Αρραβώνας; Τσεκ. Γάμος; Χμ, όχι ακριβώς. Δείτε τους λόγους που καθυστερείτε να πείτε I do...
Αρραβωνιάστηκα για πρώτη (και θέλω να ελπίζω, τελευταία) φορά στη ζωή μου, όταν ήμουν 19 ετών.
Όχι, δεν είχα επηρεαστεί από το Twilight και την αγάπη της Μπέλα και
του Έντουαρντ, που δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να τελειώσει εκείνη
ένα Πανεπιστήμιο και να βρει εκείνος ένα μέικαπ της προκοπής.
Αρραβωνιάστηκα γιατί εγώ ήμουν 19, εκείνος 30 και όταν στους 6 μήνες
σχέσης (που τότε φάνταζαν ΜΕΓΑΛΟ διάστημα) μου πρότεινε να παντρευτούμε,
σκέφτηκα: «ε μάλλον αυτό είναι, τώρα θα πρέπει να πω ναι». Και το είπα.
Και πέρασα τον υπόλοιπο 1μιση χρόνο της σχέσης μας (που τότε,
επαναλαμβάνω, φάνταζε ΜΕΓΑΛΟ διάστημα) συζητώντας για το αν θα έπρεπε να
διαλέξω στράπλες νυφικό, για το αν θα έπρεπε να πάρουμε όλα τα έπιπλα
από το ΙΚΕΑ, για το αν θα πρέπει να παντρευτούμε στην εκκλησία που
γνωριστήκαμε ή στην εκκλησία που μας άρεσε – και κυρίως, μόνο συζητώντας
και αναβάλλοντας στρατηγικά να κάνω τις συζητήσεις μας πράξη. Απ’ ό,τι
φαίνεται, η περίπτωσή μου δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Τώρα
τελευταία, γνωρίζω ολοένα και περισσότερα ζευγάρια εκεί έξω, που ενώ
έχουν δηλώσει (μεταξύ τους έστω, αν όχι παρουσία παπά και συγγενών, όπως
στους παραδοσιακούς αρραβώνες) ότι θα παντρευτούν, δεν κάνουν τίποτα
για να μετατρέψουν αυτή τους τη θεωρητική δήλωση σε μια κοινή φορολογική
δήλωση. Τι τους μπλοκάρει; Τι περιμένουν; Τις
πταίει; Φταίνε οι συνθήκες ή μήπως δεν το ήθελαν ποτέ πραγματικά – και
το στρίβειν διά του αρραβώνος είναι απλώς μια βολική δικαιολογία για ν’
αναβάλλουν να πάρουν την απόφαση που θα τους αλλάξει τη ζωή; Στη δική
μου περίπτωση, ίσχυε το τελευταίο (δεν ήξερα, ήμουν 19, τώρα έχω μάθει
πια ότι υπάρχει και το «όχι» ως πιθανή απάντηση σε αντίστοιχες
περιπτώσεις). Τι ισχύει όμως στη δική σας;
Στρίβειν …λόγω καριέρας
Όταν σας πρότεινε να παντρευτείτε, δεν υπολόγιζε ότι θα πρέπει να δουλεύει 15 ώρες τη μέρα λόγω περικοπών στο προσωπικό της εταιρείας του. Ή ότι θα άλλαζε έδρα η εταιρεία του και θα έπρεπε να την ακολουθήσει σε μια άλλη πόλη. Ή ότι τα αντίστοιχα θα συνέβαιναν σ’ εσάς. Γενικώς, κανείς σας δεν υπολόγιζε ότι η καθημερινότητά σας θα γινόταν τόσο πιεσμένη και ότι θα άλλαζαν οι προτεραιότητες σας (εξαιτίας π.