Γράφει : ο Μιχάλης Τζανάκης* Πριν 7 χρόνια είχαμε ξεχυθεί στους δρόμους, γι άλλους λόγους απ αυτούς που βρισκόμαστε σήμερα. Τότε αποθεώναμε, σήμερα μουτζώνουμε. Τότε με τον Καραγκούνη, το Ζαγοράκη, το Δέλλα, το Χαριστέα σηκώσαμε την «κούπα», ενώ σήμερα το μόνο που μένει να «σηκώσουμε», είναι το μεσοπρόθεσμο. Συγκρίνετε, όμως, την ενδεκάδα του 2004 με την κουρελο-ομάδα της εθνικής μας σήμερα, για να καταλάβετε τη διαφορά.
Δείτε ομάδα που κατεβάζουμε σήμερα στις διεθνείς μας συναντήσεις:
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Θ. Πάγκαλος. Τοποθετήθηκε στη θέση αυτή με μοναδικό κριτήριο τον όγκο του μπας και καλύπτει το τέρμα, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο. Ούτε να κινηθεί, ούτε να πηδήξει, ούτε να αποκρούσει, μόνο με φωνές και ύβρεις προσπαθεί να καθοδηγήσει την άμυνα του, που μπάζει από παντού. Τελικά μόνο αυτογκόλ βάζει. Άκρως κακή επιλογή.
ΔΕΞΙ ΜΠΑΚ: Γ. Καρατζαφέρης. Πολύ αργός για μπακ, αλλάζει πολύ εύκολα θέσεις μέσα στο παιγνίδι και δεν του έχουν εμπιστοσύνη οι συμπαίκτες του. Επιμένει να παίζει πάνω στη δεξιά γραμμή του άουτ και οι αποκρούσεις του είναι τόσο άστοχες, που στέλνει τη μπάλα έξω απ τον αγωνιστικό χώρο στην… πολυκατοικία δεξιά του γηπέδου!!!
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΠΑΚ: Α. Τσίπρας. Νέο παιδί, τρέχει πάνω κάτω αλλά δε συνδυάζεται καλά με την υπόλοιπη αριστερή πτέρυγα της ομάδας, ενώ στον τερματοφύλακα την πετάει σκόπιμα ψηλά (δεν μπορεί να πηδήξει ο Πάγκαλος), ή χαμηλά (δεν μπορεί ούτε να σκύψει), άρα το νου του στο αυτογκόλ τον έχει κι αυτός.
ΣΤΟΠΕΡ: Γ. Δημαράς. Καλός παίκτης στα νιάτα του αλλά για τη θέση που παίζει έχει δύο βασικά μειονεκτήματα. Είναι κοντός, και δεν παίζει «βρώμικα» τον αντίπαλο.
ΛΙΜΠΕΡΟ: Ν. Μπακογιάννη. Παλαιότερα έπαιζε στη δεξιά πλευρά του κέντρου της ομάδας,τώρα υποχώρησε στην άμυνα. Χαλά το παιχνίδι της ομάδας, αφού δεν πασάρει καθόλου στη δεξιά πλευρά (δε μιλιέται με τους μισούς παίκτες), ενώ παίζει πολύ εγωιστικά και κάνει πολλές… γκέλες με τις βιαστικές κινήσεις σας.
ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ. Φ. Κουβέλης. χρόνια μπαινοβγαίνει στην ομάδα, χωρίς να διακριθεί ιδιαίτερα ποτέ. Όπως και το στόπερ και αυτός για «κόφτης» της ομάδας δεν κάνει. Ποτέ δεν κάνει φάουλ στον αντίπαλο, ενώ μάλλον τα χρόνια πέρασαν και δεν έχει πολλά να προσφέρει στην ομάδα.
ΔΕΞΙ ΕΞΤΡΕΜ. Α Σαμαράς. Χρόνια στον πάγκο, περίμενε να μπει στην ομάδα και τώρα φαίνεται να χει καπαρώσει τη θέση. Όμως δεν είναι τόσο γρήγορος, όσο απαιτεί η θέση του εξτρέμ, δεν τα πάει καλά με το δεξί μπακ, οπότε η συνεργασία με τη δεξιά πλευρά είναι ανύπαρκτη. Είναι πολύ ψηλός και δυσκίνητος για τη θέση αυτή και πολύ ατομιστής, αν και δεν έχει καλή τεχνική, έπιμένει να κάνει «ντρίπλες»,χωρίς όμως αποτέλεσμα.
