17 Νοε 2011

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΟΥ


Ένα φτωχό κορίτσι περιμένει στις στάχτες του τον πρίγκιπα να το σώσει. Με αυτό το στόρι μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Η νέα εκδοχή του παραμυθιού είναι βγαλμένη από την αληθινή ζωή: ένας φτωχός πλην τετραπέρατος άντρας σώζεται από μια δυναμική πριγκίπισσα με λεφτά. Απο τον Δημητρη Τσακουμη
Οk, το έχουμε εμπεδώσει το κλισέ: το μόνο που επιθυμούν από την κούνια οι γυναίκες είναι να παντρευτούν έναν πλούσιο άντρα και να απαλλαγούν έτσι από κάθε μικροαστική έγνοια για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Χύθηκαν τόνοι μελάνι για best seller όπως αυτό της Τζίνι Σέιλς How to Μarry the Rich, χιλιόμετρα φιλμ για να γυριστούν ταινίες του τύπου «Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο» και τα μηχανάκια της αμερικάνικης AGB πάω στοίχημα ότι βγάζουν καπνούς όταν βγαίνει στον αέρα το reality show The Millionnaire Matchmaker, όπου η γνωστή προξενήτρα του Λος Άντζελες Πάτι Στάνγκερ εκπαιδεύει διαθέσιμα κοριτσόπουλα πώς να εντυπωσιάσουν στα ραντεβού που τους κλείνει με τους high profile πελάτες της, πολύ απασχολημένους για να ψάξουν μόνοι τους το ιδανικό ταίρι στη ζωή. Το θέμα έχει εξαντληθεί, για να μην πω κακοποιηθεί.

Τι γίνεται, όμως, με τους αρρενωπούς «Σταχτοπούτους»; Δεν θα μας απασχολήσει, βέβαια, η περίπτωση ενός τίμιου, εργατικού, αδικημένου από τη μοίρα νεαρού που του χρωστάει η ζωή και η ανάδοχος νεράιδα που τον ραίνει μαγική χρυσόσκονη, αλλά η ιστορία ενός καπάτσου γόη, που με ένα γάμο κάνει την τύχη του και ανεβαίνει σε δύσκολες εποχές με το ασανσέρ στα ρετιρέ, όταν όλοι οι υπόλοιποι αγκομαχούν στις σκάλες. 
 
Zara Phillips και Mike Tindall.
ΤΑ ΔΙΑΣΗΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Το Χόλιγουντ, όπως πάντα, έδωσε το σύνθημα της αλλαγής. Σε άλλες εποχές ο γάμος της Ελίζαμπεθ Τέιλορ με ένα φορτηγατζή ονόματι Λάρι Φορτένσκι σκανδάλισε και έγινε πρώτη είδηση με φαρμακερά σχόλια, όπως «μήπως τώρα θα πρέπει να του χαρίζει εκείνη διαμάντια αντί για το αντίστροφο;».

Από τότε, όμως, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και πολλές σταρ ακολούθησαν το παράδειγμά της χωρίς να πεταρίσει βλέφαρο. Η Μαντόνα έβαλε στο χάρτη της δημοσιότητας και των υψηλών κασέ τον κάποτε indie και σχεδόν ξυπόλητο σκηνοθέτη Γκάι Ρίτσι. Η Τζούλια Ρόμπερτς βρήκε ύστερα από πολλές περιπέτειες το σύντροφο της ζωής της στο τρυφερό πρόσωπο του ταπεινού κάμεραμαν Ντάνι Μόντερ. Η Σάντρα Μπούλοκ έκανε ένα σύντομο γάμο με τον ιδιοκτήτη συνεργείου αυτοκινήτων Τζέσε Τζέιμς. Και η Μπρίτνεϊ Σπίερς χάρισε στα παιδιά της το επώνυμο του Κέβιν Φέντερλαϊν, ο οποίος από τον αμερικανικό Τύπο επιεικώς χαρακτηρίζεται ως “white trash”.
Την ίδια ώρα ένας άφραγκος Ιταλός ζεν πρεμιέ, 24 χρόνια μικρότερός της, κατόρθωσε να γίνει ο τέταρτος σύζυγος της πιο καλομαθημένης γυναίκας του κόσμου, της πρώην συζύγου του δισεκατομμυριούχου Ντόναλντ Τραμπ, Ιβάνα. Και ήδη από το 1991, ένας τότε νεαρός φέρελπις πλην φτωχός πολιτικός που τον λένε Ντομινίκ Στρος Καν, είχε παντρευτεί την πρώτη κυρία της γαλλικής δημοσιογραφίας και κληρονόμο της αμύθητης περιουσίας των Ρόζενμπεργκ, την Αν Σινκλέρ, ανοίγοντας το δρόμο για μια καριέρα που θα τον οδηγούσε μέχρι τα προεδρικά ανάκτορα στα Champs Elysees, αν δεν έμπλεκε στο γνωστό ροζ σκάνδαλο κατά τη διάρκεια του οποίου η σύζυγός του στάθηκε βράχος στο πλευρό του.
 