χ. μιας καινούργιας θέσης σε μια καινούργια δουλειά). Αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Και ο γάμος μπορεί να περιμένει για αργότερα, που θα έχετε κατακτήσει τις επιθυμητές εργασιακές κορυφές, σωστά; Λάθος. Ο γάμος δεν είναι κάτι που λαμβάνει χώρα μόνο κάτω από ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Καταλαβαίνουμε πως μπορεί αντικειμενικά να μην έχετε τον χρόνο να οργανώσετε το είδος του γάμου που θα θέλατε. Εσείς, όμως, καταλαβαίνετε πως αυτό δεν έχει τόση σημασία; Αν τώρα για την καθυστέρηση ευθύνεται αποκλειστικά εκείνος, δηλώνοντας πως δεν μπορεί να το σκεφτεί τώρα, γιατί πρέπει να «εστιάσει» στην καριέρα του; ΟΚ, δώστε του ένα εξάμηνο, οι άντρες δεν είναι τόσο καλοί στο multitasking όσο εμείς – και μπορεί εκείνο το διδακτορικό ή εκείνη η προαγωγή όντως να του απορροφά κάθε σκέψη και όλη του την ενέργεια. Αν, ωστόσο, αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, έχετε κάθε δικαίωμα να τον ρωτήσετε αν σκοπεύει να «εστιάσει στη σχέση σας» μόνο όταν δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Και ανάλογα με την απάντησή του, να οργανώσετε μια σεμνή τελετή γάμου ή μια σεμνή τελετή αποχώρησης.
Στρίβειν …λόγω διαφορών
Όπου διαφορές, εννοούμε ότι έχετε διαφορετικό όραμα έκαστος για τη μεγάλη μέρα. Εκείνος ονειρεύεται τον γάμο σας όσο πιο ανέξοδο γίνεται, εσείς όσο πιο καλαίσθητο γίνεται. Προσθέστε στην εξίσωση και τις μαμάδες σας που το ονειρεύονται όσο πιο γκράντε και με σεβασμό στην παράδοση γίνεται και έχετε μια συνταγή για ωραιότατες οικογενειακές εκρήξεις τρίτου τύπου. Παγκόσμιοι Πόλεμοι έχουν ξεκινήσει με πιο light αφορμές. Απαπά, καλύτερα να το αναβάλετε όσο περισσότερο γίνεται, μέχρι οι υπόλοιποι να συνετιστούν με το όραμά σας. Ή έστω, να πάθουν Αλτζχάιμερ και να μην μπορούν πλέον να προβάλουν αντιρρήσεις. Αν περιμένετε να σας δώσουμε άλλοθι, περιμένετε άδικα. Το ξέρετε ότι έχετε βάλει στην αναμονή όλη την υπόλοιπη ζωή σας μαζί, επειδή δεν μπορείτε να συμφωνήσετε αν οι χαρτοπετσέτες θα είναι κρεμ ή απλώς λευκές, έτσι; Η τελετή του γάμου είναι απλώς μία μέρα και οι λεπτομέρειες της τελετής απλώς αυτό: λεπτομέρειες. Ακόμη και όσοι ισχυρίζονται πως η μέρα του γάμου σας είναι η πιο σημαντική μέρα της ζωής σας (διαφωνώ, αλλά δημοκρατία έχουμε. Ακόμα), ξέρουν κατά βάθος πως η μέρα του γάμου σας δεν έχει καμία σημασία αν δεν ζήσετε την ΥΠΟΛΟΙΠΗ ζωή σας. Ξέρετε, αυτή που ξεκινά το επόμενο πρωί που το πάρτι έχει τελειώσει και είστε πλέον αντρόγυνο. Λοιπόν, βρείτε μια συμβιβαστική λύση και τελειώνετε. Δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια. Γιατί αν αυτός ο άντρας που έχετε δίπλα σας είναι όντως αυτός με τον οποίο έχετε αποφασίσει να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας, όλα θα σας φαίνονται τέλεια ούτως ή άλλως.
