Δ. Χριστόφιας: «Φεύγω από την Κύπρο δυστυχής, γιατί το εσωτερικό μας μέτωπο είναι θρύψαλα» (Σάβ. 24.9.11, Ν. Υόρκη)Δ. Σολωμός (1798-1857): «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»…Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ ο κυπριακός λαός εξαπατήθηκε στις 24.2.2008 να εκλέξει Πρόεδρο που αμέσως μετά την εκλογή του αποδείχθηκε ότι είχε δολίως κρυφή προεκλογικά πολιτική να υπεξαιρέσει τις νικητήριες ψήφους από ΔηΚο και ΕΔΕΚ για να οδεύσει με «λαϊκή εντολή» και αγύριστο γινάτι προς το είδος της λύσης που ο λαός, με το 76% στο Δημοψήφισμα της 24.4.2004, είχε απορρίψει: Τον διζωνικό «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» με τον Ταλάτ, της 23.4.2008.
Ε Ν Α Ν ΠΡΟΕΔΡΟ που χωρίς την έγκριση του λαού και παρά την αντίθεση του λαού, έσπευσε να μειοδοτήσει τις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους, για τουρκική εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη εξουδετέρωση του ελληνικού 82%, νομιμοποίηση των πρώτων 50 χιλιάδων Τούρκων εποίκων κ.ο.κ. Με δεδηλωμένο, από τον ίδιο επί λέξει, «γινάτι» και μ’ ανέκπτωτη αλαζονεία περιφρόνησε την αντίδραση της πλειοψηφίας του λαού, που του έδειχναν οι διαδοχικές δημοσκοπήσεις. Με περιφρόνηση περιγελούσε και την απόφαση της ΕΔΕΚ ν’ αποκηρύξει την πολιτική του και να εγκαταλείψει την κυβέρνησή του. Με διχαστικούς φατριασμούς διχοτόμησε το ΔηΚο σε «επίσημο» και μη, αξιοποιώντας την περί τας Καρέκλας λαγνεία των Καρογιάν και σία. Διαπομπεύοντας ειρωνικά ως «ωραίους Έλληνες» τη διαφωνούσα πλειοψηφία του λαού κι εκστρατεύοντας με διατεταγμένους «Οδοστρωτήρες» για να επιβάλει την υποταγή στους διζωνικούς προσανατολισμούς του.
Ε Τ Σ Ι ΠΕΤΥΧΕ να κάνει θρύψαλα το εσωτερικό μέτωπο του λαού. Πολύ προτού οι κακουργηματικές αμέλειες, οι παραμελήσεις καθήκοντος τής υπό την αρχηγία του κυβέρνησης κι η απίστευτων διαστάσεων απουσία στοιχειώδους προεδρικού ελέγχου και επιμελούς προεδρίας επί των υπουργών του και των υπηρεσιακώς υφισταμένων του, προκαλέσουν τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου 2011 στη ναυτική βάση της ΕΦ. Που πολλαπλασίασαν τη δυστυχία του λαού, προσθέτοντας και το αφόρητο πένθος για την εξ αμελείας ανθρωποκτονία των 13 θυσιασθέντων στο Μαρί και την απελπισία για τις καταστροφές που προκάλεσε ο τρόπος προεδρίας αυτού του συγκεκριμένου Προέδρου, αλλά και την απόγνωση για όσους ολεθριότερους (ό μη γένοιτο) κινδύνους εγκυμονεί η παραμονή του στην προεδρία. Ποιανού λοιπόν μετράει πιότερο η δυστυχία; Του λαού ή του Προέδρου;
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Όταν οι αλληλοδιαδοχικές συναντήσεις ανά δύο, των αρχηγών των κομμάτων και οι συγκροτούμενες ανά κόμμα συνεδριάσεις των κομματικών συλλογικών οργάνων, προεξάρχον θέμα έχουν τις δημοτικές εκλογές του Δεκεμβρίου και όχι την αξίωση της πλειοψηφίας του λαού για παραίτηση Χριστόφια, αυτό σημαίνει ότι άλλες, κομματικά ιδιοτελείς, είναι οι προτεραιότητες των μεν και άλλες της πλειοψηφίας του λαού;
Λάζ. Α. Μαύρος
πηγή Αντιπαρακμή
