Απο τη Mαρία Αθήνη
Κάθε μήνα ο μισθός σου εξαφανίζεται και μένεις άπορη και με την απορία: πού πήγαν τα λεφτά μου; Η διάθεσή σου χαλάει καθώς τα χρέη συσσωρεύονται. «Money makes the world go round» σκέφτεσαι μελαγχολικά κοιτάζοντας τις λαμπερές βιτρίνες. Ο κόσμος γύρω σου είναι γεμάτος από τόσα ωραία πράγματα κι εσύ δεν μπορείς να τα πλησιάσεις. Δεν είναι άδικο για κάποιον που δουλεύει σκληρά; Μην απογοητεύεσαι. Μια πιο προσεκτική ματιά στη διαχείριση των οικονομικών σου μπορεί να σου δείξει από πού γίνεται η διαρροή.
· Ξοδεύεις περισσότερα από όσα κερδίζεις
Business profile: Μικρομεσαία επιχείρηση
Case study: Ανακαλύπτεις συνεχώς στην αγορά τη «μεγάλη ευκαιρία». Μια επώνυμη τσάντα, ένα διαμέρισμα που νοικιάζεται στο Κολωνάκι ή ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη τώρα που είναι φτηνά. Είναι πάντα κάτι που δεν έχεις ανάγκη (ή που δεν είχες μέχρι σήμερα) αλλά σου αρέσει η ιδέα, το βρίσκεις σε προσφορά και πιστεύεις πραγματικά ότι αξίζει (και συμφέρει!) να το αποκτήσεις. Δεν έχεις τα μετρητά που χρειάζονται βέβαια, αλλά αυτό δεν το θεωρείς πρόβλημα. Δίνεις κάρτα ή παίρνεις ένα μικρό καταναλωτικό δάνειο. Άλλωστε, αυτή τη δουλειά δεν κάνουν οι τράπεζες;
Τι κάνω λάθος; Αγοράζεις περιττά πράγματα τα οποία πληρώνεις σχεδόν 20% πάνω από την αξία τους.
Πού πάνε τα λεφτά μου; Σε ορολογία επιχειρήσεων, έχεις «υψηλά λειτουργικά κόστη», δηλαδή πολλά έξοδα σε σχέση με το εισόδημά σου. Αναζητάς την πολυτέλεια, απολαμβάνεις τις ανέσεις, αλλά δεν μπορείς να ξεχρεώσεις.
Business plan: Nobody made money by spending it - σκοτσέζικη παροιμία. Σπαταλώντας χρήματα δεν γίνεσαι πλούσιος. Οι πλούσιοι, ως γνωστόν, ψωνίζουν φθηνά. Δεν θέλεις να τους μοιάσεις;
· Πληρώνεις για δύο
Business profile: Προβληματική επιχείρηση
Case study: Έχεις αποκτήσει συγκάτοικο στο σπίτι και στην τσέπη σου. Είναι συνήθως ένας άντρας που τον ερωτεύτηκες παράφορα μετά από ένα μακρύ διάστημα μοναξιάς. Δεν είχε δικό του σπίτι, αλλά τι σημασία έχει; Είχες εσύ σπίτι να μείνετε! Όταν εγκαταστάθηκε επίσημα, δεν σκέφτηκες καθόλου τα πρόσθετα έξοδα. Επιτέλους, στο μπάνιο σου μπήκε ξανά ένα after shave! Ή μπορεί να είναι και η αδερφή σου, που εσύ επέμενες να μείνετε μαζί αλλά ξεχνάει συνέχεια αναμμένο το θερμοσίφωνο. Και ο πατέρας σας της φώναζε, τώρα τον καταλαβαίνεις.
Τι κάνω λάθος; Από αγάπη το έκανες, αλλά να που πληρώνεις ρεύμα, ενοίκιο, τηλέφωνο και σούπερ μάρκετ για δύο.
