Ο μήνας Οκτώβριος περιλαμβάνει πολλά και σημαντικά γεγονότα, το ένα σημαντικότερο από το άλλο:
Η εξόρμηση του Ελληνικού Στρατού κατά το 1912 – 13.
Η παράδοση του Τουρκικού Στρατού Κατοχής στη Θεσσαλονίκη στις 26/10.
Η εγκατάσταση του Ελλ. Στρατού στη Θεσσαλονίκη και η απελευθέρωσή της στις 27/10.
Αυτή είναι η προσφορά της «μικρής» Ελλάδας στην Ευρώπη και σ’όλο τον κόσμο.
Αυτά τα κατορθώματα των Ελλήνων μαχητών θαύμασαν όλοι οι λαοί και ηγέτες της Υφηλίου ακόμα κι αυτοί που προσπάθησαν να τους υποδουλώσουν.
Αυτό το μεγαλείο Πίστεως, Ανδρείας, γενναιότητας, αντοχής και δόξας της Ελληνικής Ψυχής ήταν το αποτέλεσμα πράξεων και αποφάσεων μιας ικανής Ηγεσίας του τόπου, η οποία προβλέποντας χρόνια πριν την πολεμική καταιγίδα, προετοίμασε ένα Λαό για να συναντήσει για άλλη μια φορά το Πεπρωμένο του Έθνους μας τιμώντας ανάλογα τις ως τότε θυσίες των Προγόνων τους.
Η παράδοση του Τουρκικού Στρατού Κατοχής στη Θεσσαλονίκη στις 26/10.
Η εγκατάσταση του Ελλ. Στρατού στη Θεσσαλονίκη και η απελευθέρωσή της στις 27/10.
Εκείνο όμως το οποίο δίνει νόημα στο χρόνο και σηματοδοτεί την Ιστορία των Νεότερων Ελλήνων είναι το γεγονός της 28ης μέρας του μηνός Οκτωβρίου.
Είναι η ημερομηνία
του κοσμοϊστορικού ΟΧΙ της Ελλάδος, το οποίο ακούστηκε από τα χείλη
του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά στις 3 τα ξημερώματα της
28ης Οκτωβρίου 1940.
Είναι η ημερομηνία κατά την οποία η Ηγεσία της χώρας μας –αποτελούμενη από την Α.Μ το Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο Β’, τον Πρωθυπουργό Ιω. Μεταξά και τον Στρατάρχη Αλ.Παπάγο - έκανε πράξη τη θέληση ενός Έθνους να μείνει ελεύθερο.
Αυτό το ΟΧΙ,
αν και ξάφνιασε ολόκληρο τον κόσμο και ακούστηκε σαν παραλογισμός,
ήταν στην πραγματικότητα μια πράξη ευθύνης, μια πράξη συνέπειας
απέναντι στην Ιστορία και τις παραδόσεις του Έθνους των Ελλήνων.
Ήταν μια πράξη οδηγού και φωτοδότη της ανθρωπότητας , όπως άλλωστε πάντα έπραττε η Ελλάδα.
Δύο αυτοκρατορίες αντιμετώπισε η Ελλάδα το 1940-41.
Όλοι
οι άλλοι λαοί της Ευρώπης αντιμετώπισαν κυρίως μόνο τους Γερμανούς και
να η αντοχή τους στις επιθετικές ενέργειες Γερμανών ή Ιταλών υπήρξε
απογοητευτική σε σχέση με την Ελλάδα που εναντίων Ιταλών, Βουλγάρων και Γερμανών άντεξε 219 ημέρες.
Η Νορβηγία –Γερμανοί 61 ημέρες
Η Γαλλία – Γερμανία 40 ημέρες
Η Πολωνία- Γερμανοί 25 ημέρες
Το Βέλγιο-Γερμανοί 17 ημέρες
Ολλανδία- Γερμανοί 3 ημέρες
Δανία- Τσεχοσλοβακία -Λουξεμβούργο παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση στους Γερμανούς .
Η αναλογία των θυσιών του πληθυσμού (μάχες-εκτελέσεις-πείνα) σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού της κάθε χώρας έχει ως εξής:
Ελλάδα : 10% του συνολικού πληθυσμού
Σοβ.Ενωση : 2,7%
Γαλλία : 2%
Πολωνία : 1,7%
Αυτά τα κατορθώματα των Ελλήνων μαχητών θαύμασαν όλοι οι λαοί και ηγέτες της Υφηλίου ακόμα κι αυτοί που προσπάθησαν να τους υποδουλώσουν.
Αυτό το μεγαλείο Πίστεως, Ανδρείας, γενναιότητας, αντοχής και δόξας της Ελληνικής Ψυχής ήταν το αποτέλεσμα πράξεων και αποφάσεων μιας ικανής Ηγεσίας του τόπου, η οποία προβλέποντας χρόνια πριν την πολεμική καταιγίδα, προετοίμασε ένα Λαό για να συναντήσει για άλλη μια φορά το Πεπρωμένο του Έθνους μας τιμώντας ανάλογα τις ως τότε θυσίες των Προγόνων τους.