αγαπάμε...
Φωτό: © Fotolia 
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Ξύνω το κεφάλι μου. Αλλά δεν μου αρκεί. Πρέπει να θέσω σε λειτουργία εκείνον το μηχανισμό που σαν σκουπιδοφάγος θα κονιοποιήσει κάθε άχρηστη πληροφορία, ενώ εγώ θα κρατήσω στο λεκανάκι με τα θρεπτικά ζαρζαβατικά όλες εκείνες τις καλές στιγμές και τις υπέροχες κουβέντες που έχουν ξεστομίσει (κομψά ή άκομψα) οι πρίγκιπες του παραμυθιού. Γιατί η ζωή μας (εμάς των γυναικών) θα ήταν μια λουσάτη μούφα, αν δεν διατηρούσαμε τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι ένας τέτοιος θα έρθει να μας σώσει.
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Η παρατήρηση μεταξύ συναδέλφων ότι οι παρασπονδίες τους, η ανερμήνευτη ενιότε συμπεριφορά τους, οι τρόποι και τα κουσούρια τους έχουν δώσει τροφή για πολλά βιτριολικά κείμενα, λειτούργησε ως αυτοκριτική. Και ιδού η προσπάθεια να αποκαταστήσουμε τη φήμη που μας θέλει «αυστηρές σκύλες», κάθε φορά που έστω και ένας μας χάλασε το χατήρι ή τη διάθεση. Ένας αρκεί να πυροδοτήσει στο σύνολό της την γυναικεία αλληλεγγύη, ώσαν όλα τα κακά της μοίρα μας να προέκυψαν από τα προβλήματά (ή τα κολλήματά) μας με την φυλή των αρρένων.
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Σιωπή στο ακροατήριο. Σιωπή γιατί όσο εύκολο είναι να σκιαγραφήσεις ένα «δράμα» (όπως συχνά βιώνουμε τις σχέσεις μας με τα αρσενικά), τόσο δύσκολο φαντάζει να πρέπει να περιγράψεις τα θετικά μια «κολεκτίβας» που λειτουργεί με εντελώς διαφορετική συναισθηματική νοοτροπία από εμάς. Αν και τελικά αυτό φαίνεται να είναι το κλειδί στη λύση του μυστηριού: η κατανόηση και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς μας. Και μην ξεχνάμε ότι στο σκληρό δίσκο της μνήμης είναι περασμένα τόσο κομμάτια σκληρού ροκ όσο και μπαλάντες. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε μεγάλες καρδιές, είναι στο χέρι μας. Όπως δική μας επιλογή είναι με ποιες αναμνήσεις/εμπειρίες θα επιλέξουμε να σκιαγραφήσουμε το σχεσικό μας μέλλον ή απλά την κοινή μας συνύπαρξη.
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Το μυαλό μας ανασύρει πάντα την πιο πρόσφατη εμπειρία. Γι’ αυτό πολλές κοπέλες στο ερώτημα που τους θέσαμε απάντησαν: «δεν είμαι σε φάση να σου περιγράψω κάτι τέτοιο. Φοβάμαι ότι θα γίνω πικρόχολη». Αντιθέτως, οι πολύ ερωτευμένες της παρέας δεν διστάζουν να αναφέρουν το όνομα του καλού τους ως έναν από τους βασικούς λόγους, προσθέτοντας το «μου» στην κατάληξη. «Η αγάπη μου» είναι ο λόγος. Η ίδια που με επιθετικό προσδιορισμό το «πρώην» θολώνει την κρίση στις υπόλοιπες.
Άντρες δεν είναι μόνο τα αρσενικά με τα οποία σχετιζόμαστε. Άντρες είναι τα αδέλφια μας, οι πατεράδες μας, οι κολλητοί μας, είναι εκείνοι οι ιδανικοί (ή ιδεατοί) σύντροφοι που δεν μας «έκατσαν» ποτέ. Άντρες είναι οι γιοι μας. Είναι ο μισός κόσμος μας. Όσα μειονεκτήματα και αν μετρήσουμε, πάντα υπάρχει εκείνη η στιγμή που θα σε κάνουν να λιώσεις. Από ηδονή, από έρωτα, από ευτυχία, από περηφάνεια. Αν αυτός δεν είναι λόγος, τότε ας τους... εξολοθρεύσουμε. Και να δούμε ποιοι θα μας διηγούνται μετά τόσο ωραία παραμύθια.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ...
Οι λόγοι για τους οποίους αγαπάμε τους άντρες συγκλίνουν σε οκτώ βασικά χαρακτηριστικά:
1.Είναι δυναμικοί. Θα προσέθετα: όπου και όποτε θέλουν, εκτός κι αν το να εξολοθρεύεις μαμούνια και κατσαρίδες θεωρείται...δυναμικό.
