Η Madame Figaro ετοίμασε τη λίστα με το Perfect 10 του τέλειου έτερου ήμισυ. Κλασσικές αγαπημένες αντρικές αξίες που χάσαμε κάπου στο δρόμο για την καριέρα κι άλλες προσωπικές φιλοδοξίες.
Από τη Μαρία Αθήνη
Έζησαν όλοι τους σε προηγούμενες δεκαετίες και άφησαν το σημάδι τους στις γυναικείες αναμνήσεις, στα μυθιστορήματα και στις ταινίες. Αν υπήρχε μόδα στις σχέσεις (ή μήπως υπάρχει;), κάποιοι εραστές που φορέθηκαν και αγαπήθηκαν πολύ θα έπρεπε να επιστρέφουν ύστερα από χρόνια, όπως επανέρχονται όλες οι «τάσεις» που επιθυμούν οι γυναίκες. Ας ευχηθούμε να επανέλθουν λοιπόν οι δέκα ιδανικοί εραστές προτείνοντας και κάποιες βελτιώσεις στο αρχικό μοντέλο. Ας δούμε πιο ρεαλιστικά ποιοι ακριβώς ήταν οι άντρες που υπόσχονταν πως θα μας κάνουν αιώνια ευτυχισμένες, πού πήγαν και πότε θα ξανάρθουν.
Η Κολόνα του σπιτιού
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο άντρας που δεν καταδεχόταν η γυναίκα του να δουλεύει. Δεν ήταν απλώς ότι δεν ήθελε να δουλεύεις: δεν το συζητούσε καν. Το απαιτούσε και το θεωρούσε λόγο για να ακυρώσει τον αρραβώνα (μτφρ: καθεστώς προσωρινής δέσμευσης που εφάρμοζαν παλιά, κάτι σαν το «καπάρο» στα σπίτια) αν εσύ επέμενες. Σε ήθελε στο σπίτι, αλλά όχι για τις δουλειές, γι' αυτές σου είχε οικιακή βοηθό. Εσύ είχες, ας πούμε, τη γενική διεύθυνση και σου έδινε κάθε πρώτη του μήνα χρήματα για όλα τα έξοδα. Μπορούσες να τον ξεγελάς με δημιουργική λογιστική και να του παρουσιάζεις φτηνότερα τα ρούχα που αγόραζες ή να φυγαδεύεις τη μοδίστρα για να μην καταλάβει πως ράβεσαι πάλι.
Τελευταία εμφάνιση: Δεκαετία του '80. Στα '90s το είδος εξαφανίστηκε.
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Με σταθερό εισόδημα και χωρίς περιορισμούς στην κατανάλωση.
Ο «Άσ' το πάνω μου»
Είχε στιβαρά μπράτσα, τετράγωνους ώμους και τράβαγε στην ανηφόρα. Ό,τι και να συνέβαινε, αναποδιές, λογαριασμοί, τρακαρίσματα, μικρές ή μεγαλύτερες ζημιές, το αναλάμβανε και το διόρθωνε αθόρυβα. Δεν περίμενε από σένα να βρεις τη λύση, ούτε και σου φόρτωνε όλα τα προβλήματα, τη μάνα του και δυο παιδιά που να του μοιάζουν. Έμπαινε μπροστά, καθάριζε, έπαιρνε την ευθύνη. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν ανέφερε καν τι τον απασχολεί και έπρεπε να τον χαϊδέψεις και να τον καλοπιάσεις για να μάθεις τι έχει και δείχνει τόσο σκυθρωπός τελευταία. Ήταν δυνατός, αλλά και τρυφερός και δεν ήθελε να σου μεταφέρει τις έννοιες του. Έτσι ακριβώς.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές της δεκαετίας του '90, πριν από το φαινόμενο της καγκουροποίησης που έκανε τους άντρες να παραμένουν στο σπίτι της μαμάς τους μέχρι τα 35 τους.
