 |
Από τον Πάνο Κοκκίνη
«Η μητέρα μου ξημεροβραδιάζεται μπροστά στο PC, οπότε συχνά πυκνά με παίρνει τηλέφωνο για να διαψεύσω τις φήμες που διαβάζει για μένα, στη λογική “Γιατί σε λένε κόπανο;”. Μια μέρα, λοιπόν, με παίρνει και ρωτάει “Τελευταία, διάφορα blogs σε αποκαλούν συνέχεια DILF.
Και δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν ξέρω τι σημαίνει, αλλά ακούγεται πολύ
άσχημο”. Οπότε της απαντώ “Μη στεναχωριέσαι, μαμά. Απλά σημαίνει ότι
είμαι ένας μπαμπάς με τον οποίο θα ήθελαν να κάνουν σεξ’’. Εν τω μεταξύ, στο βάθος ακούω τη φωνή του πατέρα μου να τη ρωτάει “Σούζαν, πάλι DILF τον λένε. Τι στο διάολο είναι αυτό;’’». Η συγκεκριμένη δήλωση του Ράιαν Φίλιπ –πατέρα δύο παιδιών με τη Ριζ Γουίδερσπουν– στο σόου της Έλεν Ντε Τζένερες, στις αρχές Μαρτίου, θεωρείται δικαίως η ληξιαρχική πράξη επίσημης εισόδου στο mainstream του αναβράζοντος κοινωνικο-σεξουαλικού φαινομένου των DILF. Ουσιαστικά αποτελεί τη γυναικεία απάντηση στον αντίστοιχο όρο MILF (Mother I’d Like to F@!k), ο οποίος γεννήθηκε από μια σκηνή του American Pie το 1999 (σ.σ.: εκεί που η παρέα βλέπει μια φωτογραφία της μητέρας του Στίφλερ και αρχίζει να ουρλιάζει MILF! MILF! MILF!) και, έκτοτε, καθιερώθηκε και γιγαντώθηκε.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι, όπως συνήθως, οι γυναίκες έχουν εισαγάγει στην όλη ιστορία και μια σειρά από ποιοτικά κριτήρια. Ενώ, δηλαδή, το μόνο που χρειάζεται μια μάνα για να την αναδείξουν ως MILF είναι να είναι σέξι, σε καμία περίπτωση δεν αρκεί να είσαι απλώς πατέρας (όπως, π.χ., εγώ) για να λιώνουν ατέλειωτα για χάρη σου όλες οι μανάδες στην παιδική χαρά. Ναι, ακόμη κι αν διαθέτεις τους κοιλιακούς- τσιμεντoγωνία του Τζέισον Στάτχαμ. Πρέπει να καλύπτεις και μια σειρά από άλλες προϋποθέσεις, η πιο βασική από τις οποίες είναι να απολαμβάνεις –ή να δείχνεις ότι απολαμβάνεις– φουλ την πατρότητα. Αυτό που λένε «Θέλει ο DILF να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει». Όπως ακριβώς συμβαίνει, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Μπραντ Πιτ, που και δέχεται αδιαμαρτύρητα να λειτουργεί ως γκουβερνάντα έξι παιδιών, όσο η Τζολί είναι στα γυρίσματα κάποιας ταινίας, και βγαίνει και δηλώνει με μεγαλοπρέπεια: «H πατρότητα είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί ποτέ. Μπορεί να γράψεις ένα βιβλίο, να γυρίσεις μια ταινία, να ζωγραφίσεις έναν πίνακα, αλλά το να έχεις παιδιά είναι η πιο φανταστική εμπειρία που έχω βιώσει ποτέ».
