Σημείωση: Οι αριθμοί στις παρενθέσεις παραπέμπουν σε υποσημειώσεις στο τέλος του άρθρου.
Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, το οποίο προκάλεσε πρωτοφανή σάλο σε διαπαραταξιακό επίπεδο, δεν είναι παρά ή κορυφή του παγόβουνου της ψυχοπνευματικής γενοκτονίας, η οποία συντελείται εις βάρος των νεωτέρων γενεών Ελλήνων. Τα πρώτα στάδια της ιδιότυπης αυτής γενοκτονίας εντοπίσθηκαν από το 1993, στα Μ.Μ.Ε, τα παραθρησκευτικά μηνύματα των οποίων –ακόμα και μέσω παιδικών προγραμμάτων –οδηγούσαν τους ανυποψίαστους ενήλικους και ανήλικους τηλεθεατές σε μια ινδουϊστικού τύπου μοιρολατρεία και απονεύρωση. (1).
Την δράση αυτή έμελλε να συμπληρώσει –και να αποτελειώσει-η «νέα αντίληψη» για την Παιδεία, η οποία διαποτίζει το σύνολο των νέων σχολικών βιβλίων2 . Ειδικά, τα βιβλία της Ιστορίας αποδεικνύουν περίτρανα ότι έχει πλέον στεφεί με επιτυχία ή εκστρατεία μιας μικρής, αλλά ενεργού, ομάδας «διανοουμένων, δημοσιογράφων και πολιτικών ακτιβιστών», οι οποίοι, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, «έχοντας συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που συνιστούν οι εθνικές μυθοπλασίες, παράγουν έναν εναλλακτικό λόγο για την Τουρκία, αποσκοπώντας σε μια Ελληνο-Τουρκική κατανόηση και τελικώς προσέγγιση» (3).
Η συγκεκριμένη ομάδα θεωρεί ότι ένα από τα «εμπόδια από την Ελληνική πλευρά για μια Ελληνο-Τουρκική προσέγγιση» είναι η «αδιάκοπη δύναμη της εθνικής εκπαίδευσης». Κατ’ αυτούς, «Οι ΄Ελληνες εκπαιδεύονται στο να αγνοούν το πολυεθνικό φόντο της χώρας τους και στο να πιστεύουν σε μια απολευκασμένη “ εθνική ιστορία” . Τέσσερεις αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας και πολιτικής και πολιτιστικής (!) συνύπαρξης με τον Τουρκικό λαό υποβιβάζονται (!) στο στερεότυπο του “Οθωμανικού ζυγού”» (4).
Ως εκ τούτου, τα μέλη αυτής της ομάδας-η οποία φέρεται ότι υποστήριζε «σθεναρά» τον τότε Πρωθυπουργό κ. Σημίτη (υπό την αιγίδα του οποίου αποφασίσθηκαν οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία)-έκριναν ότι, «επείγουσα ανάγκη», αποτελεί «η προσαρμογή του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος», ειδικά σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας. Μία εκ των παραμέτρων αυτής της «προσαρμογής» είναι και η αλλαγή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, ώστε αυτά να μην καλλιεργούν στην Ελλάδα ένα κλίμα «αντιτουρκισμού»5 . Ακολουθώντας πιστά αυτήν την «προσαρμογή», τα νέα βιβλία της Ιστορίας προκάλεσαν κατακλυσμιαίες αντιδράσεις.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε μερικές εξ αυτών:
ΡΕΣΑΛΤΟ. «Η Επανάσταση του ΄21 υπό Διωγμόν» και «Η Αποδόμηση της Ελληνικής Ιστορίας» (τ.. 5, Απρ. 2006)˙
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, «Πόλεμος Νεοελλήνων για την Ιστορία» (τ. 1534, Σεπτ. 2006)˙
ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Ποιος ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης, που η αναφορά του ονόματός του απαγορεύθηκε στα σχολικά βιβλία μας» (24.9.2006)˙
ΡΕΣΑΛΤΟ, «Πως Εισάγεται η Τουρκολαγνεία στα Ελληνικά Σχολεία» και «Η Ιστορία το Κρεβάτι του Εθνομηδενιστή Προκρούστη» (τ. 10, Οκτ. 2006)˙
ΑΡΔΗΝ , «Τα νέα βιβλία της Ιστορίας, μια γενοκτονία της μνήμης» (τ. 62, Νοεμβ. 2006 –Ιαν. 2007)˙
ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Η ελληνική Ιστορία ως πολυπολιτισμικό εγχείρημα;» (3.12.2006)˙
ΑΛΦΑένα, «Στο βιβλίο της Β΄ Γυμνασίου δεν εικονίζεται πλέον ο Παλαιολόγος, αλλά ο Μωάμεθ ο Πορθητής!…» (14-15.10.2006)˙
ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Ξαναγράφουν την Ιστορία μας»(12.11.2006). «Σάλος για το βιβλίο που παραχαράσσει την Ιστορία» (24.12.2007)˙
ΡΕΣΑΛΤΟ, «Η Ιστορία στο χειρουργείο της Νέας Τάξης» (τ. 11, Νοεμ. 2006)˙
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. «΄Ένα έκτρωμα που διδάσκει υποταγή» (4.2.2007)˙
ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Οργή για το ανθελληνικό βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού» (11.2.2006).