Αν επιστρέψει, θα θέλαμε: Να μην κρατάει τόσα μυστικά, κάτι αντέχουμε κι εμείς.
Ο Τζέντλεμαν
Δεν «την έπεφτε». Σε φλέρταρε διακριτικά, με χιούμορ και στυλ, ενώ για το πρώτο ραντεβού σου πρότεινε να πάτε στο θέατρο. Δεν ρωτούσε αν θέλεις να περάσει να σε πάρει, το θεωρούσε αυτονόητο, όπως επίσης και να σε γυρίσει πίσω ό,τι και να συνέβαινε, ακόμα κι αν χωρίζατε. Το αυτοκίνητό του ήταν καθαρό και έπαιζε ωραία μουσική. Άνοιγε πόρτες, παραμέριζε να περάσεις (αλλά όχι στις σκάλες), σου πρότεινε το μπράτσο του όταν περπατούσατε μαζί στο δρόμο, σε ρωτούσε τι θα ήθελες να φας στο εστιατόριο και αν ο σερβιτόρος διέκοπτε τη συζήτησή σας για να σερβίρει κρασί στα ποτήρια, τον σταματούσε με μια απαλή χειρονομία και του έλεγε σταθερά «Ευχαριστώ. Θα το φροντίσω εγώ». Κυκλοφορούσε πάντα φρεσκοπλυμένος και καλοσιδερωμένος, πλήρωνε το λογαριασμό και την επομένη έστελνε λουλούδια. Ένας κύριος.
Τελευταία εμφάνιση: Τη δεκαετία του '60.
Τι θα θέλαμε να αλλάξει: Τα ρεστοράν που επιλέγει, τίποτα άλλο.
Ο Εραστής
Σκεφτόταν το σεξ τόσες φορές την ημέρα, όσες ακριβώς αναφέρει η διαφήμιση του αποσμητικού για το σωστό άντρα. Σε ήθελε συνέχεια και σε πολιορκούσε σε κάθε πιθανή και απίθανη περίσταση. «Μη σου λέω», «Άσε με» και «Ντροπή, σταμάτα» ή «Περίμενε να πάμε σπίτι» ήταν οι ατάκες σου. Σε έκανε να νιώθεις επιθυμητή, ακαταμάχητη, σέξι. Δεν ήταν σπάνιο είδος, το φαινόμενο ήταν παγκόσμιο. Στις ΗΠΑ των γνωστών χολιγουντιανών υπερβολών είχαν μάλιστα και κλινικές απεξάρτησης από το σεξ για να θεραπεύουν τέτοιες περιπτώσεις. Δεν έπαιρνε χάπια (δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα), ήταν το φυσικό του. Δεν επηρεαζόταν από εξωτερικούς παράγοντες -πχ. αν χτυπούσε το τηλέφωνο δεν έχανε το ρυθμό του- και δεν ήταν ποτέ τόσο κουρασμένος ή τόσο μεθυσμένος που να μην μπορεί.
Τελευταία εμφάνιση: Γγύρω στο ’95. Μετά έμεινε μόνο το αποσμητικό.
Αν επιστρέψει, θα θέλαμε: Να φροντίσει εκείνος για την αντισύλληψη, τώρα που υπάρχουν αποτελεσματικές μέθοδοι για τους άντρες.
Ο Μπάμπης, ο μάστορας
Είχε αυτό το αντρικό χάρισμα που εξαφανίστηκε από την εποχή των metrosexuals: έπιαναν τα χέρια του. Επιδιόρθωνε το σεσουάρ, το ποδήλατο και το αυτοκίνητό σου. Άλλαζε λάστιχο, φίλτρο, μπουζί και λάμπες και έκανε μικρές ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις. Έβρισκε τι βλάβη έχει και δεν δουλεύει το πλυντήριο, το τηλέφωνο, το στερεοφωνικό και τις περισσότερες φορές κατάφερνε να τη διορθώσει. Δεν το θεωρούσε αγγαρεία: του άρεσε. Είχε δικό του τρυπάνι τελευταίας τεχνολογίας και βαλιτσάκι με όλα τα εργαλεία. Οι φίλες σου τον δανείζονταν για να κρεμάσουν τα κουρτινόξυλα και για να τους σετάρει την καινούργια τηλεόραση. Όλοι τον ήθελαν στα ΒΒQ, γιατί εκτός των άλλων ήταν και πολύ καλός ψήστης.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές των ‘00s.