 |
| Ο Κλάιβ Όουεν με την 11χρονη Εύη |
Μπαμπάδες χάρμα (οφθαλμών)
Εδώ ακριβώς κρύβεται το μυστικό και ο λόγος που, όπου και να κοιτάξεις γύρω σου (παιδικές χαρές, σούπερ μάρκετ, διαδρόμους Mall και Golden Hall, σελίδες περιοδικών), διακρίνεις πλέον DILF. Ότι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ριζικά ο τρόπος που εμείς οι άντρες αντιμετωπίζουμε την πατρότητα. Κάτι η κρίση, που μας έχει κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δουλειά και η καριέρα δεν είναι το παν, κάτι μια γενικότερη αλλαγή νοοτροπίας παγκοσμίως (σκέψου, π.χ., πόσο γελοία και ξεπερασμένη θα σου φαινόταν παλιότερα μια ταινία για έναν άντρα που μένει σπίτι και προσέχει τα παιδιά) μας έχουν κάνει να σταματήσουμε να φοβόμαστε την πατρότητα. Έχουμε πάψει να τη θεωρούμε ως το
τέλος της ανέμελης-ξέφρενης περιόδου της ζωής μας στα πρότυπα του Χιου
Χέφνερ, αλλά ως την αρχή μιας καινούργιας εποχής, ασφυκτικά γεμάτης από
συναισθήματα αγάπης και γενναιοδωρίας.
Με λίγα λόγια, την αντιμετωπίζουμε με χαρά και με –ανήκουστη για άντρες– διάθεση να διαθέσουμε τον προσωπικό μας χρόνο (σ.σ.: αυτόν που θα σπαταλούσαμε βλέποντας ταινίες/παίζοντας PlayStation 3/βγαίνοντας με φίλους για ποτά) για χάρη του σπλάχνου μας. Γεγονός το οποίο έχω διαπιστώσει από προσωπική πείρα, αν σκεφτείς ότι στα μαθήματα babyswimming στην Άνω Γλυφάδα που πηγαίνω κάθε Σαββατοκύριακο την έντεκα μηνών κόρη μου (σ.σ.: στο τμήμα Σαρδελάκια 2, για την ακρίβεια), έξι από τους επτά γονείς που μπαίνουμε μέσα στην πισίνα είναι πατεράδες. Ενώ και στην παιδική χαρά στο λόφο Πανί, που πηγαίνει κάθε απόγευμα η γυναίκα μου, η συντριπτική πλειονότητα είναι DILFs, από τους οποίους –μαθαίνω– ότι οι γυναίκες έχουν σταμπάρει και αναδείξει έναν συγκεκριμένο – ψηλό, μελαχρινό και με σκουλαρίκι. Ο οποίος, παραδόξως, δεν είναι ο πιο επώνυμος θαμώνας, δηλαδή ο Θανάσης Ευθυμιάδης, που πάει συχνά πυκνά εκεί με τη σύζυγό του Άννα Ντιμιτρίεβιτς και τα δυο τους παιδιά.
Με λίγα λόγια, την αντιμετωπίζουμε με χαρά και με –ανήκουστη για άντρες– διάθεση να διαθέσουμε τον προσωπικό μας χρόνο (σ.σ.: αυτόν που θα σπαταλούσαμε βλέποντας ταινίες/παίζοντας PlayStation 3/βγαίνοντας με φίλους για ποτά) για χάρη του σπλάχνου μας. Γεγονός το οποίο έχω διαπιστώσει από προσωπική πείρα, αν σκεφτείς ότι στα μαθήματα babyswimming στην Άνω Γλυφάδα που πηγαίνω κάθε Σαββατοκύριακο την έντεκα μηνών κόρη μου (σ.σ.: στο τμήμα Σαρδελάκια 2, για την ακρίβεια), έξι από τους επτά γονείς που μπαίνουμε μέσα στην πισίνα είναι πατεράδες. Ενώ και στην παιδική χαρά στο λόφο Πανί, που πηγαίνει κάθε απόγευμα η γυναίκα μου, η συντριπτική πλειονότητα είναι DILFs, από τους οποίους –μαθαίνω– ότι οι γυναίκες έχουν σταμπάρει και αναδείξει έναν συγκεκριμένο – ψηλό, μελαχρινό και με σκουλαρίκι. Ο οποίος, παραδόξως, δεν είναι ο πιο επώνυμος θαμώνας, δηλαδή ο Θανάσης Ευθυμιάδης, που πάει συχνά πυκνά εκεί με τη σύζυγό του Άννα Ντιμιτρίεβιτς και τα δυο τους παιδιά.