Ελλήνων Ταπείνωση:
Σε μίαν εποχή, κατά την οποία το σύνολο των «φίλων» γειτονικών προς την Ελλάδα χωρών (της Τουρκίας προεξάρχουσας) διαγκωνίζεται για να υπεξαιρέσει-μαζί με μέρος της ελληνικής ιστορικής της κληρονομιάς (και της εθνικής κυριαρχίας της)-μέρος του μεγαλείου της, η προαναφερθείσα ομάδα πιστεύει ότι: «Πολλοί ΄Ελληνες επιδεικνύουν μίαν αλαζονεία βασισμένη σε μίαν αντίληψη “ιστορικής ανωτερότητας”, η οποία προσφέρει στους σύγχρονους ΄Ελληνες μια θέση κύρους ως φορέων κλασικής κληρονομιάς και πολιτιστικού κεφαλαίου, που συχνά δαιμονοποιεί τους γείτονες Τούρκους ως “Απολίτιστους Ασιάτες”».
Επειδή, λοιπόν, κατ’ αυτούς, «Οι ΄Ελληνες μεγαλώνουν μέσα σε ένα κλειστό, υπέρ-επικεντρωμένο Ελληνοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο, με την έμφασή του επί του μεγαλείου της κλασικής Ελλάδας, παραμελεί και συχνά διαστρεβλώνει το πρόσφατο Οθωμανικό και μετα-Οθωμανικό παρελθόν της», επιτάσσουν ότι τα βιβλία της Ιστορίας πρέπει να «προσαρμοσθούν», ούτως ώστε να μην προκαλούν «σωβινιστικές» και «εθνικιστικές» εξάρσεις στους ΄Ελληνες μαθητές (6). Αυτήν την «αλαζονεία» και τις «εξάρσεις» των Ελλήνων μαθητών έρχεται να απαλείψει το σύνολο των νέων βιβλίων της ελληνικής Ιστορίας, τα οποία-συστηματικά και μεθοδευμένα και από τις πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης έως τις τελευταίες-διαστρέφουν, παραχαράσσουν ή αποσιωπούν ό,τι εθεωρείτο από κορυφαίους ξένους ιστορικούς- και επί 25 συνεχείς αιώνες-ως το μεγαλείο της.
Το όλο εγχείρημα συνοψίζεται στο υποσυνείδητο μήνυμα, το οποίο εκπέμπει το εξώφυλλο του βιβλίου της Αρχαίας Ιστορίας της Α΄ Γυμνασίου, όπως ορθά το ερμήνευσε ένας γονέας: «΄Ελληνα κατέβασε το κεφάλι και πάψε να κοκορεύεσαι για το ιστορικό σου παρελθόν, γιατί αυτά πέφτουν πλέον στο κενό» (7).
Η προαναφερθείσα ομάδα φαίνεται ότι «έχει αρκετή επιρροή ώστε να αναλαμβάνει πλειάδα σχεδιασμών, από την κριτική αναθεώρηση της Ελληνικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έως την «από-εθνικοποίηση της Ελληνικής ταυτότητας»(de-ethnicization of Greek identity). Ο λόγος τους κατέστη εμφανής «σε μια σειρά προταθεισών συνταγματικών τροπολογιών για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους και την πλήρη προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Τελευταίως οι προσπάθειές τους επέφεραν καρπούς, όταν η Αθήνα ακύρωσε το επονείδιστο άρθρο 19 του Νόμου περί Υπηκοότητος, που εχρησιμοποιείτο στο παρελθόν για να στερεί (!) από τα μέλη ξένων εθνικών μειονοτήτων την Ελληνική τους (!) υπηκοότητα, γεγονός που επέβαλε μια αρκετά φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική, νομιμοποιώντας χιλιάδες κυρίως Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα».
