Ενα διαφορετικό βιβλίο για τον εγκέφαλο

Jonh Woodward

Γίνε και συ διάνοια, μπορείς!
Ο θαυμαστός εγκέφαλός σου και πώς θα τον εκπαιδεύσεις
Εκδόσεις Πατάκη, 2010, σελ. 192, τιμή 17,26 ευρώ

Το βιβλίο του Jonh Woodward «Γίνε και συ διάνοια, μπορείς!» δίνει μια εξαιρετικά καλή λύση σε αυτό το πρόβλημα. Αν και δομημένο σαν ένα κλασικό σχολικό εγχειρίδιο με οκτώ ενότητες («Ο εγκέφαλος αυτοπροσώπως», «Στον κόσμο των αισθήσεων», «Πώς λειτουργεί η μνήμη», «Επίλυση προβλημάτων», «Η ικανότητα του λόγου», «Ο δημιουργικός νους», «Ο εγκέφαλός σου κι εσύ» και «Εγκέφαλος: ένα όργανο που εξελίσσεται»), το βιβλίο δεν έχει άλλες ομοιότητες με τα βιβλία του σχολείου. Δεν είναι μόνο το μεγάλο μέγεθος, η ποιότητα του χαρτιού και το πλήθος των έγχρωμων φωτογραφιών που το καθιστούν διαφορετικό. Είναι τα κείμενά του, το νεύρο τους, η ζωντάνια τους. Είναι επίσης το γεγονός ότι ο συγγραφέας πιάνεται από τα καθημερινά, από τις εμπειρίες των παιδιών, για να τους πει κάτι που αφορά τον εγκέφαλο. Και φυσικά, τα παιχνίδια! Οι σπαζοκεφαλιές, οι οφθαλμαπάτες, τα παράδοξα, τα μαγικά κόλπα, τα πειράματα που αξιοποιούνται για να προκαλέσουν το παιδί να ασχοληθεί με το βιβλίο και να εμπεδώσει τις γνώσεις που του μεταφέρει.

Διαφορετικές απόψεις του ίδιου σκηνικού βλέπει το κάθε μάτι μας. Το αριστερό βλέπει τους φοίνικες αλλά δεν μπορεί να δει τα ανθισμένα δένδρα. Αντίθετα, τα πανιά της βάρκας κρύβουν τους φοίνικες από το δεξί μάτι που βλέπει όμως τα ανθισμένα δένδρα. Ο εγκέφαλός μας συνδυάζει τις δύο εικόνες για να αποκτήσει την τρισδιάστατη θέα του κόσμου.

Πάρτε για παράδειγμα το δισέλιδο 16-17, όπου παρουσιάζονται τα νεύρα και οι νευρώνες. Υπάρχουν επτά μικρά κείμενα, τρεις προτάσεις με πληροφορίες όπως «θα μπορούσαμε να χωρέσουμε 30.000 νευρώνες στο κεφάλι μιας καρφίτσας», μια κεντρική εικονογράφηση στην οποία απεικονίζεται ένα νευρικό κύτταρο (ενώ βελάκια χρησιμοποιούνται για να υποδείξουν τις επί μέρους περιοχές του) και πέντε συνοδευτικές των κειμένων μικρότερου μεγέθους φωτογραφίες, κάποιες από τις οποίες είναι εικόνες μικροσκοπίου και κάποιες καρτούν. Ετσι, το καρτούν που δείχνει ένα παιδί να απλώνει το χέρι του στο αγκάθι ενός κάκτου αξιοποιείται για να εξηγηθεί η ύπαρξη των αντανακλαστικών (χάρη στα οποία τραβούμε γρήγορα το χέρι μας από το αγκάθι χωρίς τη συμμετοχή του εγκεφάλου, που απλώς ενημερώνεται για το γεγονός).

Παρά τον υπερβολικό τίτλο του, το βιβλίο κρατάει την υπόσχεσή του ως προς τον υπότιτλο: διαβάζοντάς το τα παιδιά όντως εκπαιδεύουν τον εγκέφαλό τους, ενώ ταυτόχρονα διασκεδάζουν.

http://www.tovima.gr/