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Με καλύτερη αποτρίχωση και πιο μοντέρνο κούρεμα.
Ο Μονογαμικός
Ήταν πιστός και μονογαμικός. Έκανε μόνο μακροχρόνιες σχέσεις και όλες οι πρώην του τον λάτρευαν. Όχι, δεν ήταν εξωγήινος, ήταν απλώς ένας άντρας ηθικός, με αρχές, που δεν ανατίναζε σπίτια, σχέσεις και υποσχέσεις επειδή δεν μπορούσε να συμμαζέψει τον εαυτό του μετά τα δύο ποτά. Δεν κοιτούσε τις άλλες γυναίκες όταν σε συνόδευε, αλλά ούτε και όταν δεν σε συνόδευε. Δεν αποζητούσε περιπέτειες για να αυτοεπιβεβαιωθεί, του αρκούσε και τον γέμιζε η αγάπη σου. Αν έφτανε στο σημείο να σε απατήσει, αυτό θα σήμαινε απλώς το χωρισμό. Ακόμα και τότε όμως ήξερες πως βασανίστηκε πολύ ώσπου να ενδώσει στον τελευταίο πειρασμό. Ίσως κι εσύ να έφταιγες λιγάκι.
Τελευταία εμφάνιση: Στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Από τότε πήραμε την κάτω βόλτα.
Όταν γυρίσει θα σημάνουν οι καμπάνες: Θα είμαστε κι εμείς πλέον αρκετά ώριμες για να τον εκτιμήσουμε.
Ο Αριστοκράτης
Καταγόταν από τζάκι, αλλά δεν ήταν σνομπ, τσιγκούνης ή εσωστρεφής. Αυτός ο άντρας ήξερε να ζήσει. Αγαπούσε την καλοπέραση και τις μικρές και μεγάλες απολαύσεις. Του άρεσε να κακομαθαίνει τη σύντροφό του και να της κάνει δώρα-έκπληξη: αεροπορικά εισιτήρια για το Παρίσι, spa για δύο σε πολυτελή ξενοδοχεία, σουίτες με θέα την Καλντέρα στη Σαντορίνη, δείπνο στο φως των κεριών, πάντα στα «καλύτερα». Αν της αγόραζε ένα φόρεμα, θα ήταν ένα κόκκινο βραδινό, δημιουργία κάποιου μεγάλου σχεδιαστή. Δεν σταματούσε να προσφέρει και να χαίρεται. Η ζωή μαζί του περνούσε σαν όνειρο. Σεν Τροπέ και Γκστάαντ, Πολιτεία, Καβούρι, Λαιμός. Περασμένα μεγαλεία.
Τελευταία εμφάνιση: Το 1999, εκεί με το Χρηματιστήριο...
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Τρέχοντας!
Ο «Συγγνώμη Γονατιστός»
Τα λάθη δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι της μόδας στις σχέσεις και εξακολουθούν να συμβαίνουν με την ίδια συχνότητα σε όλες τις δεκαετίες. Αυτό που άλλαξε είναι αυτό που συμβαίνει μετά το λάθος. Κάποτε λοιπόν, όχι και τόσο παλιά, ήταν ένας άντρας που λίγο καιρό αφότου είχε διαπράξει το λάθος, γύριζε γονατιστός να σε βρει και σου ζητούσε να τον συγχωρήσεις. Έκλαιγε και μετάνιωνε και υποσχόταν και ορκιζόταν πως ποτέ δεν θα το ξανακάνει. Εσύ διάλεγες τη στάση που σου πήγαινε καλύτερα: αρχικά ήσουν αδιάλλακτη, ύστερα μαλάκωνες και στο τέλος τον αγκάλιαζες, τον συγχωρούσες και το εννοούσες. Συνεχίζατε μαζί και πολλές φορές η μικρή αυτή θαλασσοταραχή σας είχε κάνει καλό, σας είχε ενώσει και σας είχε φέρει πιο κοντά. Όσο σκληρό καρύδι και να ήσουν δεν θα μπορούσες να μην τον συγχωρήσεις, εφόσον είχε ζητήσει συγγνώμη γονατιστός.