Είναι σέξι το κουβαδάκι;
Τι είναι αυτό, όμως, που κάνει κάθε γυναίκα να κοιτάζει με πόθο έναν μπαμπά που κάθεται καταμεσής μιας παιδικής χαράς και παίζει μαζί με το παιδί του με κουβαδάκια και πετραδάκια; Εδώ το λόγο έχει η επιστήμη και συγκεκριμένα εκείνα τα πρωτόγονα γονίδια που αναγκάζουν ενστικτωδώς κάθε γυναίκα να διαλέγει για ταίρι της αυτόν που θεωρεί ότι είναι ο καταλληλότερος για να φέρει στον κόσμο –και στη συνέχεια να προστατέψει– τα παιδιά της. Ένας DILF καλύπτει με το παραπάνω αυτό το βασικό κριτήριο, αφού είναι δεδομένο ότι κάποια άλλη γυναίκα τον έχει διαλέξει ήδη για πατέρα των παιδιών της. Με άλλα λόγια, είναι καρατσεκαρισμένος, είναι αυτό που λέμε ΠΟΠ (Πατέρας με Ονομασία Προέλευσης).
Κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση και η γυναικεία αντιζηλία. Γιατί είναι άλλο πράγμα να φας –ή, σε θεωρητικό επίπεδο, να θέλεις να φας– τον γκόμενο της απέναντι και εντελώς διαφορετικό να καταφέρεις να της «κλέψεις» τον πατέρα των παιδιών της, τον άνθρωπο πάνω στο οποίο βασίζεται η ζωή της. Όσο και αν είναι άκομψο να το παραδεχτείς (γιατί σε κάνει να μοιάζεις λαίμαργη και άκαρδη), ένα λάγνο βλέμμα από έναν DILF προς το μέρος σου, ειδικά όταν είναι μπροστά η σύζυγός του ή παίζει με το παιδί του, σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση στη στρατόσφαιρα, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε poke στο Facebook ή πρόστυχο σχόλιο στο δρόμο. Σε κάνει να αισθάνεσαι de facto πειρασμός. Ακόμη και αν ποτέ δεν θα σκεφτόσουν να προχωρήσεις παραπέρα την κατάσταση με έναν DILF.
Κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση και η γυναικεία αντιζηλία. Γιατί είναι άλλο πράγμα να φας –ή, σε θεωρητικό επίπεδο, να θέλεις να φας– τον γκόμενο της απέναντι και εντελώς διαφορετικό να καταφέρεις να της «κλέψεις» τον πατέρα των παιδιών της, τον άνθρωπο πάνω στο οποίο βασίζεται η ζωή της. Όσο και αν είναι άκομψο να το παραδεχτείς (γιατί σε κάνει να μοιάζεις λαίμαργη και άκαρδη), ένα λάγνο βλέμμα από έναν DILF προς το μέρος σου, ειδικά όταν είναι μπροστά η σύζυγός του ή παίζει με το παιδί του, σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση στη στρατόσφαιρα, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε poke στο Facebook ή πρόστυχο σχόλιο στο δρόμο. Σε κάνει να αισθάνεσαι de facto πειρασμός. Ακόμη και αν ποτέ δεν θα σκεφτόσουν να προχωρήσεις παραπέρα την κατάσταση με έναν DILF.
