει τη δυσφορία, την αντίθεσή του ή ακόμα και την αγανάκτησή του για ορισμένα πράγματα, μια και οι λεκτικές του ικανότητες τις περισσότερες φορές δεν του επιτρέπουν να εκφραστεί με το λόγο. Το να υπερτονιστεί αυτή του η αδυναμία, είναι πιο πιθανό να το οδηγήσει σε παράταση του χρόνου κλάματος και όχι στην παύση του.

• «Δεν μπορούσες να μοιάζεις λίγο στον/στην αδερφό/-ή σου;». Αυτό δε χρειάζεται καν εξήγηση γιατί δεν πρέπει να βγαίνει από το στόμα μιας μητέρας ή ενός πατέρα! Είναι ευνόητο! Απαγορεύονται οι συγκρίσεις ανάμεσα στα παιδιά μιας οικογενειας!

• «Σταμάτα, γιατί θα σου δείξω εγώ!». Ποτέ δεν πρέπει να απειλείται ένα παιδί. Ό,τι και αν έχει κάνει. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές η απειλή δεν ακολουθείται από καμία πράξη, γεγονός που μετά από μερικές φορές αναιρεί από μόνο του την ίδια την προειδοποίηση! Καλύτερο είναι να μην υπάρχει απειλή σε κανενός είδους πρόταση, αλλά να ενημερώνεται το παιδί ότι η συμπεριφορά του (σε περίπτωση πάντα που είναι ανάρμοστη), θα ακολουθηθεί από κάποιο είδος τιμωρίας (ούτε για αστείο ξύλο ή άλλη βίαιη τιμωρία!) που όμως θα πραγματοποιηθεί και δεν θα μείνει στα λόγια. Έτσι και συνεπής θα είναι ο γονέας και το παιδί θα έχει ένα λόγο να το θυμάται, για να μην υποπέσει στο ίδιο «παράπτωμα».

• «Θα σε τακτοποιήσει ο πατέρας σου, όταν επιστρέψει!». Αρχικά η μητέρα φαίνεται αδύναμη να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε κατάσταση και δεύτερον … γιατί ο μπαμπάς πρέπει να είναι ο κακός; Αν εδραιωθεί στο μυαλό ενός παιδιού αυτή η κατηγοριοποίηση, όσο και να μιλάει η μαμά (ή ο μπαμπάς αν κάνει το αντίστοιχο), δεν θα λαμβάνεται ποτέ υπ'οψιν ο λογος της και, από την άλλη, ο μπαμπάς θα είναι κάτι σαν τον μπαμπούλα… άχαρος ρόλος!

• «Μπράβο σου!». Αν και προκαλεί ερωτηματα, αυτή η φράση μπορεί εύκολα να αναιρεθεί από μόνη της! Πώς; Αν κανείς τη χρησιμοποιεί συνεχώς. Μπορεί να αποτελεί το «όπλο» της επιβράβευσης κάθε μαμάς και μπαμπά, αλλά αν με κάθε ευκαιρία (μόλις για παράδειγμα φάει το φαγητό του το παιδί ή πλύνει τα χεράκια του) χρησιμοποιείται, τότε κάποια στιγμή θα σταματήσει να έχει την αξία που θα έπρεπε, οπότε και το παιδί δεν θα δίνει καμία σημασία στην επιβράβευση. Καλό είναι να χρησιμοποιείται, μόνο όταν πραγματικά κάνει κάτι αξιοθαύμαστο και όχι για «ψύλλου πήδημα»!

http://women.gr.msn.com