Τελευταία εμφάνιση: Από τα μέσα των ‘80s και μετά δεν έχω ακούσει κανέναν να ζητάει συγγνώμη γονατιστός.
Αν ερχόταν μια μέρα, θα θέλαμε: Να μην επαναληφθεί.
Ο Γαμπρός Εξπρές
Υπήρχε κάποτε ένας τύπος άντρα που σε παντρευόταν πριν καλά καλά σε γνωρίσει και όχι επειδή έμεινες έγκυος. Δεν ήθελε δέκα χρόνια για να το αποφασίσει, ούτε την περίπλοκη συνωμοσία φίλων και συγγενών σου για να πειστεί. Δεν ρώταγε τη μαμά του αν συμφωνεί και αν σε εγκρίνει, ούτε και τους κολλητούς του τα μπακούρια, που θα του έλεγαν «άσ'το για αργότερα». Σου έκανε αιφνιδιαστικά την πρόταση -ενώ εσύ δεν το περίμενες-, σε κοιτούσε στα μάτια με προσμονή και αν έλεγες «ναι» (μπορούσες και να πεις όχι;) εμφάνιζε ταχυδακτυλουργικά από την τσέπη του το δαχτυλίδι. Από την εξαφάνιση του Γαμπρού και μετά, ο θεσμός του γάμου περνάει κρίση στη χώρα μας ενώ το δημογραφικό πρόβλημα εντείνεται.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές της δεκαετίας του ’90, με κάποια μεμονωμένα περιστατικά να κρατούν ως τα μέσα της ίδιας δεκαετίας.
Αν ερχόταν πίσω, θα θέλαμε: Λίγο πιο επώνυμο το δαχτυλίδι (όχι από το χρυσοχόο της γειτονιάς του) με λίγο καλύτερη (δηλαδή, μεγαλύτερη) πέτρα.
Ο Daddy, ο Cool
Λάτρευε τα παιδιά και κάθε φορά που του ανακοίνωνες μια νέα εγκυμοσύνη χόρευε σαν τρελός έξω στη βροχή από τη χαρά του. Παρόλο που είχατε αποκτήσει ήδη στα 35 σας πολλά πιτσιρίκια, ποτέ μα ποτέ δεν δυσανασχετούσε, δεν βαριόταν και δεν ονειρευόταν να το σκάσει και να σας παρατήσει. Από μωρά τα άλλαζε και τα τάιζε, έπαιζε στο χαλί μαζί τους, τα κουβαλούσε στην πλάτη του, τα μάθαινε ποδήλατο και τα πήγαινε στο κολυμβητήριο και στο ωδείο. Δεν έχανε ποτέ την υπομονή του, ήταν ένας δίκαιος και χαρούμενος πολύτεκνος μπαμπάς, που σφύριζε ευτυχισμένος καθώς σας πήγαινε εκδρομή στο εξοχικό της οικογένειας με το ολοκαίνουργιο 7θέσιο βαν. Πίσω, έβαζε τα δυο λαμπραντόρ που είχε αγοράσει ως δώρο στα δίδυμα όταν πήγαν σχολείο.
Τελευταία εμφάνιση: Σε τηλεοπτική σειρά της Αμερικής, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, με την Οικογένεια Γουόλτον.