Γυμνός στην κούνια
Αν κάτσεις και το σκεφτείς, ένας ακόμη λόγος –ίσως ο πιο υποτιμημένος– που ένας DILF εκτοξεύει τη λίμπιντό σου είναι το πόσο ευάλωτος, λόγω των συνθηκών, εμφανίζεται μπροστά σου. Όταν βλέπεις έναν πατέρα να κάνει κούνια με την κόρη του ή να φτιάχνει καστράκια στην ακροθαλασσιά, ουσιαστικά αυτό που κοιτάζεις είναι έναν άντρα χωρίς την πανοπλία του. Με τις ευαισθησίες του να κρέμονται σαν μπαλινέζικα χαϊμαλιά από το λαιμό του, έτοιμες να τις πάρεις στο χέρι σου και να τις επιθεωρήσεις διεξοδικά. Η παρουσία των παιδιών –και η ταμπέλα «πάτερ-φαμίλιας»– αναγκάζει και τον πιο σκληρό των αντρών να δείξει τα πραγματικά του χρώματα, να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από το χλιδάτο επάγγελμά του, τα tattoo-μανίκια του (παράσημα ενός αλητόβιου παρελθόντος) ή τα κυβικά του αυτοκινήτου του. Κάτι που δεν το συναντάς και ιδιαίτερα συχνά στον υπόλοιπο, άτεκνο, αντρικό πληθυσμό. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, ένας DILF είναι το πρότυπο ενός ώριμου άντρα. Αυτό που κάποια άλλη, πριν από εσένα, βρήκε και έχτισε λιθαράκι λιθαράκι. Και που εσύ λιγουρεύεσαι να κλέψεις μια μπουκιά.
Μοναδική στα παγκόσμια χρονικά περίπτωση teen idol που μετατράπηκε χωρίς να το καταλάβουμε σε DILF, κομπλέ, με οικογενειακές φωτογραφήσεις από διακοπές στην Ελούντα ή εξόδους με την κόρη του στην παιδική χαρά. Εκτός και αν μπορείς να σκεφτείς κάποιον άλλο που να παραμένει το ίδιο σέξι ως 30άρης τραγουδιστής που βγάζει βόλτα τους κοιλιακούς του πάνω στην πίστα και ως –σχεδόν– 40άρης μπαμπάς που τραγουδάει από το τηλέφωνο ένα νανούρισμα στην κόρη του (σε τηλεοπτική διαφήμιση μεν, αλλά είμαστε σίγουροι ότι το έχει κάνει και στην πραγματικότητα). Μοναδικός μελλοντικός αντίζηλός του θα μπορούσε να είναι ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, με την προϋπόθεση ότι όχι μόνο θα κάνει παιδί, αλλά θα παραμείνει και πιστός σε μια γυναίκα.
 |
| Ο Ματ Ντέιμον με την κόρη του Τζία Ζαβάλα |
Οι καλύτερες DILF ατάκες
«Με τον ερχομό του παιδιού, ο γάμος σου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο. Όχι μόνο ερωτεύεσαι τη γυναίκα σου με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο, αλλά είστε και αναγκασμένοι να έρθετε πιο κοντά, να παρουσιάσετε ένα κοινό μέτωπο», Χιου Τζάκμαν
«Υπάρχει κάτι πολύ χουχουλιάρικο στο να ζεις σε ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. Κάτι που μου προκαλεί έκπληξη, αφού συνήθως προτιμώ να είμαι μόνος, αλλά πραγματικά το λατρεύω», Πάτρικ Ντέμπσεϊ
«Όταν βρεθήκαμε για επίσκεψη στη Νέα Υόρκη, πήγα τα παιδιά μου στην ίδια παιδική χαρά που πήγαινα εγώ καθώς μεγάλωνα. Ήταν πολύ συγκινητικό να νιώθεις αυτήν τη σύνδεση του να έχεις υπάρξει εκεί ως παιδί και μετά να επιστρέφεις ως γονιός», Μπεν Στίλερ
«Οι άντρες πρέπει να αλλάζουν πάντα τις πάνες. Είναι μια εμπειρία που σε βοηθάει να αδειάσεις το μυαλό σου. Σαν να πλένεις πιάτα, αλλά φαντάσου ότι τα πιάτα είναι τα παιδιά σου, οπότε τα αγαπάς πάρα πολύ», Κρις Μάρτιν
«H Χάιλι είναι 12 χρόνων τώρα και συνεχίζει να θεωρεί κακό πράγμα το να υψώνει το
μεσαίο δάχτυλο. Οπότε νομίζω ότι κάνω καλή δουλειά ως μπαμπάς, ειδικά
αν σκεφτείς σε τι αναφέρεται η μουσική μου και πόσο δύσκολα συνδυάζεται
αυτό με το μεγάλωμα ενός κοριτσιού», Έμινεμ
«Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις τρία αγόρια, αλλά δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί με το να γυρίζεις σπίτι και να περνάς χρόνο μαζί τους», Ντέιβιντ Μπέκαμ
Οι πιο σέξι celebrity DILFs
Μπραντ Πιτ: Δικαίως ο σημαιοφόρος του κινήματος, καθώς τραβάει και το περισσότερο ζόρι, έχοντας να φροντίσει έξι στόματα, σε διαφορετικά locations ανά τον κόσμο. Extra bonus η συνεχιζόμενη παρουσία της Αντζελίνα Τζολί στο πλευρό του. Γιατί όσο πιο σέξι είναι η σύζυγος τόσο πιο ποθητός γίνεται ο DILF.
