Πολλοί παραξενεύτηκαν όταν είδαν τη Βικτωρία Τσιτσάνη να βραβεύεται στη γιορτή του Άρη για τα 97 χρόνια της ύπαρξής του. Το μυστήριο λύθηκε, με την αποκάλυψη πως ο τεράστιος Τσιτσάνης διακατεχόταν από Αρειανά συναισθήματα!Η Βικτωρία Τσιτσάνη, κόρη του αείμνηστου μουσικοσυνθέτη που ζει μόνιμα στην Αθήνα και εργάζεται με την ιατρική ιδιότητα, δήλωσε χαρακτηριστικά μιλώντας στη ραδιοφωνική εκπομπή των οργανωμένων οπαδών:
«Έζησα μια ονειρική κατάσταση, μέσα σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και ήθος. Ήταν συγκλονιστική στιγμή η βράβευση του πατέρα μου από τον Άρη και πρώτα ο Θεός, του χρόνου θα είμαστε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη για να γιορτάσουμε μαζί τα 98α γενέθλια. Μίλησα με την κόρη μου και τους φίλους μου, έτσι ώστε να έρθουν όλοι και να ζήσουν από κοντά αυτή τη μεγάλη Αρειανή αγκαλιά».
Περαιτέρω εξήγησε πώς συνδέεται η οικογένειά της με τον Άρη: «Η μητέρα μου, Ζωή Σαμαρά, ήταν κολυμβήτρια του Άρη. Τα καλοκαίρια “χανόταν” στη θάλασσα και της φώναζα από την ακρογιαλιά. Από μικρή ακόμα, όταν με ρωτούσαν τι ομάδα υποστηρίζω, έλεγα “είμαι Άρης Θεσσαλονίκης”.
Θυμάμαι που ξυπνούσα τον πατέρα μου, ξενυχτισμένο από τη δουλειά και του έλεγα “σήκω μπαμπά, πάμε στο γήπεδο να δούμε τον Άρη”. Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν μπορούσε να εκδηλωθεί για τα Αρειανά του αισθήματα ως καλλιτέχνης που ήταν, όμως από τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε και η Θεσσαλονίκη ήταν “στο αίμα του”»...
http://www.cosmo.gr/
«Έζησα μια ονειρική κατάσταση, μέσα σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και ήθος. Ήταν συγκλονιστική στιγμή η βράβευση του πατέρα μου από τον Άρη και πρώτα ο Θεός, του χρόνου θα είμαστε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη για να γιορτάσουμε μαζί τα 98α γενέθλια. Μίλησα με την κόρη μου και τους φίλους μου, έτσι ώστε να έρθουν όλοι και να ζήσουν από κοντά αυτή τη μεγάλη Αρειανή αγκαλιά».
Περαιτέρω εξήγησε πώς συνδέεται η οικογένειά της με τον Άρη: «Η μητέρα μου, Ζωή Σαμαρά, ήταν κολυμβήτρια του Άρη. Τα καλοκαίρια “χανόταν” στη θάλασσα και της φώναζα από την ακρογιαλιά. Από μικρή ακόμα, όταν με ρωτούσαν τι ομάδα υποστηρίζω, έλεγα “είμαι Άρης Θεσσαλονίκης”.
Θυμάμαι που ξυπνούσα τον πατέρα μου, ξενυχτισμένο από τη δουλειά και του έλεγα “σήκω μπαμπά, πάμε στο γήπεδο να δούμε τον Άρη”. Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν μπορούσε να εκδηλωθεί για τα Αρειανά του αισθήματα ως καλλιτέχνης που ήταν, όμως από τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε και η Θεσσαλονίκη ήταν “στο αίμα του”»...
http://www.cosmo.gr/