Αν ξανάρθει, θέλουμε να βελτιώσει: Μόνο το εξοχικό. Προτιμάμε κάπου στις Κυκλάδες.
http://www.madamefigaro.gr/
Από τη Μαρία Αθήνη
Έζησαν όλοι τους σε προηγούμενες δεκαετίες και άφησαν το σημάδι τους στις γυναικείες αναμνήσεις, στα μυθιστορήματα και στις ταινίες. Αν υπήρχε μόδα στις σχέσεις (ή μήπως υπάρχει;), κάποιοι εραστές που φορέθηκαν και αγαπήθηκαν πολύ θα έπρεπε να επιστρέφουν ύστερα από χρόνια, όπως επανέρχονται όλες οι «τάσεις» που επιθυμούν οι γυναίκες. Ας ευχηθούμε να επανέλθουν λοιπόν οι δέκα ιδανικοί εραστές προτείνοντας και κάποιες βελτιώσεις στο αρχικό μοντέλο. Ας δούμε πιο ρεαλιστικά ποιοι ακριβώς ήταν οι άντρες που υπόσχονταν πως θα μας κάνουν αιώνια ευτυχισμένες, πού πήγαν και πότε θα ξανάρθουν.
Η Κολόνα του σπιτιού
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο άντρας που δεν καταδεχόταν η γυναίκα του να δουλεύει. Δεν ήταν απλώς ότι δεν ήθελε να δουλεύεις: δεν το συζητούσε καν. Το απαιτούσε και το θεωρούσε λόγο για να ακυρώσει τον αρραβώνα (μτφρ: καθεστώς προσωρινής δέσμευσης που εφάρμοζαν παλιά, κάτι σαν το «καπάρο» στα σπίτια) αν εσύ επέμενες. Σε ήθελε στο σπίτι, αλλά όχι για τις δουλειές, γι' αυτές σου είχε οικιακή βοηθό. Εσύ είχες, ας πούμε, τη γενική διεύθυνση και σου έδινε κάθε πρώτη του μήνα χρήματα για όλα τα έξοδα. Μπορούσες να τον ξεγελάς με δημιουργική λογιστική και να του παρουσιάζεις φτηνότερα τα ρούχα που αγόραζες ή να φυγαδεύεις τη μοδίστρα για να μην καταλάβει πως ράβεσαι πάλι.
Τελευταία εμφάνιση: Δεκαετία του '80. Στα '90s το είδος εξαφανίστηκε.
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Με σταθερό εισόδημα και χωρίς περιορισμούς στην κατανάλωση.
Ο «Άσ' το πάνω μου»
Είχε στιβαρά μπράτσα, τετράγωνους ώμους και τράβαγε στην ανηφόρα. Ό,τι και να συνέβαινε, αναποδιές, λογαριασμοί, τρακαρίσματα, μικρές ή μεγαλύτερες ζημιές, το αναλάμβανε και το διόρθωνε αθόρυβα. Δεν περίμενε από σένα να βρεις τη λύση, ούτε και σου φόρτωνε όλα τα προβλήματα, τη μάνα του και δυο παιδιά που να του μοιάζουν. Έμπαινε μπροστά, καθάριζε, έπαιρνε την ευθύνη. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν ανέφερε καν τι τον απασχολεί και έπρεπε να τον χαϊδέψεις και να τον καλοπιάσεις για να μάθεις τι έχει και δείχνει τόσο σκυθρωπός τελευταία. Ήταν δυνατός, αλλά και τρυφερός και δεν ήθελε να σου μεταφέρει τις έννοιες του. Έτσι ακριβώς.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές της δεκαετίας του '90, πριν από το φαινόμενο της καγκουροποίησης που έκανε τους άντρες να παραμένουν στο σπίτι της μαμάς τους μέχρι τα 35 τους.
Αν επιστρέψει, θα θέλαμε: Να μην κρατάει τόσα μυστικά, κάτι αντέχουμε κι εμείς.