ΔΕΞΙ ΧΑΦ. Α. Γεωργιάδης. Εκνευρίζει με τις φωνές του τους συμπαίκτες του. Ο ίδιος ήθελε να παίζει τέρμα στη δεξιά γραμμή και επειδή είναι φίλος του δεξιού μπακ, αναγκάζεται να παίζει σε λάθος θέση, αν και δε θα πρεπε να παίζει καν στην ομάδα.
ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ.Β. Βενιζέλος. Πολύ βαρύ φορ. Διακαής πόθος του ήταν να παίζει επιτελικός και να είναι αρχηγός της ομάδας. Περισσότερο μιλάει, παρά αγωνίζεται στον αγωνιστικό χώρο. Πονηρός παίκτης, αλλά δυσκίνητος ενώ δεν παίρνει πάσες απ τα χαφ, ούτε σέντρες απ τα εξτρέμ. Περιμένει να τα παρατήσει ο αρχηγός για να πάρει το περιβραχιόνιο του.
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΧΑΦ (ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΣ), ΑΡΧΗΓΟΣ ΟΜΑΔΑΣ. Γ. Παπανδρέου: ο πιο άσχετος αρχηγός (χειρότερος κι απ τον προηγούμενο, μάλλον) και «άμπαλος» επιτελικός. Στη θέση αυτή βρέθηκε επειδή κι ο πατέρας του κι ο παππούς ήταν στη ομάδα, αλλά καμία σχέση μ αυτούς. Από τεχνική είναι παντελώς άσχετος, τρέχει άσκοπα στο γήπεδο, δε συνεργάζεται με κανένα, ενώ έχει εκμυστηρευτεί σε δικούς του ανθρώπους πως με το συγκεκριμένο άθλημα τον έμπλεξαν, ενώ ο ίδιος δεν ήθελε. Αναγκάζεται να παίζει μπάλα, ενώ τα αγαπημένα του σπορ είναι το κανόε-καγιάκ και η ποδηλασία. Σύντομα θα χάσει τη θέση του στην ομάδα και την αρχηγία απ ότι φαίνεται.
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΞΤΡΕΜ: Α. Παπαρήγα: παίζει στην αριστερή γραμμή της ομάδας πολλά χρόνια,αλλά επειδή έχει μυωπία και φορά γυαλιά (κόκκινα), δεν έχει ευρύ οπτικό πεδίο για το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο γήπεδο. Συνέχεια διαμαρτύρεται στους συμπαίκτες της και παίζει μόνο για τους φανατικούς οπαδούς της, που την ακολουθούν παντού με σημαίες και την ενθαρρύνουν με την ιαχή «Π.Α.ΜΕ»
Αυτή είναι η χειρότερη ομάδα που είχε ποτέ η χώρα μας και συνεχώς ηττάται. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα επειδή δεν προσκομίσαμε στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία αξιόπιστους τους ισολογισμούς της ομάδας (για επαγγελματικό ποδόσφαιρο μιλάμε έτσι;), αρνούνται να μας δώσουν πιστοποιητικό φερεγγυότητας, για να παίξουμε στο επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με διάφορα νομικά τερτίπια προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο μπας και τη «βγάλουμε» και του χρόνου, αλλά δύσκολο το βλέπω. Η μόνη ελπίδα είναι να πουλήσουμε το γήπεδο μας, το προπονητικό κέντρο, τις φανέλες, τα σορτσάκια μήπως και πάρουμε το πιστοποιητικό φερεγγυότητας και θα χουν κι αυτοί ένα εύκολο αντίπαλο στο ευρωπαϊκό που θα τον κερδίζουν «ες αεί». Αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχουν καταγγελίες για «στημένα», αφού πριν τους αγώνες ο αρχηγός τα «λέει» με παράγοντες των αντιπάλων.
Εν τω μεταξύ και να μας χορηγήσουν το πιστοποιητικό, οι φίλαθλοι της ομάδας μας έχουν εξαγριωθεί απ τις εμφανίσεις της εθνικής και έχουν κατέβει στα «κάγκελα», φωνάζοντας ρυθμικά : «θα μπούμε μέσα» και μουτζώνουν, συνέχεια τους παίκτες της εθνικής μας ομάδας.
Είναι προφανέστατο, λοιπόν, ότι η ομάδα χρειάζεται πολλές μετεγγραφές, γιατί μ αυτήν θα πέφτει κατηγορία κάθε χρόνο.
ΥΓ. Σκόπιμα παρέλειψα αναφορά στον προπονητή, διότι απλά δεν …υπάρχει.
.
*ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος.
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com
