1. ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Το κίνημα πέθανε. Ζήτω το κίνημα!!!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημόνων και ακτιβιστών το κίνημα των Αγανακτισμένων υποχώρησε
εκ του λόγου «ότι η κοινωνία υπέστη παραλυτικό σοκ εξαιτίας των μέτρων»
(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 25/9/2011, σελ.37). Στην θέση του
εμφανίστηκε και επισήμως το Κίνημα Δεν Πληρώνω. Ανεπισήμως το κίνημα προϋπήρχε εκ της αδυναμίας των πολιτών να εξυπηρετήσουν δάνεια και να καταβάλουν εξουθενωτικούς φόρους. Βεβαίως
τίθεται το ερώτημα αν η εμφάνισή του εν λόγω νέου κινήματος θα
οδηγήσει την Κυβέρνηση σε παραίτηση, ή θα εξυπηρετήσει τους
σκοπούς της τρόϊκας, η οποία βλέπει την ύφεση να βαθαίνει, άρα και να
μεγαλώνει η εξάρτηση της χώρας από τον εξωτερικό δανεισμό. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στο πρώτο.
Παράλληλα βοά το διαδίκτυο από κινήματα ενάντια στα Μνημόνια και στο σαθρό πολιτικό σύστημα. Ωστόσο
αν και ο στόχος είναι κοινός οι διακηρύξεις και ο λόγος
τους παρουσιάζει ποικίλες μικροδιαφορές, που συνοδεύονται από
εγωκεντρικές συμπεριφορές των ιδρυτών τους ή / και των πέριξ αυτών, η
οποία παρεμποδίζει την ομοφωνία και ομοψυχία.
2. ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ - ΚΟΜΜΑΤΑ
Του κυρίου όγκου των κινημάτων προηγήθηκαν πατριωτικά μέτωπα μερικά των οποίων εξελίχθησαν σε κόμματα. Ωστόσο,
είχαν να αντιπαλέψουν με πολιτικές, λογικές και εκλογικές αγκυλώσεις
που έχει επιβάλει το σύστημα, ώστε η παρουσία τους να μη είναι
αρκούντως υπολογίσιμη. Οι στόχοι τους ομοίως αντιμνημονιακοί και
ενάντια του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, επικεντρώνονται στην
εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία. Εξάλλου, οι εγωκεντρικές
συμπεριφορές των ιδρυτών ή / και των πέριξ αυτών είναι ομοίως παρούσες
και ομοίως παρεμποδίζουν την ομοφωνία και ομοψυχία.
3. ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
Με
στόχο την οικονομική ευμάρεια των μελών τους, οι πάσης φύσεως
"εργατοπατέρες", πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βλέπουν στον συνδικαλισμό ως
βαθμίδα είτε για την πολιτική τους ανέλιξη, είτε για την υπηρεσιακή
τους εξέλιξη. Η επαφή τους με την εξουσία καταργεί στεγανά και ενίοτε επηρεάζει τις αποφάσεις τους. Εξάλλου, πολλές από τις δράσεις γίνονται για το θεαθήναι και για την εξασφάλιση της επανεκλογής.
Επανειλημμένως έχω καταθέσει το παρακάτω ερώτημα στο οποίο δεν έχω λάβει απάντηση: Γιατί
άραγε η πορεία η οποία ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες αποτελεί πρώτη
επιλογή αντί άλλων εναλλακτικών δράσεων όπως ο αποκλεισμός της Βουλής, ή
ο αποκλεισμός της ηγεσίας του αρμόδιου Υπουργείου, ή ακόμη και ο
περιορισμός του Υπουργού στην κατοικία του; Κατά την ταπεινή μου γνώμη με τέτοιες δράσεις, τόσο η πίεση όσο και η προβολή από τα ΜΜΕ θα ήταν μεγαλύτερη.
Αντίθετα οι πορείες περιορίζονται ευκολότερα και είναι ευάλωτες στον
στρατηγικό σχεδιασμό των επιτελών της αστυνομίας, όπως αποδείχθηκε
περίτρανα στην Θεσσαλονίκη, όπου τα αποτελέσματα θα ήσαν
θεαματικότερα και πρακτικότερα αν αντί πορείας είχαμε απ’ ευθείας
συγκεντρώσεις γύρω από το Βελλίδειο. Ενδεχομένως να μην είχαν επιβληθεί
κάποια από τα νέα μέτρα!
4. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Η συντεχνιακή λογική η οποία διέπει τις αποφάσεις Βουλευτών και Υπουργών δημιουργεί αυτόματα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης τα οποία τους οδηγούν σε κομματική υποτέλεια και περιχαράκωση του προκλητικού τρόπου ζωής τους.
Εξ
αιτίας αυτής της λογικής και της ασκούμενης τρομοκρατίας απώλειας της
Βο(υ)λευτικής έδρας ή του Υπουργικού Θώκου είναι εξαιρετικά δύσκολο να
προχωρήσουν στο αυτονόητο: την προκήρυξη Εθνικών Εκλογών προς
νομιμοποίηση. Αντίθετα επιλέγουν την προδοσία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων,
εφευρίσκοντας επικοινωνιακά τερτίπια για την εκτόνωση της έντασης που
δημιουργείται από τον ενδοτισμό τους. Εξάλλου, δεν πρέπει να μας
διαφεύγει ότι σε Κυβερνητικό επίπεδο, ο λόγος ύπαρξης των στρατιών
Συμβούλων χρησιμοποιείται μάλλον για την εκπόνηση επικοινωνιακών
στρατηγικών για την αντιμετώπιση κρίσεων αμφισβήτησης και αντίδρασης εκ
μέρους των πολιτών, παρά η τεχνική υποστήριξη. Παράδειγμα τέτοιων
στρατηγικών αποτελεί και ο καταιγισμός πληροφόρησης και
παραπληροφόρησης, η επιβολή εισπρακτικών μέτρων σε δόσεις, αλλά και τα
κυοφορούμενα Δημοψηφίσματα, τα οποία μάλιστα δεν θα είναι δεσμευτικά για
την Κυβέρνηση αλλά μόνον συμβουλευτικά!
Άλλωστε,
η πανσπερμία Κινημάτων, Πατριωτικών Μετώπων-Κομμάτων και αποσπασματικών
δράσεων των Συνδικαλιστικών Κινημάτων, εξυπηρετεί τα Κυβερνητικά σχέδια
και την προστασία του πολυτελούς τρόπου ζωής των Βουλευτών και των
οικογενειών τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.
Η
διόρθωση των συνδικαλιστικών δράσεων προς το αποτελεσματικότερο και η
συνισταμένη δράσεων Κινημάτων, Πατριωτικών Μετώπων - Κομμάτων και
Συνδικαλιστικών Φορέων ενδεχόμενα να συντελέσουν στην ανατροπή του
υφιστάμενου σαθρού πολιτικού συστήματος και ίσως στην κυοφορία νέου
Δημοκρατικότερου Πολιτεύματος.
Αποτελεσματικότερη
θα είναι η συνένωση των Κινημάτων και Πατριωτικών Μετώπων-Κομμάτων, τα
οποία αφού ομονοήσουν στην σύνταξη των ούτως ή άλλως κοινών θέσεων και
απορρίψουν τις όποιες εγωιστικές συμπεριφορές, συγκλίνουν σ’ έναν νέο
ρωμαλέο Πολιτικό Φορέα ο οποίος θα είναι αποτελεσματικότερος στην
ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Από την διεργασία
συνένωσης ενδεχόμενα να αναδειχθούν και ανομοιογενείς συμπεριφορές οι
οποίες θα εξαιρεθούν ως εγκλωβισμένες ασυνείδητα ή ενσυνείδητα στην
συστημική πολιτική λογική. Διμερής ή ολιγομερής επικοινωνία και
συνενόηση μεταξύ των αντιδρόντων και στην συνέχεια συνάντηση όλων των
Κινημάτων και Πατριωτικών Μετώπων θα θέσει τις βάσεις για την
εμφάνιση ενός ελπιδοφόρου Πολιτικού Φορέα.
Η ισχύς εν τη ενώσει!!!
Ιωάννης Δέμος http://kanena2010.blogspot.com