http://www.glamourmagazine.gr/
Στρίβειν …λόγω καριέρας
Όταν σας πρότεινε να παντρευτείτε, δεν υπολόγιζε ότι θα πρέπει να δουλεύει 15 ώρες τη μέρα λόγω περικοπών στο προσωπικό της εταιρείας του. Ή ότι θα άλλαζε έδρα η εταιρεία του και θα έπρεπε να την ακολουθήσει σε μια άλλη πόλη. Ή ότι τα αντίστοιχα θα συνέβαιναν σ’ εσάς. Γενικώς, κανείς σας δεν υπολόγιζε ότι η καθημερινότητά σας θα γινόταν τόσο πιεσμένη και ότι θα άλλαζαν οι προτεραιότητες σας (εξαιτίας π.χ. μιας καινούργιας θέσης σε μια καινούργια δουλειά). Αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Και ο γάμος μπορεί να περιμένει για αργότερα, που θα έχετε κατακτήσει τις επιθυμητές εργασιακές κορυφές, σωστά; Λάθος. Ο γάμος δεν είναι κάτι που λαμβάνει χώρα μόνο κάτω από ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Καταλαβαίνουμε πως μπορεί αντικειμενικά να μην έχετε τον χρόνο να οργανώσετε το είδος του γάμου που θα θέλατε. Εσείς, όμως, καταλαβαίνετε πως αυτό δεν έχει τόση σημασία; Αν τώρα για την καθυστέρηση ευθύνεται αποκλειστικά εκείνος, δηλώνοντας πως δεν μπορεί να το σκεφτεί τώρα, γιατί πρέπει να «εστιάσει» στην καριέρα του; ΟΚ, δώστε του ένα εξάμηνο, οι άντρες δεν είναι τόσο καλοί στο multitasking όσο εμείς – και μπορεί εκείνο το διδακτορικό ή εκείνη η προαγωγή όντως να του απορροφά κάθε σκέψη και όλη του την ενέργεια. Αν, ωστόσο, αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, έχετε κάθε δικαίωμα να τον ρωτήσετε αν σκοπεύει να «εστιάσει στη σχέση σας» μόνο όταν δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Και ανάλογα με την απάντησή του, να οργανώσετε μια σεμνή τελετή γάμου ή μια σεμνή τελετή αποχώρησης.
Στρίβειν …λόγω διαφορών
Όπου διαφορές, εννοούμε ότι έχετε διαφορετικό όραμα έκαστος για τη μεγάλη μέρα. Εκείνος ονειρεύεται τον γάμο σας όσο πιο ανέξοδο γίνεται, εσείς όσο πιο καλαίσθητο γίνεται. Προσθέστε στην εξίσωση και τις μαμάδες σας που το ονειρεύονται όσο πιο γκράντε και με σεβασμό στην παράδοση γίνεται και έχετε μια συνταγή για ωραιότατες οικογενειακές εκρήξεις τρίτου τύπου. Παγκόσμιοι Πόλεμοι έχουν ξεκινήσει με πιο light αφορμές. Απαπά, καλύτερα να το αναβάλετε όσο περισσότερο γίνεται, μέχρι οι υπόλοιποι να συνετιστούν με το όραμά σας. Ή έστω, να πάθουν Αλτζχάιμερ και να μην μπορούν πλέον να προβάλουν αντιρρήσεις. Αν περιμένετε να σας δώσουμε άλλοθι, περιμένετε άδικα. Το ξέρετε ότι έχετε βάλει στην αναμονή όλη την υπόλοιπη ζωή σας μαζί, επειδή δεν μπορείτε να συμφωνήσετε αν οι χαρτοπετσέτες θα είναι κρεμ ή απλώς λευκές, έτσι; Η τελετή του γάμου είναι απλώς μία μέρα και οι λεπτομέρειες της τελετής απλώς αυτό: λεπτομέρειες. Ακόμη και όσοι ισχυρίζονται πως η μέρα του γάμου σας είναι η πιο σημαντική μέρα της ζωής σας (διαφωνώ, αλλά δημοκρατία έχουμε. Ακόμα), ξέρουν κατά βάθος πως η μέρα του γάμου σας δεν έχει καμία σημασία αν δεν ζήσετε την ΥΠΟΛΟΙΠΗ ζωή σας. Ξέρετε, αυτή που ξεκινά το επόμενο πρωί που το πάρτι έχει τελειώσει και είστε πλέον αντρόγυνο. Λοιπόν, βρείτε μια συμβιβαστική λύση και τελειώνετε. Δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια. Γιατί αν αυτός ο άντρας που έχετε δίπλα σας είναι όντως αυτός με τον οποίο έχετε αποφασίσει να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας, όλα θα σας φαίνονται τέλεια ούτως ή άλλως.