Ούτε η σκληροπυρηνική αριστοκρατία με το σπάνιο γαλάζιο αίμα κατόρθωσε να γλιτώσει από τα σημεία των καιρών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η πριγκίπισσα της Σουηδίας Βικτώρια που διάλεξε για μελλοντικό βασιλιά της χώρας τον προσωπικό γυμναστή της, καθώς και η αγαπημένη εγγονή της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, Ζάρα Φίλιπς, η οποία μόλις πριν από ένα μήνα ένωσε τη ζωή και τα πλούτη της με τη φτώχεια ενός κοινού και επιπλέον θνητού παίκτη του ράγκμπι.
Όχι ότι δεν συμβαίνουν τα ίδια και από την από δω μεριά των συνόρων, άλλο που τα κρύβουμε όπως τα χρέη μας κάτω από το χαλί της σιωπής. Η Αθηνά Ωνάση –αν μπορεί να θεωρηθεί Ελληνίδα- ακολούθησε τα χνάρια της μητέρας της ενδίδοντας στη γοητεία ενός σεσημασμένου πλεϊμπόι, την ίδια ώρα που ποπ τραγουδιστές τσιλιμπουρδίζουν μετά τα πρώτα δυο-τρία χιτάκια τους με τις μοσχαναθρεμμένες κληρονόμους που θα μπορούσαν αν ήθελαν να τους αγοράσουν μια ολόκληρη δισκογραφική και τηλεοπτικοί πανελίστες κυνηγούν –και σε ορισμένες περιπτώσεις νυμφεύονται- σύγχρονες πριγκίπισσες που τους αναγκάζουν να παρατήσουν το «μεροκάματο» και να γίνουν –μετά χαράς- οι ευνούχοι ιπποκόμοι τους
  
Anne Sinclair και Strauss Kahn.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΓΟΗ
Κατά κανόνα ο Σταχτοπούτος είναι έξτρα γοητευτικός και το ξέρει από μικρό παιδί. Είχε από νωρίς καταλάβει ότι η ομορφιά (οι γωνίες στο πρόσωπο, το στιλπνό μαλλί, το αθλητικό του σώμα) ανοίγει πόρτες και δεν θα διστάσει με το ίδιο αντικλείδι να παραβιάσει και τη βαριά πόρτα ενός φορτωμένου χρηματοκιβωτίου.
Το πρότυπο δεν είναι αυτό του ξανθού, γαλανομάτη ευγενή με τα ροδοκόκκινα μαγουλάκια και το χαρωπό πρόσωπο, αλλά ενός πιο «in yar face» αρσενικού, τάχα πιο καθαρόαιμου, αυθεντικού και επομένως σπάνιου στους κύκλους που κινούνται τα πλουσιοκόριτσα.
Το κράμα χωρίς αμφιβολία περιέχει γενναιόδωρη δόση αυτοπεποίθησης που του επιτρέπει να κοιτάζει ίσα στα μάτια την πριγκιποπούλα και να αισθάνεται καθόλα έτοιμος και ικανός να μπει με φόρα στον κόσμο της και να αναμετρηθεί με τους ξιπασμένους φίλους και τους σνομπ συγγενείς της.
Με εντατικά καλλιεργημένη την αίσθηση του χιούμορ και χωρίς να έχει πολλές υποχρεώσεις από αυτές που γεμίζουν το 24ωρο των υπολοίπων, o Σταχτοπούτος έχει την πολυτέλεια -και στην προκειμένη την ιδιοφυία- να κάνει μια παραπεταμένη από τους διαρκώς απόντες γονείς της και κακομαθημένη από τις Φιλιππινέζες ανασφαλή κοπέλα να αισθάνεται πως είναι η απόλυτη προτεραιότητά του και το κέντρο του κόσμου. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτή, ο χρόνος που έχει να της αφιερώσει είναι ανεξάντλητος, είναι ταυτόχρονα proactive με τις επιθυμίες της και καθησυχαστικός με τους φόβους της.
Η φιλοδοξία του, αν και έντονη, παραμένει αριστοτεχνικά συγκεκαλυμμένη. Αρνείται να επωφεληθεί από τα λεφτά της –τον πρώτο καιρό.
Είναι σαν να τον βλέπω να πληρώνει εκείνος στα πρώτα ραντεβού, που ενδεδυμένα το μανδύα του ρομαντισμού δίνονται σε καντίνες για hot dog, στο πάρκο με ένα παγωτό στο χέρι ή στο σινεμά με τεράστιες σακούλες του ποπ κορν. Ιδιοφυώς της φέρεται σαν να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας και την λούζει με την εξωτική για εκείνη ψευδαίσθηση ότι είναι για πρώτη φορά στη ζωή της… φυσιολογική.
 
