Daredevil
Δύναμη: Είναι τυφλός. Κι αυτή είναι η υπερδύναμή του, ναι.
Στο χαρτί: Πρωτοεμφανίστηκε το 1964 αλλά καθιερώθηκε χάρη στον Frank Miller που τον έκανε must-read μέσα από το κοινωνικό urban, σχεδόν υπαρξιακό δράμα Born Again στα μέσα των '80s.
Στην οθόνη: Τον υποδύθηκε με κωμικά αποτελέσματα ο Ben Affleck στην κάκιστη ταινία του 2003.
Λατρεύεται επειδή... ο "άνθρωπος χωρίς φόβο” τη μέρα είναι τυφλός δικηγόρος υπεράσπισης όσων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, και τη νύχτα είναι τυφλός υπερήρωας που μάχεται το οργανωμένο έγκλημα και όσα παραμονεύουν στις πιο σκοτεινές, αραχνιασμένες γωνίες του Hell's Kitchen. Πόσο πιο cool; Μέχρι και τον Ben Affleck επιβίωσε.
Dr. Manhattan
Δύναμη: Ζει ταυτόχρονα όλες τις στιγμές της προσωπικές του ιστορίας, σα να επρόκειτο για ψηφιδωτό που κοιτάς.
Στο χαρτί: Δημιουργήθηκε από τον θρύλο των κόμικς, Alan Moore, στο πλαίσιο του κλασικού αριστουργήματος Watchmen. Για τον συγγραφέα ο Manhattan στεκόταν ως το απόλυτο σύμβολο της πυρηνικής απειλής, που τότε -στα τέλη των '80s- ήταν εντονότερη από ποτέ.
Στην οθόνη: Τον υποδύθηκε ο Billy Crudup στην άνοιωθη μεταφορά από τον Zack Snyder που δεν κατάλαβε τίποτα από την πλούσια σημειολογία της γραφής του Moore. Η μελαγχολία όμως του μοναχικού θεού Doc Manhattan αποτυπώνεται στα κενά, νεκρά ψηφιακά μάτια του Crudup.
Λατρεύεται επειδή... διαθέτει την απόλυτη γνώση για τα πάντα και γι'αυτό δεν βρίσκει κανένα νόημα σε τίποτα. Δύσκολο να τον καταλάβεις, αλλά σίγουρα δεν τον αδικείς.
Iron Man
Δύναμη: Οι δυνατότητες του απόλυτου υπολογιστή, στη μορφή του απόλυτου hi tech κουστουμιού. Πετάει, εκτοξεύει λέιζερ, υπολογίζει ό,τι χρειάζεται να υπολογίσεις, μόνο καφέ δεν ψήνει. Απ'όσο ξέρω, δηλαδή.
Στο χαρτί: Τον δημιούργησε ο Stan Lee το 1963, αλλά με την κατάρρευση του κομμουνισμού σα να σταμάτησε να έχει ισχυρό λόγο ύπαρξης...
Στην οθόνη: ...μέχρι την ταινία του 2008, όπου τον υποδύθηκε ο uber-cool Robert Downey Junior σε μια απίστευτης χαρισματικότητας ερμηνεία. Τώρα θα επανέλθει ως μέλος των Avengers το 2012.
Λατρεύεται επειδή... τραβάει το κανάλι. Ο Τόνι Σταρκ είναι συναρπαστικός χαρακτήρας επειδή οι αδυναμίες του δεν κρύβονται. Είναι ο κατεξοχήν υπερεπιτυχημένος επιχειρηματίας αλλά σε χώρο ηθικά γκρίζο – τι γκρίζο δηλαδή, κατάμαυρο: Ουσιαστικά εμπορεύεται τεχνολογία πολέμου. Επιπλέον, σε προσωπικό επίπεδο, δίνει τη μάχη του με τον αλκοολισμό. Οι δαίμονές του παίρνουν δηλαδή πολλές μορφές. Αυτό είναι που τον κάνει απολύτως καθηλωτικό, συνήθως πρωταγωνιστή ιστοριών κατώτερων από ό,τι του αξίζει.
Wolverine
Δύναμη: Το healing factor του, δηλαδή η ικανότητα του σώματός του να γιατρεύεται από κάθε πιθανή πληγή. Επίσης, νύχια. Μεγάλα, μεταλλικά νύχια.
Στο χαρτί: Πρωτοεμφανίστηκε το 19744 αλλά έγινε μέλος των X-Men το 1075, καταφέρνοντας με συνοπτικές διαδικασίες να γίνει το πιο δημοφιλές μέλος τους. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, τον κάθε δεδομένο μήνα να εμφανίζεται σε περίπου μια ντουζίνα διαφορετικούς τίτλους.
Στην οθόνη: Παρέα με τους υπόλοιπους μεταλλαγμένους έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία του 2000, ο Hugh Jackman έγινε σταρ χάρη σε αυτό το ρόλο, και τελικά δεν άργησε να λάβει -όπως ακριβώς και στο χαρτί δηλαδή- το δικό του, σόλο spin-off φιλμ.
Λατρεύεται επειδή... είναι άξεστος, αγροίκος, χωρίς τακτ, μόνο ένστικτο, μόνο δύναμη, μόνο ζωώδης γοητεία. Και πίνει συνεχώς μπύρα.
Batman
Δύναμη: Το μυαλό του, τα λεφτά του, το συναισθηματικό κενό του (από όταν είδε τους γονείς του να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια του).