2.Είναι πρακτικοί. Κοινώς «τα χέρια τους πιάνουν» (τα φώτα τα αλλάζουμε εμείς, υπόψην)
3.Είναι αστείοι και λένε καλύτερα ανέκδοτα. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι άντρες διαθέτουν καλύτερο χιούμορ από τις γυναίκες (ναι, αλλά αυτοί δεν έχουν περιόδο κάθε μήνα)
4.Είναι πιο λογικοί και λιγότερο περίπλοκοι στη σκέψη τους. Το τελευταίο μπορεί να σου διαλύσει το νευρικό σύστημα, ιδίως αν η απάντηση στον υπεραναλυτικό μονόλογό σου είναι «έχεις δίκιο» ή «δεν ξέρω»
5.Είναι ευαίσθητοι.
6.Κάνουν σαν παιδιά και αυτό ξυπνά μέσα μας μητρικά ένστικτα (αν τους μεγαλώναμε και σωστά, δεν θα ταλαιπωρούσαμε τις επόμενες).
7.Είναι προστατευτικοί (με τις γυναίκες και το αμάξι τους ή αντιστρόφως)
8.Διαθέτουν «πτηνό» που μας κρατά ευτυχισμένες.
Γιατί στα δύσκολα βάζουν το σώμα τους μπροστά. Γιατί όταν είναι καλά παιδιά είναι τα καλύτερα. Γιατί μας ποθούν, μας ερωτεύονται, μας αγαπάνε. Γιατί μας κάνουν να γελάμε με τα πιο κουλά πράγματα. Γιατί βοηθούν στην διαιώνιση του είδους. Γιατί σε κάνουν να νιώθεις έξυπνη με τις ελλείψεις τους σε βασικά πράγματα. Γιατί έχω πατέρα και αδελφό.
Γιατί είναι τόσο μυστήριοι που είναι αδύνατο να τους βαρεθούμε. Γιατί αυτούς έχουμε να εντυπωσιάσουμε. Γιατί μας ανέχονται και κάνουν υπομονή στις ευαισθησίες και τις κρισάρες μας. Γιατί όταν έχουν στιλ, έχουν απλά στιλ.
Γιατί δεν είναι της υπερβολής. Γιατί μας κάνουν τα χατίρια. Γιατί όταν οδηγούν σου πιάνουν το πόδι τρυφερά και σιγοτραγουδούν. Γιατί δεν κάνουν ποτέ δίαιτα και δεν υπάρχει περίπτωση μαζί τους να μην φας καλά. Γιατί όταν μεθάνε λένε πάντα όλη την αλήθεια. Γιατί η σκέψη τους στερείται φιοριτούρας. Είναι δωρικού ρυθμού, νέτη – σκέτη.
Γιατί μπορείς να τους κάνεις ό, τι θέλεις ενώ ταυτόχρονα διατηρείς την (αναγκαία) ψευδαίσθηση ότι μπορείς να στηρίζεσαι σ’ αυτούς. Γιατί μαζί τους δεν πλήττεις ποτέ! Κάνουν πάντα (μικρά ή μεγάλα) θαύματα. Γιατί οι άντρες δεν μεγαλώνουν (άρα και δεν γερνούν) ποτέ! Γιατί είμαστε από τη φύση μας ριψοκίνδυνες (παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα) και μεγαλύτερο ρίσκο από το να αγαπάς έναν άντρα δεν υπάρχει. Γιατί έτσι... Ή γιατί όχι;
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;
Όσο δύσκολο είναι να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας, τόσο δύσκολο είναι να περιγράψουμε τους λόγους για τους οποίους αγαπάμε τους άντρες. Και η αλήθεια είναι ότι τους αγαπάμε και πάντα από τους αγαπημένους μας έχουν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κοινώς, να είναι άψογοι. Και άντε να βρεις την μέση καθώς ουδείς… αψεγάδιαστος, όπως και ουδείς αναμάρτητος (και ο τελευταίος το λίθο βαλέτω). Και όπως λέει μια κινέζικη παροιμία «Υπάρχουν δύο τέλειοι άντρες: ένας νεκρός και ένας που δεν έχει γεννηθεί ακόμα». Δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς.
............................................................................................................................................