Σκοπός τους, η επίτευξη μιας «πιο ανοικτής και φιλικής προσέγγισης έναντι των γειτόνων (βλέπε το έργο της Θάλιας Δραγώνα και της ΄Αννας Φραγκουδάκη) σε μια σειρά διαλέξεων, δημοσιευμάτων και αρθρογραφίας (βλέπε το έργο του Νικηφόρου Διαμαντούρου, Νίκου Μουζέλη, Λουκά Τσούκαλη, Στέφανου Πεσματζόγλου, Ριχάρδου Σωμερίτη, κ.ά. )» (8). Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού ακολουθεί πιστά τις συντεταγμένες αυτές. Και, ενώ η συγγραφέας του διατείνεται ότι, «Το βιβλίο δεν αφελληνίζει, αλλά και δεν “ελληνίζει”» τους μαθητές (9) στο αντίστοιχο «βιβλίο του δασκάλου για την έκτη Δημοτικού, το Υπουργείο Παιδείας, εξηγεί ότι στόχος τους είναι να βγάλουν από τα παιδιά την ελληνική ταυτότητα και το κάθε παιδί να ξανακτίσει την ταυτότητά του ελεύθερα» (10). Προκειμένου δε να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτήν διδάσκει στα 12χρονα παιδιά ότι ο Κεμάλ Αττατούρκ ήταν ο ηγέτης των Τούρκων που “απελευθέρωσε” τη Σμύρνη από του ΄Ελληνες» (11).
Ελλήνων Υποτέλεια:
Στο επόμενο σχολικό έτος - δηλαδή, στην Α΄ Γυμνασίου -, τα καταλλήλως «από-εθνικοποιημένα, πλέον παιδιά μαθαίνουν από το βιβλίο της Αρχαίας Ιστορίας, ότι το καθεστώς της δουλείας είναι ευεργετικό: «Η αθηναϊκή κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της περιέβαλλε τους δούλους με στοργή και ή κάθε οικογένεια, στους κόλπους της οποίας υπηρετούσαν, τους θεωρούσαν μέλη τους». Αμέσως μετά, «παρατίθεται απόσπασμα από τα πολιτικά του Αριστοτέλη, στο οποίο αναφέρεται γιατί “ η δουλεία είναι δίκαιη”», χωρίς να παρατίθεται αντίθετη άποψη, και οι μαθητές «καλούνται ουσιαστικά να αποδεχθούν ότι οι δούλοι στην (αρχαία ) Αθήνα… καλοπερνούσαν» (12) .
To 2003, ο Σιμόν Περές δήλωσε ότι, «η ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε» (13) . Η ρήση του Σιμόν Περές φαίνεται ότι επαληθεύεται. Στο βιβλίο καθοδήγησης του εκπαιδευτικού για τη Αρχαία Ιστορία της Α΄ Γυμνασίου, αναφέρεται ότι «οι πλούσιοι συχνά καθίστανται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους φτωχούς, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, από τους συκοφάντες προς τους οποίους δεν είναι πάντοτε φρόνιμο να αντιπαρατίθενται, αλλά επίσης και σε επίπεδο θεσμών, γιατί οι λειτουργίες και η εισφορά (φόρος επί του εισοδήματος) δεν επιβαρύνει παρά την μειοψηφία των πλουσίων» (14).
Εκτός τούτου, την «τετράτομη “Κοινή (!) Ιστορία Νοτιοανατολικής Ευρώπης”, η οποία προωθείται στα ελληνικά σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως “εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό” –βοήθημα προς τους δασκάλους», φέρεται ότι γράφει το «Κέντρο για την Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη» (CDRSEE). Το CDRSEE φέρεται ότι χρηματοδοτούν, «μεταξύ άλλων, τα υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γερμανίας, το υπουργείο Παιδείας της Αυστρίας». Το CDRSEE χρηματοδοτεί, επίσης, «η USAID (κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ, μέσω της οποίας διοχετεύεται το μεγαλύτερο μέρος της μη στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς τις άλλες χώρες) καθώς και “θυγατρικές” του γνωστού για φιλοσκοπιανά του αισθήματα κ. Σόρος (Fund for an Open Society-Serbia και Open Society Institute- Macedonia)» (15).
Ευεργεσία το Παιδομάζωμα:
Φαίνεται, μάλιστα ότι, στο πρώτο τόμο (σσ. 62-64) του εν λόγω τετράτομου πονήματος-το οποίο φέρεται ότι «προωθείται προς μετάφραση και στα “μακεδονικά”» - «το παιδομάζωμα χαρακτηρίζεται “πρωτότυπη οθωμανική πρακτική”, η οποία ευνοούσε την κοινωνική ανέλιξη»των γενίτσαρων (16). Με άλλα λόγια, οι εκπαιδευτικοί καθοδηγούνται να εξηγήσουν στους –αποεθνικοποιημένους πλέον-μαθητές το πόσον επωφελής μπορεί να αποβεί η υποτέλεια στους εθελόδουλους. Στα ανωτέρω, πρέπει να προστεθεί η εισαγωγή της διδασκαλίας της Τουρκικής Γλώσσας στο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών της Α΄ Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου (ΦΕΚ. 867/10.7.2006). ΄Ετσι, συμπληρώνεται η εικόνα των νεοταξίτικων γεωπολιτικών σχεδιασμών για την νοτιοανατολική Ευρώπη, με την Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη και την Ελλάδα, ξανά, ως υποτελή της, αλλά –αυτήν τη φορά-εθελόδουλη.
