Σε ηλικία 88 ετών έφυγε από τη ζωή ο «πιο αλληγορικός, ίσως, ζωγράφος του 20ου αιώνα»
Εικόνα από φυλλάδιο που διατίθεται στο Κέντρο Πομπιντού, στη Γαλλία, όπου εικονίζεται ο ζωγράφος Λούσιαν Φρόιντ ( Πηγή: EPA)
Ο «πιο αλληγορικός, ίσως, ζωγράφος του 20ου αιώνα» όπως έχει χαρακτηριστεί, ένας άνθρωπος «ταπεινός, ζεστός και γεμάτος ενδιαφέροντα» σύμφωνα με τους φίλους του, άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Τετάρτη το βράδυ σε ηλικία 88 ετών ολοκληρώνοντας έναν αρκούντως μακρύ βιολογικό και δημιουργικό κύκλο.
Γνωστός, κυρίως, για τα πορτρέτα και τις φιγούρες του - με την χαρακτηριστικά μεγάλη ποσότητα χρωστικής ουσίας - ο βρετανός ζωγράφος θα μείνει στην μνήμη για την ψυχολογική διείσδυση που αποκαλύπτουν τα έργα του αλλά και για την συχνά ιδιότυπη ανίχνευση της σχέσης ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το μοντέλο.
Γεννημένος στο Βερολίνο στις 8 Δεκεμβρίου 1922, ήταν γιος του αυστρο - εβραίου αρχιτέκτονα Ερνστ Φρόιντ και εγγονός του «πατέρα της ψυχανάλυσης» Σίγκμουντ Φρόιντ. Το 1933 μετακόμισε με τους γονείς του στο Λονδίνο προκειμένου ν΄αποφύγουν το ναζιστικό καθεστώς δεδομένης και της εβραϊκής καταγωγής της οικογένειας.
Ο Λούσιαν Φρόιντ έγινε βρετανός πολίτης το 1939, έλαβε βρετανική παιδεία ενώ υπηρέτησε για ένα μικρό διάστημα και στο ναυτικό το 1941προτού μια αναπηρία τον θέσει εκτός «μάχης» την επόμενη χρονιά. Η πρώτη του έκθεση έγινε το 1944 ενώ το Καλοκαίρι του 1946 ταξίδεψε στο Παρίσι προτού έρθει στην Ελλάδα για μερικούς μήνες.
Στην αρχή της δεκαετίας του ' 50, επισκεπτόταν συχνά το Δουβλίνο αλλά γενικότερα το Λονδίνο ήταν η βάση του για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Φρόιντ δημιούργησε μια ομάδα «αναπαραστατικών» καλλιτεχνών την οποία αργότερα, ο αμερικανός καλλιτέχνης Ρόναλντ Κιτάι ονόμασε «Σχολή του Λονδίνου». Επρόκειτο μάλλον για μια χαλαρή συνένωση ανεξάρτητων καλλιτεχνών οι οποίοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και δούλευαν στο Λονδίνο επιμένοντας στην αναπαράσταση, σε μια εποχή ιδιαίτερης ανάπτυξης της αφηρημένης ζωγραφικής.
Ο Φρόιντ και ο Φράνσις Μπέικον ήταν οι κύριες προσωπικότητες της ομάδας αυτής στην οποία περιλαμβάνονταν κι άλλοι όπως ο Φρανκ Αουερμπαχ, ο Μάικλ Αντριους, ο Ρέτζιναλντ Γκρέι αλλά και ο ίδιος ο Κιτάι.
Τα έργα της πρώιμης περιόδου του Φρόιντ συνδέονται με τον σουρεαλισμό και αποτυπώνουν ανθρώπους, φυτά και ζώα σε ασυνήθιστες αντιστίξεις. Από την δεκαετία του 1950 άρχισε ν΄ασχολείται με την προσωπογραφία και τις γυμνές φιγούρες
«Ζωγραφίζω ανθρώπους» - συνήθιζε να λέει ο Φρόιντ κατά την ύστερη περίοδο της δημιουργία του - «όχι για το πώς μοιάζουν, αλλά για το πώς συμβαίνει να είναι».
Μέσα από αυτό το πρίσμα ζωγράφισε ομότεχνούς του όπως ο Αουερμπαχ και ο Μπέικον ενώ προς το τέλος της ζωής του έκανε μια σειρά προσωπογραφίες του γνωστού μοντέλου Κέιτ Μος. Στο διάστημα μεταξύ Μαϊου 2000 και Δεκεμβρίου 2001, ο Λούσιαν Φρόιντ ζωγράφισε την Βασίλισα Ελισάβετ ΙΙ.
Η προσωπογραφία προκάλεσε αρνητικές κριτικές σε μερίδα των βρετανικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Το γνωστό βρετανικό ταμπλόιντ «The Sun», μάλιστα, δε δίστασε να χαρακτηρίσει το πορτρέτο ως «τραβεστί». Ωστόσο, το έργο του «Benefits Supervisor Sleeping» (1995) που απεικονίζει το πορτρέτο μιας γυμνής παχύσαρκης γυναίκας πωλήθηκε το 2008 από τον οίκο δημοπρασιών Christie's έναντι του ποσού των 33,6 εκατομμυρίων δολλαρίων, το οποίο απετέλεσε ρεκόρ για ζωγράφο ο οποίος βρισκόταν ακόμη, τότε, εν ζωή.
http://www.tovima.gr/