Memory Chart! Kατέβασε από τον σκληρό σου...Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Η παρατήρηση μεταξύ συναδέλφων ότι οι παρασπονδίες τους, η ανερμήνευτη ενιότε συμπεριφορά τους, οι τρόποι και τα κουσούρια τους έχουν δώσει τροφή για πολλά βιτριολικά κείμενα, λειτούργησε ως αυτοκριτική. Και ιδού η προσπάθεια να αποκαταστήσουμε τη φήμη που μας θέλει «αυστηρές σκύλες», κάθε φορά που έστω και ένας μας χάλασε το χατήρι ή τη διάθεση. Ένας αρκεί να πυροδοτήσει στο σύνολό της την γυναικεία αλληλεγγύη, ώσαν όλα τα κακά της μοίρα μας να προέκυψαν από τα προβλήματά (ή τα κολλήματά) μας με την φυλή των αρρένων.
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Σιωπή στο ακροατήριο. Σιωπή γιατί όσο εύκολο είναι να σκιαγραφήσεις ένα «δράμα» (όπως συχνά βιώνουμε τις σχέσεις μας με τα αρσενικά), τόσο δύσκολο φαντάζει να πρέπει να περιγράψεις τα θετικά μια «κολεκτίβας» που λειτουργεί με εντελώς διαφορετική συναισθηματική νοοτροπία από εμάς. Αν και τελικά αυτό φαίνεται να είναι το κλειδί στη λύση του μυστηριού: η κατανόηση και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς μας. Και μην ξεχνάμε ότι στο σκληρό δίσκο της μνήμης είναι περασμένα τόσο κομμάτια σκληρού ροκ όσο και μπαλάντες. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε μεγάλες καρδιές, είναι στο χέρι μας. Όπως δική μας επιλογή είναι με ποιες αναμνήσεις/εμπειρίες θα επιλέξουμε να σκιαγραφήσουμε το σχεσικό μας μέλλον ή απλά την κοινή μας συνύπαρξη.
Γιατί αγαπάμε τους άντρες; Το μυαλό μας ανασύρει πάντα την πιο πρόσφατη εμπειρία. Γι’ αυτό πολλές κοπέλες στο ερώτημα που τους θέσαμε απάντησαν: «δεν είμαι σε φάση να σου περιγράψω κάτι τέτοιο. Φοβάμαι ότι θα γίνω πικρόχολη». Αντιθέτως, οι πολύ ερωτευμένες της παρέας δεν διστάζουν να αναφέρουν το όνομα του καλού τους ως έναν από τους βασικούς λόγους, προσθέτοντας το «μου» στην κατάληξη. «Η αγάπη μου» είναι ο λόγος. Η ίδια που με επιθετικό προσδιορισμό το «πρώην» θολώνει την κρίση στις υπόλοιπες.
Άντρες δεν είναι μόνο τα αρσενικά με τα οποία σχετιζόμαστε. Άντρες είναι τα αδέλφια μας, οι πατεράδες μας, οι κολλητοί μας, είναι εκείνοι οι ιδανικοί (ή ιδεατοί) σύντροφοι που δεν μας «έκατσαν» ποτέ. Άντρες είναι οι γιοι μας. Είναι ο μισός κόσμος μας. Όσα μειονεκτήματα και αν μετρήσουμε, πάντα υπάρχει εκείνη η στιγμή που θα σε κάνουν να λιώσεις. Από ηδονή, από έρωτα, από ευτυχία, από περηφάνεια. Αν αυτός δεν είναι λόγος, τότε ας τους... εξολοθρεύσουμε. Και να δούμε ποιοι θα μας διηγούνται μετά τόσο ωραία παραμύθια.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ...
Οι λόγοι για τους οποίους αγαπάμε τους άντρες συγκλίνουν σε οκτώ βασικά χαρακτηριστικά:
1.Είναι δυναμικοί. Θα προσέθετα: όπου και όποτε θέλουν, εκτός κι αν το να εξολοθρεύεις μαμούνια και κατσαρίδες θεωρείται...δυναμικό.
2.Είναι πρακτικοί. Κοινώς «τα χέρια τους πιάνουν» (τα φώτα τα αλλάζουμε εμείς, υπόψην)
3.Είναι αστείοι και λένε καλύτερα ανέκδοτα. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι άντρες διαθέτουν καλύτερο χιούμορ από τις γυναίκες (ναι, αλλά αυτοί δεν έχουν περιόδο κάθε μήνα)
4.Είναι πιο λογικοί και λιγότερο περίπλοκοι στη σκέψη τους. Το τελευταίο μπορεί να σου διαλύσει το νευρικό σύστημα, ιδίως αν η απάντηση στον υπεραναλυτικό μονόλογό σου είναι «έχεις δίκιο» ή «δεν ξέρω»
5.Είναι ευαίσθητοι.
6.Κάνουν σαν παιδιά και αυτό ξυπνά μέσα μας μητρικά ένστικτα (αν τους μεγαλώναμε και σωστά, δεν θα ταλαιπωρούσαμε τις επόμενες).