Στρίβειν …λόγω κρίσης
Ε ναι, η κρίση. Φυσικά και η κρίση θα ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας στο να επιχειρήσετε να παντρευτείτε – εδώ είναι ανασταλτικός παράγοντας στο να επιχειρήσετε να αναπνέετε. Γιατί εδώ δεν συζητάμε το αν λόγω κρίσης δεν θα μπορέσετε να κάνετε τον γάμο σας όπως έχετε ονειρευτεί (βλ. κρεμ χαρτοπετσέτες και καλαισθησία στην παραπάνω περίπτωση). Συζητάμε το αν λόγω κρίσης θα μπορέσετε να συντηρήσετε (έστω και με τα έξοδα μοιρασμένα διά δύο) ένα σπίτι – και αργότερα πιθανόν ένα παιδί. Και δεν είναι διόλου ευχάριστη αυτή η συζήτηση. Καταλαβαίνουμε απόλυτα το πόσο «μουδιασμένοι» μπορεί να νιώθετε αμφότεροι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι που μας έχει διδάξει όλους μας αυτή η κατάσταση, είναι το περίφημο «united we stand, divided we fall». Μόνο ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Χρειαζόμαστε τους φίλους μας, χρειαζόμαστε τους συγγενείς μας, χρειαζόμαστε συμμάχους. Κι αν λοιπόν εσείς είστε τόσο τυχεροί ώστε να έχετε βρει το δικό σας σύμμαχο ζωής, μη νιώθετε καθόλου μουδιασμένοι. Πιάστε ο ένας τον άλλο από το χέρι (ή ΟΚ, από τα μαλλιά αν σας είναι πιο εύκολο), πηγαίνετε σε ένα δημαρχείο (το αναφέρουμε ως την πιο οικονομική επιλογή) και επισημοποιήστε το. Δεν ισχυριζόμαστε ότι μετά, τα άσπρα φακελάκια που θα έρχονται από τις τράπεζες θα είναι λιγότερο απειλητικά. Απλώς ότι, αν είστε μαζί, θα έχετε περισσότερο κουράγιο να τα αντιμετωπίσετε.