Ο Τζέντλεμαν
Δεν «την έπεφτε». Σε φλέρταρε διακριτικά, με χιούμορ και στυλ, ενώ για το πρώτο ραντεβού σου πρότεινε να πάτε στο θέατρο. Δεν ρωτούσε αν θέλεις να περάσει να σε πάρει, το θεωρούσε αυτονόητο, όπως επίσης και να σε γυρίσει πίσω ό,τι και να συνέβαινε, ακόμα κι αν χωρίζατε. Το αυτοκίνητό του ήταν καθαρό και έπαιζε ωραία μουσική. Άνοιγε πόρτες, παραμέριζε να περάσεις (αλλά όχι στις σκάλες), σου πρότεινε το μπράτσο του όταν περπατούσατε μαζί στο δρόμο, σε ρωτούσε τι θα ήθελες να φας στο εστιατόριο και αν ο σερβιτόρος διέκοπτε τη συζήτησή σας για να σερβίρει κρασί στα ποτήρια, τον σταματούσε με μια απαλή χειρονομία και του έλεγε σταθερά «Ευχαριστώ. Θα το φροντίσω εγώ». Κυκλοφορούσε πάντα φρεσκοπλυμένος και καλοσιδερωμένος, πλήρωνε το λογαριασμό και την επομένη έστελνε λουλούδια. Ένας κύριος.
Τελευταία εμφάνιση: Τη δεκαετία του '60.
Τι θα θέλαμε να αλλάξει: Τα ρεστοράν που επιλέγει, τίποτα άλλο.
Ο Εραστής
Σκεφτόταν το σεξ τόσες φορές την ημέρα, όσες ακριβώς αναφέρει η διαφήμιση του αποσμητικού για το σωστό άντρα. Σε ήθελε συνέχεια και σε πολιορκούσε σε κάθε πιθανή και απίθανη περίσταση. «Μη σου λέω», «Άσε με» και «Ντροπή, σταμάτα» ή «Περίμενε να πάμε σπίτι» ήταν οι ατάκες σου. Σε έκανε να νιώθεις επιθυμητή, ακαταμάχητη, σέξι. Δεν ήταν σπάνιο είδος, το φαινόμενο ήταν παγκόσμιο. Στις ΗΠΑ των γνωστών χολιγουντιανών υπερβολών είχαν μάλιστα και κλινικές απεξάρτησης από το σεξ για να θεραπεύουν τέτοιες περιπτώσεις. Δεν έπαιρνε χάπια (δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα), ήταν το φυσικό του. Δεν επηρεαζόταν από εξωτερικούς παράγοντες -πχ. αν χτυπούσε το τηλέφωνο δεν έχανε το ρυθμό του- και δεν ήταν ποτέ τόσο κουρασμένος ή τόσο μεθυσμένος που να μην μπορεί.
Τελευταία εμφάνιση: Γγύρω στο ’95. Μετά έμεινε μόνο το αποσμητικό.
Αν επιστρέψει, θα θέλαμε: Να φροντίσει εκείνος για την αντισύλληψη, τώρα που υπάρχουν αποτελεσματικές μέθοδοι για τους άντρες.
Ο Μπάμπης, ο μάστορας
Είχε αυτό το αντρικό χάρισμα που εξαφανίστηκε από την εποχή των metrosexuals: έπιαναν τα χέρια του. Επιδιόρθωνε το σεσουάρ, το ποδήλατο και το αυτοκίνητό σου. Άλλαζε λάστιχο, φίλτρο, μπουζί και λάμπες και έκανε μικρές ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις. Έβρισκε τι βλάβη έχει και δεν δουλεύει το πλυντήριο, το τηλέφωνο, το στερεοφωνικό και τις περισσότερες φορές κατάφερνε να τη διορθώσει. Δεν το θεωρούσε αγγαρεία: του άρεσε. Είχε δικό του τρυπάνι τελευταίας τεχνολογίας και βαλιτσάκι με όλα τα εργαλεία. Οι φίλες σου τον δανείζονταν για να κρεμάσουν τα κουρτινόξυλα και για να τους σετάρει την καινούργια τηλεόραση. Όλοι τον ήθελαν στα ΒΒQ, γιατί εκτός των άλλων ήταν και πολύ καλός ψήστης.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές των ‘00s.