Πού πάνε τα λεφτά μου; Η εταιρεία σου εμφανίζει «διαφυγόντα κέρδη». Έχεις πάρει υπό την οικονομική προστασία σου έναν άνθρωπο ακόμα. Είναι σίγουρο ότι θα μπαίνεις μέσα κάθε μήνα, με την «καλημέρα».
Business plan: Ζήτησε από τον αγαπημένο σου φιλοξενούμενο να συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού. Δεκτές πληρωμές και σε είδος: αν μαγειρεύει, γλιτώνετε τα έξοδα για ντελίβερι.
· Κερδίζεις λιγότερα από όσα αξίζεις
Business profile: Κολοσσός-εισηγμένη επιχείρηση
Case study: Είχες όλες τις περγαμηνές να διεκδικήσεις υψηλό μισθό, αλλά τελικά συμφώνησες να δουλέψεις με λιγότερα χρήματα ελπίζοντας σε κάτι (προαγωγή, αναβάθμιση) που δεν ήρθε ακόμα. Κάποιο εθνικό σύμπλεγμα κατωτερότητας έχει κάνει πολλούς από εμάς να «ντρέπονται» όταν πρόκειται να συζητήσουν τα οικονομικά με τον εργοδότη τους. Όλοι αντιλαμβανόμαστε πως είναι τεράστιο λάθος, αλλά δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε. Για να μη μας πάρει από κάτω, δεν στερούμαστε τις μικρές πολυτέλειες. Πιστεύουμε πως τα λεφτά θα έρθουν, αλλά δεν ξέρουμε πότε.
Τι κάνω λάθος; Δουλεύεις για λιγότερα χρήματα από όσα θα μπορούσες να κερδίζεις. Τα έσοδά σου δεν είναι αρκετά. Όπως λένε και στις επιχειρήσεις, φταίνε οι «χαμηλές πωλήσεις». Πούλα!
Πού πάνε τα λεφτά μου; Χάνονται από κεκτημένη ταχύτητα. Κατά βάθος δεν θέλεις να παραδεχτείς πως οι αποδοχές σου είναι χαμηλές και εξακολουθείς να ξοδεύεις σαν να ήσουν υψηλόμισθη.
Business plan: Ζήτα αύξηση, βρες μια καλή μεταγραφή ή, αν στο χώρο σου δεν παίζουν καλές αμοιβές, άλλαξε χώρο.
Wannabe Rich
5 αλήθειες που δεν παραδεχόμαστε για τα οικονομικά μας
1. Πληρωνόμαστε σε δραχμές, ξοδεύουμε σε ευρώ. Οι μισθοί μας μετατράπηκαν κάποτε από δραχμές σε ευρώ και έκτοτε παίρνουν ετήσιες (μικρές) αυξήσεις. Η αγορά όμως ορίζει τις τιμές σε ευρώ και η ανισότητα θα είναι πάντα σε βάρος μας.
2. Ψωνίζουμε ακριβά. Πληρώνουμε συστηματικά τον κούκο αηδόνι και το χειρότερο είναι ότι το ξέρουμε. Σε ρούχα, σε παπούτσια, σε έπιπλα, σε εστιατόρια, ακόμα και στο σούπερ μάρκετ. Είμαστε «λαρτζ» χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, για μια δήθεν χλιδή που δεν θα κατανοούσε κανένας Ευρωπαίος. Αγοράζουμε κάτι ακριβό επειδή είναι ωραίο και δεν εξετάζουμε ποτέ αν είναι πρακτικό ή για πόσο καιρό θα μας χρησιμεύσει. Δεν ελέγχουμε ποτέ τις τιμές, δεν μποϊκοτάρουμε προϊόντα.
3. Ζούμε με την ευγενική χορηγία των γονιών μας. Άλλη μια παρενέργεια της «καγκουροποίησης», όπως ονόμασαν οι κοινωνιολόγοι τη νόσο των 30άρηδων που ζουν ακόμα στο πατρικό τους. Τα χρήματα που κερδίζουμε δεν μας φτάνουν, αλλά έχουμε τις καβάντζες μας, κι έτσι ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε και δεν μπαίνουμε στον κόπο να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Λίγο μίζερο δεν είναι; Άλλαξέ το.