Στο χαρτί: Ο Bob Kane έγραψε την πρώτη του περιπέτεια το 1939 και έκτοτε έχουν υπογραφεί περιπέτειές του από τους μεγαλύτερους σεναριογράφους της ιστορίας του μέσου. Όχι τυχαία φυσικά. Τόσο σε επίπεδο δραμτουργίας, ψυχολογικού προφίλ, αλλά και γκαλερί εχθρών (έχει τους διασημότερους εχθρούς από κάθε υπερήρωα), ο Batman είναι λογικά το όνειρο κάθε σεναρίστα.
Στην οθόνη: Από το πολύχρωμο κιτς των οπτικοποιημένων ηχητικών εφέ της σειράς του Adam West στα '60s μέχρι το φοβερά επιδραστικό animation του Bruce Timm το 1992 κι από τις υστερικού goth μεγαλείου ταινίες του Tim Burton μέχρι τα βαθιά σκεπτόμενα blockbuster του Chris Nolan στα '00s, ο Batman είναι ο υπερήρωας με τη συχνότερη και πλουσιότερη παρουσία σε όλα τα media.
Λατρεύεται επειδή... όλα τα παραπάνω δε μπορεί να είναι τυχαία. Είναι σκοτεινός, πολύπλοκος, σοβαρός, βαθιά αδύναμος, ισορροπεί επικίνδυνα -και συναρπαστικά- πάνω στη λεπτή γραμμή που χωρίζει την ευφυία από την παράνοια. Είναι πάμπλουτος πλεϊμπόι δισεκατομμυριούχος τη μέρα, βαθύτατα πληγωμένος όσο και ανεξάντλητα εφευρετικός σκοτεινός εκδικητής τη νύχτα. Και είναι, πέρα από όλα, άνθρωπος. Η υπερδύναμή του, είναι απλά το μυαλό του και η αστείρευτη θέλησή του να διορθώσει... την κοινωνία, βασικά.
Superman
Δύναμη: Το στάνταρ υπερηρωικό πακέτο. Πετάει, ρίχνει ακτίνες από τα μάτια, έχει x-ray όραση, διαθέτει υπεράνθρωπη δύναμη, είναι άτρωτος, κτλ κτλ.
Στο χαρτί: Πρωτοεμφανίστηκε στο ιστορικό Action Comics #1 του 1938, των Jerry Seigel και Joe Shuster, αλλά έκτοτε έχει επανεφευρεθεί σχεδόν όσες φορές έχει αλλάξει η δεκαετία. Αλλά η σταθερά παραμένει η νέμεσή του (ο Λεξ Λούθορ) και η αγάπη του (η δημοσιογράφος Λόις Λέιν, που είναι σαφώς καλύτερη στη δουλειά της από το alter ego του, τον Κλαρκ Κεντ).
Στην οθόνη: Πολύπαθος. Έχει ταινίες καλές (το κλασικό “Superman: The Movie”), σπουδαίες (το director's cut του “Superman II”), τραγελαφικές (το 4ο απο τις 'παλιές') ή που δεν έγιναν ποτέ (μια ριζοσπατική εκδοχή από τον JJ Abrams), ένα παρεξηγημένο σύγχρονο σίκουελ (“Superman Returns”), ένα reboot στα σκαριά (από τον McG των, εχμ, “Αγγέλων του Τσάρλι”) και έχει και σειρές (πιο διάσημο το “Λόις & Κλαρκ” και το απέθαντο “Smallville”).
Λατρεύεται επειδή... Φτιάχτηκε για να είναι τέλειος, αλλά όταν γράφεται σωστά μπορεί ακόμα να είναι συναρπαστικός. Ακριβώς επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει τα δικά μας πάθη. Και ακριβώς επειδή στα δικά μας μάτια, παραμένει ένας ξένος.
Spider-Man
Δύναμη: Το δάγκωμα ραδιενεργού αράχνης έδωσε στον μαθητή Πίτερ Πάρκερ δυνάμεις και ένστικτα αράχνης. Πετάει ιστούς, πηδάει από κτίριο σε κτίριο, διαισθάνεται τον κίνδυνο. Μια χαρούλα.
Στο χαρτί: "Με τη μεγάλη δύναμη έρχεται και μεγάλη ευθύνη." Ίσως το απόλυτο υπερηρωικό σλόγκαν. Όλα ξεκίνησαν το 1962 (δια χειρός Stan Lee και Steve Ditko) και κορυφώθηκαν το 1973 όταν ο Spidey απέτυχε να σώσει τη ζωή της φίλης του, Γκουέν Στέισι, στον μάλλον πιο σοκαριστικό θάνατο στην υπερηρωική ιστορία.
Στην οθόνη: Δημοφιλέστατη και αξιοπρεπέστατη μεταφορά στο σινεμά από τον μετρ του camp b-movie Sam Raimi (πως λέμε, καμία σχέση;). Ειδικά τη 2η ταινία της τριλογίας με Doctor Octopus, τη λες και εξαιρετική. Αλλά αυτός ο Tobey Maguire μια ζωή εδώ μου καθόταν. Ανανεωμένη πίστη τώρα με reboot ταινιών και τον Andrew Garfield (“The Social Network”) στο ρόλο.
Λατρεύεται επειδή... είναι ο κατεξοχήν υπερήρωας της διπλανής πόρτας. Κάθε φορά που ο έφηβος μέσα σου επανστάτησε, θέλησε να αποδράσει ή τα έβαλε με τους ανθρώπους που αγαπούσε απλά για να το μετανιώσει, ο μύθος του Spider-man αποκτούσε μια ακόμα άγκυρα στον πραγματικό κόσμο.
http://anwnimo.blogspot.com