Τζόνι Ντεπ: Είναι τόσο βαθιά η αγάπη για τα δυο παιδιά του (τα έχει και τατουάζ πάνω του), που παραβλέπουμε το γεγονός ότι δεν είναι παντρεμένος. Ξεχωρίζει ο τρόπος που αντάμειψε το λονδρέζικο νοσοκομείο που έσωσε τη ζωή της κόρης του, δωρίζοντάς του, δηλαδή, 2.000.000 δολάρια και εμφανιζόμενος ως Τζακ Σπάροου για να διαβάσει ιστορίες στους μικρούς ασθενείς.
Μαρλ Γουόλμπεργκ: Ο ορισμός του αλητόβιου DILF (σ.σ.: σκέψου μόνο ότι το Entourage βασίζεται πάνω σε δικές του εμπειρίες), που –για να διδάξει στα δυο παιδιά του γιατί δεν πρέπει να κάνουν επιπόλαια τατουάζ– τα παίρνει μαζί κατά τη διάρκεια των επίπονων επεμβάσεων στις οποίες υποβάλλεται για να αφαιρέσει τα δικά του.
Χιου Τζάκμαν: Ο πιο σέξι άντρας του πλανήτη απέδειξε ότι διαθέτει και την πιο σέξι καρδιά, μένοντας στο πλευρό της συζύγου του κατά τη διάρκεια των δυο αποβολών της και δεχόμενος να υιοθετήσει για χάρη της δυο παιδιά.
Κλάιβ Όουεν: Η ταπεινοφροσύνη είναι δείγμα έξοχου DILF, όπως αποδεικνύει ο Κλάιβ Όουεν (πατέρας δυο κοριτσιών) δηλώνοντας: «Στο σπίτι μου έχω το χαμηλότερο status. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα κορίτσια είναι που έχουν τον έλεγχο. Εγώ είμαι απλά εκεί για να τα διασκεδάζω και να γελάνε μαζί μου».
Ματ Ντέιμον: Ο απόφοιτος του Χάρβαρντ μεγαλώνει –μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας– τρεις κόρες, τις οποίες παίρνει πάντα μαζί του στα γυρίσματα. Αποτέλεσμα; Η πεντάχρονη Ιζαμπέλα, η μεγαλύτερη κόρη του, έχει ήδη πιο πολλές στάμπες στο διαβατήριό της από ό,τι είχε εκείνος στα 30 του.
Πάτρικ Ντέμπσεϊ: Παρότι χωρισμένος (ταμπού για κάθε γνήσιο DILF), μπαίνει στη λίστα επειδή όντως διατηρεί υπέροχες σχέσεις με την πρώτη σύζυγό του, αν και δεν έχει κάνει μαζί της παιδιά (σ.σ.: με τη δεύτερη έχει τρία). Επίσης, γιατί έχει ξεστομίσει την πιο DILF ατάκα στον πλανήτη «Μια μέρα η 3χρονη κόρη μου γυρίζει και μου λέει “Είσαι πολύ όμορφος, μπαμπάκα’’. Αυτό ήταν το καλύτερο κομπλιμέντο που έχω ακούσει στη ζωή μου».
