«Νιώθω άδειος και κενός σαν ξεφούσκωτο λάστιχο» μου λέει τελειώνοντας και την τρίτη βότκα με πάγο ο 35άρης φίλος μου. Ο άνθρωπος που πριν από δέκα λεπτά μου εξήγησε ότι τις τελευταίες 20 μέρες έχει κερατώσει την εδώ και πέντε χρόνια σχέση του με 4 διαφορετικές γυναίκες. Ο ίδιος που 20 λεπτά αργότερα θα έφευγε αγκαλιά με την ξανθιά barwoman για ένα γρήγορο «τετ α τετ», πριν επιστρέψει στο σπίτι που μοιράζεται με «τη γυναίκα της ζωής του», όπως αποκαλεί χωρίς ίχνος ειρωνείας την κοπέλα του. Εκείνη τη στιγμή, εγώ και η υπόλοιπη αντροπαρέα, τον κατακρίναμε ανελέητα για τη γραφικότητά του. Το θεωρήσαμε χρέος μας. Αν και κανονικά θα έπρεπε να τον εκθειάσουμε για τη σπάνια ειλικρίνεια του.
Η απιστία ως συναισθηματική μεθαδόνη
«Αγάπη είναι οτιδήποτε μπορείς να προδώσεις. Γιατί η προδοσία μπορεί να συμβεί μόνο όταν αγαπάς πραγματικά». Η συγκεκριμένη ρήση του Jonh Le Carre κάνει σαφή το διαχωρισμό ανάμεσα σε έναν άντρα που απιστεί ασυνείδητα και αδιάκριτα και σε εκείνον που το κάνει με πόνο ψυχής. Η διαφορά μεταξύ των δυο είναι ότι ο πρώτος υπό πίεση θα το παραδεχτεί (γιατί δεν νοιάζεται για σένα αρκετά), ενώ ο δεύτερος δεν θα το παραδεχτεί ποτέ (γιατί νοιάζεται για σένα υπερβολικά). Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ο πιο επικίνδυνος άπιστος είναι εκείνος που θα στο ομολογήσει κατά πρόσωπο. Εκείνος που θα σε εκλιπαρήσει να τον συγχωρήσεις, καθώς ο συγκεκριμένος θα το επαναλάβει το αμάρτημα, όταν και εφόσον του δοθεί η ευκαιρία. Αφού, όπως χαρακτηριστικά τραγούδησε ο κατά συρροή γυναικάς Φρανκ Σινάτρα «Όταν δεν είμαι κοντά στο κορίτσι που αγαπώ, αγαπώ το κορίτσι στο οποίο είμαι κοντά». Αντιθέτως, αυτός που «υποφέρει» θα προτιμήσει να σε δει να κλείνεις την πόρτα πίσω σου, με την αξιοπρέπεια, την τιμή και την περηφάνια σου φαινομενικά άθικτες. Ακόμη και αν δέκα λεπτά μετά φωνάξει την επόμενη για παρηγορηθεί. Γιατί γι’ αυτόν το κέρατο είναι ακριβώς αυτό: παρηγοριά στον –συναισθηματικά– άρρωστο.
Φτηνές δικαιολογίες
Το κλισέ θέλει τους άντρες να είναι ανίκανοι να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε εντελώς άχρηστοι ακόμη και στο να συνειδητοποιήσουμε οι ίδιοι ή να αποκρυπτογραφήσουμε το τι ακριβώς νιώθουμε. Ειδικά όταν πρόκειται για κάτι που ξεφεύγει από τη βασική γκάμα των συναισθημάτων “πόνος, θυμός, χαρά, έκπληξη, αηδία”. Επίσης, οι περισσότεροι από εμάς, στα 35 μας, διαθέτουμε την ωριμότητα ενός πεντάχρονου. Και όταν πληγωνόμαστε φερόμαστε ακριβώς ως τέτοιοι. Αυτό σημαίνει ότι μία απιστία δεν έχει απαραίτητα να κάνει με τη στιγμιαία ηδονή και την ικανοποίηση της «κατάκτησης» ενός ακόμη απόρθητου φρουρίου, αλλά με κάτι που λείπει από τη ζωή μας, κάτι που μας είπατε και μας πλήγωσε, μας στεναχώρησε ή μας έκανε να νιώσουμε λιγότερο άντρες. Όπως, π.χ., το να χάσουμε τη δουλειά μας, να αισθανθούμε ότι δεν σας ικανοποιούμε στο σεξ ή το να αρχίσετε ξαφνικά να μας κάνετε πλάκα για την «γοητευτική κοιλίτσα», τις ρυτίδες στα μάτια ή τις χαρακιές που όλο και βαθαίνουν στο μέτωπό μας. Κατανοώ απολύτως πώς ακούγεται όλο αυτό. Στην καλύτερη περίπτωση ως φθηνή δικαιολογία και στη χειρότερη γελοία. Το έχω δει όμως να συμβαίνει τόσες πολλές φορές γύρω μου, που έχω μάθει να μην παραγνωρίζω ποτέ το τραγικά παιδαριώδες που κατοικεί στον πυρήνα της αντρικής φύσης.