Στρίβειν …λόγω αµφιβολιών
Φτάσαμε επιτέλους στην καρδιά του προβλήματος. Συνήθως, όταν δύο άνθρωποι λένε κάτι (από το πιο light «ας πάμε για καφέ καμιά φορά» μέχρι το «ας παντρευτούμε») και δεν το κάνουν, όσες αντικειμενικές δυσκολίες κι αν προφασίζονται, το bottom line είναι ότι δεν το θέλουν αρκετά. Και κάνουν τις πάπιες γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι δεν θέλουν. Όχι; Όπως είδαμε παραπάνω, πολλές φορές οι αντικειμενικές δυσκολίες μπορεί όντως να είναι αντικειμενικά δύσκολες. Από την άλλη, εκτός αν είστε και οι δύο αιώνιοι procrastinators ή ανήκετε και οι δύο στο ζώδιο των Ιχθύων (καλή τύχη και τα συλλυπητήρια της υπογράφουσας, ιδίως στη δεύτερη περίπτωση), κάποια στιγμή κάποιος από τους δυο σας θα το πάρει απόφαση να πιάσει τον άλλο από το χεράκι και να σπρώξει την κατάσταση προς τα μπρος. Προς όποια κατεύθυνση κι αν είναι αυτό το «μπρος». Γιατί, ναι, είναι πιθανόν ένας από τους δυο σας να έχει αλλάξει γνώμη και να διστάζει να το παραδεχτεί. Είναι πιθανόν η πρόταση να έγινε σε μια στιγμή μέθης, αδυναμίας, possession από εξωγήινους ή ακόμη και απελπισίας. Είναι πιθανόν ένας από τους δυο σας να ερωτεύτηκε στην πορεία κάποιο άλλο άτομο. Ή απλώς να ερωτεύτηκε τον εαυτό του λίγο περισσότερο και να μην μπορεί πλέον να συμβιβαστεί με κάτι που δεν τον καλύπτει 100%. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερα να το συνειδητοποιήσετε και να το πάρετε απόφαση τώρα, παρά μετά τον γάμο. Γιατί τότε, εκτός από χρόνο, θα έχετε χάσει και χρήματα επενδύοντας στην αρχή της κοινής σας ζωής (τη συναισθηματική επένδυση δεν τη συζητάμε, αυτές ούτως ή άλλως δεν επιστρέφονται ποτέ στο κατάστημα). Προσοχή: δεν ισχυριζόμαστε ότι μια τέτοια απόφαση ζωής δεν πρέπει να τη σκεφτείτε προσεκτικά ή ότι δεν είναι εντελώς ανθρώπινο να έχετε αμφιβολίες και δεύτερες / τρίτες / τέταρτες σκέψεις. Ισχυριζόμαστε, όμως, ότι αν θέλετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να περάσετε όλη σας τη ζωή παρέα με τον άλλο, καμία αμφιβολία δεν είναι αρκετή για να σας κρατήσει μακριά του για πολύ. Κι αν εκείνος δεν το βλέπει έτσι, αν μονίμως χρειάζεται λίγο χρόνο για να το σκεφτεί ή ισχυρίζεται ότι το timing δεν είναι σωστό, τότε λυπάμαι, αλλά μάλλον έχει δίκιο. Το timing δεν θα είναι ποτέ σωστό. Γιατί για έναν πετυχημένο γάμο, όπως και για έναν πετυχημένο καβγά, χρειάζονται δύο.
Από τη Δανάη Χριστοπούλου
Ε ναι, η κρίση. Φυσικά και η κρίση θα ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας στο να επιχειρήσετε να παντρευτείτε – εδώ είναι ανασταλτικός παράγοντας στο να επιχειρήσετε να αναπνέετε. Γιατί εδώ δεν συζητάμε το αν λόγω κρίσης δεν θα μπορέσετε να κάνετε τον γάμο σας όπως έχετε ονειρευτεί (βλ. κρεμ χαρτοπετσέτες και καλαισθησία στην παραπάνω περίπτωση). Συζητάμε το αν λόγω κρίσης θα μπορέσετε να συντηρήσετε (έστω και με τα έξοδα μοιρασμένα διά δύο) ένα σπίτι – και αργότερα πιθανόν ένα παιδί. Και δεν είναι διόλου ευχάριστη αυτή η συζήτηση. Καταλαβαίνουμε απόλυτα το πόσο «μουδιασμένοι» μπορεί να νιώθετε αμφότεροι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι που μας έχει διδάξει όλους μας αυτή η κατάσταση, είναι το περίφημο «united we stand, divided we fall». Μόνο ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Χρειαζόμαστε τους φίλους μας, χρειαζόμαστε τους συγγενείς μας, χρειαζόμαστε συμμάχους. Κι αν λοιπόν εσείς είστε τόσο τυχεροί ώστε να έχετε βρει το δικό σας σύμμαχο ζωής, μη νιώθετε καθόλου μουδιασμένοι. Πιάστε ο ένας τον άλλο από το χέρι (ή ΟΚ, από τα μαλλιά αν σας είναι πιο εύκολο), πηγαίνετε σε ένα δημαρχείο (το αναφέρουμε ως την πιο οικονομική επιλογή) και επισημοποιήστε το. Δεν ισχυριζόμαστε ότι μετά, τα άσπρα φακελάκια που θα έρχονται από τις τράπεζες θα είναι λιγότερο απειλητικά. Απλώς ότι, αν είστε μαζί, θα έχετε περισσότερο κουράγιο να τα αντιμετωπίσετε.