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Με καλύτερη αποτρίχωση και πιο μοντέρνο κούρεμα.
Ο Μονογαμικός
Ήταν πιστός και μονογαμικός. Έκανε μόνο μακροχρόνιες σχέσεις και όλες οι πρώην του τον λάτρευαν. Όχι, δεν ήταν εξωγήινος, ήταν απλώς ένας άντρας ηθικός, με αρχές, που δεν ανατίναζε σπίτια, σχέσεις και υποσχέσεις επειδή δεν μπορούσε να συμμαζέψει τον εαυτό του μετά τα δύο ποτά. Δεν κοιτούσε τις άλλες γυναίκες όταν σε συνόδευε, αλλά ούτε και όταν δεν σε συνόδευε. Δεν αποζητούσε περιπέτειες για να αυτοεπιβεβαιωθεί, του αρκούσε και τον γέμιζε η αγάπη σου. Αν έφτανε στο σημείο να σε απατήσει, αυτό θα σήμαινε απλώς το χωρισμό. Ακόμα και τότε όμως ήξερες πως βασανίστηκε πολύ ώσπου να ενδώσει στον τελευταίο πειρασμό. Ίσως κι εσύ να έφταιγες λιγάκι.
Τελευταία εμφάνιση: Στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Από τότε πήραμε την κάτω βόλτα.
Όταν γυρίσει θα σημάνουν οι καμπάνες: Θα είμαστε κι εμείς πλέον αρκετά ώριμες για να τον εκτιμήσουμε.
Ο Αριστοκράτης
Καταγόταν από τζάκι, αλλά δεν ήταν σνομπ, τσιγκούνης ή εσωστρεφής. Αυτός ο άντρας ήξερε να ζήσει. Αγαπούσε την καλοπέραση και τις μικρές και μεγάλες απολαύσεις. Του άρεσε να κακομαθαίνει τη σύντροφό του και να της κάνει δώρα-έκπληξη: αεροπορικά εισιτήρια για το Παρίσι, spa για δύο σε πολυτελή ξενοδοχεία, σουίτες με θέα την Καλντέρα στη Σαντορίνη, δείπνο στο φως των κεριών, πάντα στα «καλύτερα». Αν της αγόραζε ένα φόρεμα, θα ήταν ένα κόκκινο βραδινό, δημιουργία κάποιου μεγάλου σχεδιαστή. Δεν σταματούσε να προσφέρει και να χαίρεται. Η ζωή μαζί του περνούσε σαν όνειρο. Σεν Τροπέ και Γκστάαντ, Πολιτεία, Καβούρι, Λαιμός. Περασμένα μεγαλεία.
Τελευταία εμφάνιση: Το 1999, εκεί με το Χρηματιστήριο...
Πώς θα θέλαμε να επανέλθει: Τρέχοντας!
Ο «Συγγνώμη Γονατιστός»
Τα λάθη δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι της μόδας στις σχέσεις και εξακολουθούν να συμβαίνουν με την ίδια συχνότητα σε όλες τις δεκαετίες. Αυτό που άλλαξε είναι αυτό που συμβαίνει μετά το λάθος. Κάποτε λοιπόν, όχι και τόσο παλιά, ήταν ένας άντρας που λίγο καιρό αφότου είχε διαπράξει το λάθος, γύριζε γονατιστός να σε βρει και σου ζητούσε να τον συγχωρήσεις. Έκλαιγε και μετάνιωνε και υποσχόταν και ορκιζόταν πως ποτέ δεν θα το ξανακάνει. Εσύ διάλεγες τη στάση που σου πήγαινε καλύτερα: αρχικά ήσουν αδιάλλακτη, ύστερα μαλάκωνες και στο τέλος τον αγκάλιαζες, τον συγχωρούσες και το εννοούσες. Συνεχίζατε μαζί και πολλές φορές η μικρή αυτή θαλασσοταραχή σας είχε κάνει καλό, σας είχε ενώσει και σας είχε φέρει πιο κοντά. Όσο σκληρό καρύδι και να ήσουν δεν θα μπορούσες να μην τον συγχωρήσεις, εφόσον είχε ζητήσει συγγνώμη γονατιστός.