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
Μιλάμε σίγουρα για έναν άντρα όχι αναγκαστικά απατεώνα, αλλά για κάποιον που σίγουρα έχει αποτινάξει το κλισέ του κουβαλητή και είναι έτοιμος (από καιρό) να αποδεχθεί ότι το πατέ σε αυτή την οικογένεια μπορεί να το φέρει η γυναίκα.

Αυτό που ξέραμε μέχρι πρόσφατα είναι ότι οι άντρες συνήθως νιώθουν απειλή και ανασφάλεια μπροστά σε πλούσιες, ισχυρές και επιτυχημένες γυναίκες. Βαθιά ριζωμένα και εντατικά καλλιεργημένα κοινωνικά στερεότυπα θέλουν ολόκληρη την ταυτότητα ενός άντρα να εξαντλείται στην επαγγελματική του καταξίωση και την αρχέγονη υποχρέωση να συντηρεί την οικογένειά του κυνηγώντας μαμούθ με στομωμένο ακόντιο.

Ο Σταχτοπούτος, όμως, είναι ήρωας σε σύγχρονο, δυτικού τύπου παραμύθι και όχι ανατολίτης άντρας με μικροαστικά μυαλά. Είναι έτοιμος να θυσιάσει την έτσι και αλλιώς λαβωμένη περηφάνια του για ένα καλό δερμάτινο πορτοφόλι που δεν ίδρωσε να αποκτήσει. Και αν αυτό θέλει η γυναίκα του, μπορεί να πάρει τα παιδιά από το σχολικό, να κόψει σαλάτα, να δει τηλεόραση όταν εκείνη αργεί τα βράδια σε meeting. Πόσοι άντρες είναι έτοιμοι να καταπιούν κάτι τέτοιο; Όλο και περισσότεροι θα σου πουν οι ψυχολόγοι.

Πέρα από το πρόσφατο άλλοθι της οικονομικής κρίσης, που χωρίς αμφιβολία βάζει τους ψευτοεγωισμούς στην άκρη και προμοτάρει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», πώς να αγνοήσεις τα άλματα που έχουν γίνει στις κοινωνικές τάσεις επιτρέποντας σε ένα τέτοιο πρότυπο άντρα –και γυναίκας- να ξεπηδήσει.

Μπορεί να μας πήρε μερικούς αιώνες, όμως το γυναικείο φύλο, αργά αλλά σταθερά, έχει πάψει να δρα στο περιθώριο της κοινωνίας, καταλαμβάνοντας ολοένα και υψηλότερες θέσεις στην εργασία, την πολιτική, τα αξιώματα, κερδίζοντας ολοένα και περισσότερα χρήματα και επομένως το δικαίωμα να «ζει» έναν άντρα. Αυτό ήταν που έκανε τις αντιστάσεις ακόμη και των πιο παραδοσιακών αρσενικών να μαλακώσουν, συνηθίζοντας στην ιδέα μιας συζύγου που πληρώνει.

Όπως και η λαίλαπα του φεμινισμού με ηρωίδες τα «εργαζόμενα κορίτσια» έκανε τη δουλειά της, προσαρμόζοντας τους άνδρες σε μια νέα τάξη πραγμάτων που σήμαινε περισσότερη… λούφα. Τέλος η ψυχολογία έδωσε στα αρσενικά το δικαίωμα στη «συναισθηματική νοημοσύνη», κοινώς στην αδυναμία, ενώ το lifestyle άρχισε να παράγει τους metrosexual, τους υπ’ αριθμόν ένα υποψήφιους κηφήνες. 

Καλό ή κακό δεν υπάρχει. Τα παραμύθια είναι το ίδιο διδακτικά, γοητευτικά και καθηλωτικά μέσα από τις ανατροπές και την πλοκή τους, είτε στο στόρι πρωταγωνιστεί ένα κορίτσι είτε το χρυσό γοβάκι ταιριάζει τελικά σε ένα αγόρι. Το σίγουρο πάντα στο τέλος είναι πως αυτοί, οι Σταχτοπούτοι, ζουν καλά και εμείς –όπως συνηθίζεται να λέμε ακόμη και αν δεν είναι αλήθεια- καλύτερα.

 http://www.madamefigaro.gr/