Τζος Χολογουέι: O σκληροτράχηλος Σόγιερ του Lost μπήκε μόλις πριν από δυο χρόνια στο κλαμπ,
αλλά έχει ανέβει ήδη κατηγορία εξαιτίας του ζήλου που έχει επιδείξει
στο άθλημα της πατρότητας. Όχι μόνο γιατί, όπως δηλώνει, ταΐζει, αλλάζει
και κοιμίζει την κόρη του σε χρόνο dt, αλλά γιατί θέλει «Να γίνω ο ήρωάς της, να είμαι καλύτερος άνθρωπος».
Μάθιου Μακόναχι: Ο απόλυτος action DILF, που κέρδισε τις εντυπώσεις δηλώνοντας «Εγώ και η Καμίλα
φτιάξαμε ένα μωρό μαζί». Προ παιδιών (Λέβι, 3 ετών, και Βίντα, 1 έτους)
ήταν απλά ένας αλητάμπουρας που λυμαινόταν τις παραλίες του Μαλιμπού. Πλέον, καμία γυναίκα δεν θα έλεγε όχι στο να μετακομίσει στο trailer του.
Ρομπ Λόου: Ένα πρώην teen idol δύσκολα θεωρείται DILF, ίσως επειδή θυμίζει σε όλους ότι έχουν μεγαλώσει και αυτοί. Αλλά ο Λόου ξεπέρασε αυτόν το σκόπελο –όπως και το σκάνδαλο παιδεραστίας στα νιάτα του– και είναι εδώ και 20 χρόνια παντρεμένος με την ίδια γυναίκα (είδος προς εξαφάνιση στο Χόλιγουντ), που του έχει χαρίσει δυο γιους – οι οποίοι είναι φτυστοί ο πατέρας τους.
Κρις Νοθ: Ο Mr Big του Sex and the City είναι έξοχο δείγμα γεροντο-DILF, αφού έγινε πατέρας στα 53 του. Αλλά τον συγχωρούμε γιατί μετά αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι σε αυτόν το ρόλο.
Γιατί δεν είναι DILF οι:
* Ντέιβιντ Μπέκαμ: Λόγω Βικτόριας. Τόσο αχώνευτη, που καταλήγεις να τον λυπάσαι, όχι να τον ποθείς.
* Τζουντ Λο: Επειδή πήδηξε την νταντά. Πώς να
εμπιστευτείς έναν τέτοιο άνθρωπο; Πώς ξέρεις τι ορέξεις θα του
ξυπνήσουν αργότερα η δασκάλα, η παιδίατρος ή η σχολική τροχονόμος που θα
βρεθούν στο δρόμο του;
* Τομ Κρουζ και Γουίλ Σμιθ: Λόγω –πώς να το θέσω κομψά– φανατικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
* Ντέιβιντ Ντουκόβνι: Χρειάστηκε να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης λόγω εθισμού στο σεξ. Αυτό, τώρα, αν είσαι η γυναίκα του, πώς να το εξηγήσεις στα δυο σας παιδιά;
* Έρικ Ντέιν: Ο Μακ Στίμι του Grey’s Anatomy είναι μια χαρά μπαμπάς. Αλλά δεν δίστασε να γυρίσει sex tape μαζί με τη μητέρα των παιδιών του (και μια φίλη τους). Αν αυτό δεν είναι ταμπού, τότε τι είναι;
* Ράιαν Φίλιπ: Μπορεί η μαμά του και τα blogs να τον αποκαλούν DILF, αλλά δεν γίνεται να είσαι γνήσιος εκπρόσωπος του είδους κουβαλώντας ένα διαζύγιο στην πλάτη. Γιατί στο βάθος του μυαλού κάθε γυναίκας που σε βλέπει υπάρχει η αίσθηση ότι δεν ήσουν αρκετά καλός για να σε κρατήσει η προηγούμενη. Άρα, κάτι ζαβό υπάρχει σε σένα.