Στο ανακριτικό
Όσο κι αν μπαίνετε στον πειρασμό, η λύση δεν είναι ούτε να του βγάλετε τα μάτια, ούτε να βγάλετε τα μάτια της παρτενέρ του, αλλά ούτε και να βγάλετε τα δικά σας μάτια με κάποιον άλλο ως ανταπόδοση «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Όπως, επίσης, δεν έχει κανένα νόημα να τον συγχωρήσετε. Ειδικά από τη στιγμή που μπορείτε να του κάνετε κάτι απείρως χειρότερο, όπως έκανε και η σύζυγος του κεντρικού ήρωα στο βιβλίο Νότια των Συνόρων, Δυτικά του Ήλιου του Χαρούκι Μουρακάμι: με ανεξήγητη ηρεμία (στα όρια της απάθειας ενός ψυχαναλυτή) να τον παροτρύνετε να μιλήσει για το τι ακριβώς αισθάνεται. Να τον υποχρεώσετε πρώτα να συνειδητοποιήσει και μετά να σας εξηγήσει τι ήταν αυτό που τον έσπρωξε στο να κάνει αυτή την ηλιθιότητα με εμφανές στόχο να σας ωθήσει να του κάνετε έξωση από την καρδιά και τη ζωή σας. Αυτό και θα τον πονέσει περισσότερο και θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά κατάματα τις ελλείψεις του χαρακτήρα του και τις τρομακτικές ανασφάλειες που κουβαλά, ειδικά όσον αφορά εσάς και τη σχέση σας. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι η διάρκεια της «ανάκρισής» σας. Γιατί κάθε άντρας, λόγω ενοχής, θα δεχτεί στην αρχή να κλαφτεί εξηγώντας τι τον έκανε να σας απατήσει, πόσο λίγο σημαίνει εκείνη για αυτόν και πως δεν πρόκειται ποτέ να το επαναλάβει. Μόνο όμως εκείνος που σας αγαπά πραγματικά θα ανεχτεί να τον ανακρίνετε επί ώρες. Και μόνο αυτός θα κάτσει να αυτομαστιγωθεί μπροστά σας και να σας εκλιπαρήσει να τον αφήσετε να φύγει, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσει πια να είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Εκείνον αξίζει να τον συγχωρήσετε. Αν και να είστε σίγουρες πως ο ίδιος δεν θα συγχωρέσει ποτέ τον εαυτό του που φάνηκε τόσο μικρός μπροστά στα μάτια σας.
Η άλλη πλευρά του νομίσματος
Η πεποίθηση ότι οι άντρες απατούν επειδή δεν είναι καλά στη σχέση είναι συνήθως ένα μεγάλο ψέμα, που οδηγεί αρκετές γυναίκες να φτάνουν στο άλλο άκρο και να αισθάνονται εκείνες υπεύθυνες για ό,τι τους συμβαίνει. Ενώ η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άντρες που απατούν επειδή απλά τους δίνεται η ευκαιρία να γευτούν ένα νέο φρούτο. Το οποίο πάντοτε είναι πιο γλυκό από το παλιό. Γι' αυτό και δεν έχει νόημα να εκτιμάτε κάποιον που έχει υπάρξει μέχρι τώρα πιστός, επειδή δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μην είναι. Την κατανόησή σας αξίζει μόνο εκείνο το είδους του έμπειρου άντρα που μπορεί να έχει –σχεδόν- όποια θέλει, αλλά επιλέγει εσάς. Κάποιον που συναναστρέφεται με ωραίες γυναίκες σε καθημερινή βάση, αλλά ποτέ δεν του περνάει από το μυαλό να σας εκθέσει με το να φλερτάρει μαζί τους και όχι ένα υπάλληλο κλεισμένο σε ένα γραφείο όπου μοναδικό αντικείμενο του πόθου είναι η 50άρα καθαρίστρια που έρχεται κάθε απόγευμα. Γιατί υπάρχει χαώδης διαφορά ανάμεσα στο να είσαι πιστός εκ πεποιθήσεως και στο πιστός εκ των συνθηκών.
http://www.madamefigaro.gr/