Το Νέο Ψυχοπνευματικό Παιδομάζωμα:
Επομένως, όσοι εξαλείφουν την «αδιάκοπη δύναμη» της ελληνικής εθνικής Παιδείας-καταστρέφοντας την ιστορική αυτοσυνειδησία των παιδιών μας και μεταλλάσσοντας τον «ανυπότακτο»΄Ελληνα σε εθελόδουλο ανδρείκελο, προς χάριν της «φίλης γείτονος» Τουρκίας – ουδόλως πρωτοτυπούν. Παιδομάζωμα επιτελούν και αυτοί, αλλά πιο «εκλεπτυσμένο»από το Τουρκικό, διότι-ενώ αφήνουν στους γονείς το σώμα των παιδιών τους-«μαζεύουν» το πνεύμα και την ψυχή των παιδιών αυτών, για να τα μεταλλάξουν σε όργανα των δυνάμεων του «κυρίαρχου υπερεθνικού οικονομισμού της παγκοσμιοποίησης» και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Υποσημειώσεις:
1 Δάφνη Βαρβιτσιώτη, εισήγηση με τίτλο «Παραθρησκευτικές Τάσεις στα ΜΜΕ», στα πλαίσια της Ε΄ Διορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων επί θεμάτων Αιρέσεων και Παραθρησκείας, Ναύπακτος 13-18.5.1993.
2 Δάφνη Βαρβιτσιώτη, «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» Εξέλιξη ή Χειραγώγηση: εκδ. ΑΘ. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ , Αθήνα 2004.
3 Δημήτρης Καιρίδης, Δρ, Δ/ντής του Προγράμματος «Κόκκαλης»επί της Νοτιο-ανατολικής και Ανατολικής –Κεντρικής Ευρώπης στο John F. Kennedy School of Government, Harvard University, «PoliticalCultureandForeignPolicy: Greek Turquish Relations in the Era of European Integration and Globalization» (Πολιτικός Πολιτισμός και Εξωτερική Πολιτική: Ελληνο-Τουρκικές Σχέσεις στην Εποχή της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και Παγκοσμιοποίησης), A NATO Felowship Final Report, Cambridge, Ιούνιος 1999.
4 Ενθ. ανωτ.
5 Ενθ. ανωτ.
6 Ενθ. ανωτ.
7 Από αναμετάδοση σχετικής συζητήσεως σε Σχολή Γονέων, από τον πελοποννησιακό τηλεοπτικό σταθμό ΗΛΕΚΤΡΑ, την 25.11.2006.
8 Δημήτρης Καιρίδης, ένθ. Ανωτ.
9 «Το μάθημα της ιστορίας γίνεται πάλι πεδίο ιδεολογικής μάχης» εβδ. εφημ. Η ΕΠΟΧΗ της 28.1.2007.
10 Δηλώσεις του καθηγητή του Παντείου, κ. Νεοκλή Σαρρή, στον τηλεοπτικό σταθμό HIGH βλ. Στήλη «Στα Πεταχτά» του Θ. Χατζηγώγου, εβδ. εφημ. ΑΛΦΑένα της 9-10.12.2006 (τα έντονα στοιχεία δικά μας).
11 Βλ. άρθρο της εβδ. εφημ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της 11.2.2006, με τίτλο: «Νόθευση της Ιστορίας με την …άδεια Καραμανλή και Βενιζέλου» και υπότιτλο «Εμφανίζονται ως μέλη επιτροπής που υπαγόρευε την στρατηγική Κέντρου το οποίο εκδίδει ανθελληνικά βιβλία».
12 «Η ευτυχία του να είσαι… δούλος», Στήλη «Νέα Βιβλία» εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ της 31.1.2007.
13 «ΣΙΜΟΝ ΠΕΡΕΣ, Το “Γεράκι της Ειρήνης” μιλάει στον Θανάση Λάλα» ΒΗΜΑgasino, ένθετο εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 7.12.2003.
14΄Ενθ. Ανωτ.
15 Βλ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ένθ. ανωτ., και επί της ουσίας, βλ. «Τα εκπαιδευτικά “βοηθήματα” του CDRSEE», περιοδ. ΑΡΔΗΝ, τ. 62, Νοεμ. 2006-Ιαν. 2007.
16 Βλ. άρθρο της ίδιας εφημερίδας, με τίτλο: «Το παιδομάζωμα ήταν “πρωτότυπη οθωμανική πρακτική”!»και υπέρτιτλο «υποστηρίζουν ότι γίνονταν Γενίτσαροι για να έχουν ταχύτερη κοινωνική εξέλιξη».
http://www.epirus-ellas.gr/