Τελευταία εμφάνιση: Από τα μέσα των ‘80s και μετά δεν έχω ακούσει κανέναν να ζητάει συγγνώμη γονατιστός.
Αν ερχόταν μια μέρα, θα θέλαμε: Να μην επαναληφθεί.
Ο Γαμπρός Εξπρές
Υπήρχε κάποτε ένας τύπος άντρα που σε παντρευόταν πριν καλά καλά σε γνωρίσει και όχι επειδή έμεινες έγκυος. Δεν ήθελε δέκα χρόνια για να το αποφασίσει, ούτε την περίπλοκη συνωμοσία φίλων και συγγενών σου για να πειστεί. Δεν ρώταγε τη μαμά του αν συμφωνεί και αν σε εγκρίνει, ούτε και τους κολλητούς του τα μπακούρια, που θα του έλεγαν «άσ'το για αργότερα». Σου έκανε αιφνιδιαστικά την πρόταση -ενώ εσύ δεν το περίμενες-, σε κοιτούσε στα μάτια με προσμονή και αν έλεγες «ναι» (μπορούσες και να πεις όχι;) εμφάνιζε ταχυδακτυλουργικά από την τσέπη του το δαχτυλίδι. Από την εξαφάνιση του Γαμπρού και μετά, ο θεσμός του γάμου περνάει κρίση στη χώρα μας ενώ το δημογραφικό πρόβλημα εντείνεται.
Τελευταία εμφάνιση: Αρχές της δεκαετίας του ’90, με κάποια μεμονωμένα περιστατικά να κρατούν ως τα μέσα της ίδιας δεκαετίας.
Αν ερχόταν πίσω, θα θέλαμε: Λίγο πιο επώνυμο το δαχτυλίδι (όχι από το χρυσοχόο της γειτονιάς του) με λίγο καλύτερη (δηλαδή, μεγαλύτερη) πέτρα.
Ο Daddy, ο Cool
Λάτρευε τα παιδιά και κάθε φορά που του ανακοίνωνες μια νέα εγκυμοσύνη χόρευε σαν τρελός έξω στη βροχή από τη χαρά του. Παρόλο που είχατε αποκτήσει ήδη στα 35 σας πολλά πιτσιρίκια, ποτέ μα ποτέ δεν δυσανασχετούσε, δεν βαριόταν και δεν ονειρευόταν να το σκάσει και να σας παρατήσει. Από μωρά τα άλλαζε και τα τάιζε, έπαιζε στο χαλί μαζί τους, τα κουβαλούσε στην πλάτη του, τα μάθαινε ποδήλατο και τα πήγαινε στο κολυμβητήριο και στο ωδείο. Δεν έχανε ποτέ την υπομονή του, ήταν ένας δίκαιος και χαρούμενος πολύτεκνος μπαμπάς, που σφύριζε ευτυχισμένος καθώς σας πήγαινε εκδρομή στο εξοχικό της οικογένειας με το ολοκαίνουργιο 7θέσιο βαν. Πίσω, έβαζε τα δυο λαμπραντόρ που είχε αγοράσει ως δώρο στα δίδυμα όταν πήγαν σχολείο.
Τελευταία εμφάνιση: Σε τηλεοπτική σειρά της Αμερικής, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, με την Οικογένεια Γουόλτον.
Αν ξανάρθει, θέλουμε να βελτιώσει: Μόνο το εξοχικό. Προτιμάμε κάπου στις Κυκλάδες.
http://www.madamefigaro.gr/