Στρίβειν …λόγω αµφιβολιών
Φτάσαμε επιτέλους στην καρδιά του προβλήματος. Συνήθως, όταν δύο άνθρωποι λένε κάτι (από το πιο light «ας πάμε για καφέ καμιά φορά» μέχρι το «ας παντρευτούμε») και δεν το κάνουν, όσες αντικειμενικές δυσκολίες κι αν προφασίζονται, το bottom line είναι ότι δεν το θέλουν αρκετά. Και κάνουν τις πάπιες γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι δεν θέλουν. Όχι; Όπως είδαμε παραπάνω, πολλές φορές οι αντικειμενικές δυσκολίες μπορεί όντως να είναι αντικειμενικά δύσκολες. Από την άλλη, εκτός αν είστε και οι δύο αιώνιοι procrastinators ή ανήκετε και οι δύο στο ζώδιο των Ιχθύων (καλή τύχη και τα συλλυπητήρια της υπογράφουσας, ιδίως στη δεύτερη περίπτωση), κάποια στιγμή κάποιος από τους δυο σας θα το πάρει απόφαση να πιάσει τον άλλο από το χεράκι και να σπρώξει την κατάσταση προς τα μπρος. Προς όποια κατεύθυνση κι αν είναι αυτό το «μπρος». Γιατί, ναι, είναι πιθανόν ένας από τους δυο σας να έχει αλλάξει γνώμη και να διστάζει να το παραδεχτεί. Είναι πιθανόν η πρόταση να έγινε σε μια στιγμή μέθης, αδυναμίας, possession από εξωγήινους ή ακόμη και απελπισίας. Είναι πιθανόν ένας από τους δυο σας να ερωτεύτηκε στην πορεία κάποιο άλλο άτομο. Ή απλώς να ερωτεύτηκε τον εαυτό του λίγο περισσότερο και να μην μπορεί πλέον να συμβιβαστεί με κάτι που δεν τον καλύπτει 100%. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερα να το συνειδητοποιήσετε και να το πάρετε απόφαση τώρα, παρά μετά τον γάμο. Γιατί τότε, εκτός από χρόνο, θα έχετε χάσει και χρήματα επενδύοντας στην αρχή της κοινής σας ζωής (τη συναισθηματική επένδυση δεν τη συζητάμε, αυτές ούτως ή άλλως δεν επιστρέφονται ποτέ στο κατάστημα). Προσοχή: δεν ισχυριζόμαστε ότι μια τέτοια απόφαση ζωής δεν πρέπει να τη σκεφτείτε προσεκτικά ή ότι δεν είναι εντελώς ανθρώπινο να έχετε αμφιβολίες και δεύτερες / τρίτες / τέταρτες σκέψεις. Ισχυριζόμαστε, όμως, ότι αν θέλετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να περάσετε όλη σας τη ζωή παρέα με τον άλλο, καμία αμφιβολία δεν είναι αρκετή για να σας κρατήσει μακριά του για πολύ. Κι αν εκείνος δεν το βλέπει έτσι, αν μονίμως χρειάζεται λίγο χρόνο για να το σκεφτεί ή ισχυρίζεται ότι το timing δεν είναι σωστό, τότε λυπάμαι, αλλά μάλλον έχει δίκιο. Το timing δεν θα είναι ποτέ σωστό. Γιατί για έναν πετυχημένο γάμο, όπως και για έναν πετυχημένο καβγά, χρειάζονται δύο.
Από τη Δανάη Χριστοπούλου