4. Νομίζουμε πως είμαστε πιο πλούσιοι από ό,τι πραγματικά είμαστε. Αυτός είναι ένας «ιδεασμός» ελληνικής επινόησης από τον οποίο υποφέρουμε όλοι, εκτός από αυτούς που είναι πραγματικά πλούσιοι. Νιώθουμε ευκατάστατοι και άνετοι γιατί βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα στο μικρόκοσμο της οικογένειας, του γραφείου ή της συνοικίας. Χρησιμοποιούμε μόνο ταξί για τις μετακινήσεις μας, ψωνίζουμε ασύστολα, κάνουμε ακριβά δώρα. Μας χρειάζεται ένα γερό reality check.
5. Δεν είμαστε καλοί στα μαθηματικά. Αυτή είναι και η πιο μεγάλη αλήθεια για τα οικονομικά μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει τόκος και επιτόκιο, κάνουμε λάθη στους λογαριασμούς, ξεχνάμε πληρωμές, βάζουμε πολλές δόσεις, δεν υπολογίζουμε σωστά τις κρατήσεις.
Πού πάνε (συνήθως) τα λεφτά
Οι 5 μαύρες τρύπες της ατομικής μας οικονομίας
Ακόμα ένα ποτηράκι. Η νυχτερινή ζωή είναι κυρίως φτιαγμένη για τους singles που έχουν και τις λιγότερες πάγιες μηνιαίες υποχρεώσεις. Μια νύχτα στα μπαρ κοστίζει γύρω στα 50 ευρώ το άτομο, χωρίς τα μεταφορικά. Οπότε, αν δεν είσαι single, καλύτερα να μην πίνεις πολλά κοκτέιλ. Το αλκοόλ δεν βλάπτει μόνο σοβαρά το στυλ αλλά και τον προϋπολογισμό σου.
Μήπως έχεις φωτιά; Λες ότι καπνίζεις λιγότερο, αλλά τέλος πάντων εμείς ας υπολογίσουμε πόσα πακέτα τσιγάρα αγοράζεις σε μία βδομάδα (συν αυτά που χάνεις, ξεχνάς, σου κάνουν τράκα). Βγαίνουν γύρω στα 100 ευρώ το μήνα, 1.200 το χρόνο. Χάνεις κάθε χρόνο ένα ταξίδι για δύο σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα για 3 ημέρες. Ή δύο μήνες το ενοίκιο για ένα τριάρι. Τι λες, συμφέρει;
Το τραμ το τελευταίο. Τώρα που η αμόλυβδη πωλείται στην τιμή της σαμπάνιας, είναι καλύτερα να αγοράσεις ένα μπουκάλι Moet παρά να φουλάρεις το SUV σου. Αν προσθέσεις τα διόδια που πληρώνεις για να δεις τους φίλους σου στα βόρεια προάστια, τη «διπλή ταρίφα» και τα πανάκριβα πάρκινγκ στην Αθήνα, θα αγαπήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Μας κάνετε το λογαριασμό; Σε κανένα από τα trendy ρεστοράν της Αθήνας δεν μπορούν να φάνε δύο άτομα με λιγότερα από 50 ευρώ. Τα τέσσερα άτομα πληρώνουν πάντα λίγο περισσότερα από εκατό ευρώ. Δεν μαγειρεύεις καλύτερα κάτι να φάμε;
Πληρώνοντας τη νύφη. Σε καλούν σε γάμους στην Αμοργό, στις Σπέτσες ή στη Σίφνο, σε βαφτίσια στην Τήνο ή στη Μύκονο. Η ώρα η καλή, αλλά το κόστος της συμμετοχής σου υπερβαίνει τα 500 ευρώ για δύο άτομα (εισιτήρια πλοίων, διαμονή, ενοικίαση αυτοκινήτου, φαγητό και διασκέδαση, το δώρο που θα πάρεις). Μπορείς να μην πας;
http://www.madamefigaro.gr/