7.Είναι προστατευτικοί (με τις γυναίκες και το αμάξι τους ή αντιστρόφως)
8.Διαθέτουν «πτηνό» που μας κρατά ευτυχισμένες.
Γιατί στα δύσκολα βάζουν το σώμα τους μπροστά. Γιατί όταν είναι καλά παιδιά είναι τα καλύτερα. Γιατί μας ποθούν, μας ερωτεύονται, μας αγαπάνε. Γιατί μας κάνουν να γελάμε με τα πιο κουλά πράγματα. Γιατί βοηθούν στην διαιώνιση του είδους. Γιατί σε κάνουν να νιώθεις έξυπνη με τις ελλείψεις τους σε βασικά πράγματα. Γιατί έχω πατέρα και αδελφό.
Γιατί είναι τόσο μυστήριοι που είναι αδύνατο να τους βαρεθούμε. Γιατί αυτούς έχουμε να εντυπωσιάσουμε. Γιατί μας ανέχονται και κάνουν υπομονή στις ευαισθησίες και τις κρισάρες μας. Γιατί όταν έχουν στιλ, έχουν απλά στιλ.
Γιατί δεν είναι της υπερβολής. Γιατί μας κάνουν τα χατίρια. Γιατί όταν οδηγούν σου πιάνουν το πόδι τρυφερά και σιγοτραγουδούν. Γιατί δεν κάνουν ποτέ δίαιτα και δεν υπάρχει περίπτωση μαζί τους να μην φας καλά. Γιατί όταν μεθάνε λένε πάντα όλη την αλήθεια. Γιατί η σκέψη τους στερείται φιοριτούρας. Είναι δωρικού ρυθμού, νέτη – σκέτη.
Γιατί μπορείς να τους κάνεις ό, τι θέλεις ενώ ταυτόχρονα διατηρείς την (αναγκαία) ψευδαίσθηση ότι μπορείς να στηρίζεσαι σ’ αυτούς. Γιατί μαζί τους δεν πλήττεις ποτέ! Κάνουν πάντα (μικρά ή μεγάλα) θαύματα. Γιατί οι άντρες δεν μεγαλώνουν (άρα και δεν γερνούν) ποτέ! Γιατί είμαστε από τη φύση μας ριψοκίνδυνες (παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα) και μεγαλύτερο ρίσκο από το να αγαπάς έναν άντρα δεν υπάρχει. Γιατί έτσι... Ή γιατί όχι;
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;
Όσο δύσκολο είναι να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας, τόσο δύσκολο είναι να περιγράψουμε τους λόγους για τους οποίους αγαπάμε τους άντρες. Και η αλήθεια είναι ότι τους αγαπάμε και πάντα από τους αγαπημένους μας έχουν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κοινώς, να είναι άψογοι. Και άντε να βρεις την μέση καθώς ουδείς… αψεγάδιαστος, όπως και ουδείς αναμάρτητος (και ο τελευταίος το λίθο βαλέτω). Και όπως λέει μια κινέζικη παροιμία «Υπάρχουν δύο τέλειοι άντρες: ένας νεκρός και ένας που δεν έχει γεννηθεί ακόμα». Δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς.
............................................................................................................................................
-Τότε που τον άφηνες να αντιγράφει από σένα με την ελπίδα ότι θα στο «ξεχρεώσει» με ένα τηλεφώνημα για να διαβάσετε μαζί ή να βγείτε για έναν καφέ. Τον τρόπο που σε κοίταζε και βουβά εξέφραζε το ευχαριστώ του.
-Την πρώτη φορά που σου έστειλε λουλούδια για «καλή αρχή» στο γραφείο. Ή εκείνη που ένα
τριαντάφυλλο για «συγγνώμη» σου έφτιαξε όλη την μέρα.
-Το φαρδύ μακό φανελάκι που σου έδωσε να φορέσεις στην πρώτη σας συνύπαρξη στο σπίτι του. Τα
μποξεράκια που του βουτάς από το συρτάρι για νιώσεις άνετα. Τις μακριές μάλλινες κάλτσες με τις οποίες ζεσταίνεις τα πόδια σου. Είναι δικά του και δεν θα διστάσει ποτέ να στα δανείσει. Επιπλέον, θα βγάλει να σε σκεπάσει με το μπουφάν του όταν κρυώνεις.
-Ότι κάθε φορά που θέλει να σε ηρεμήσει σε αποκαλεί «αγάπη μου».
-Εκείνο το μυώδες βραχίονα πάνω στον οποίο ξυπνάς.
-Την επιμονή του να σε συνοδέψει σπίτι σου μετά από κάθε έξοδο ή να σου πληρώσει το ποτό.
-Την προθυμία του να σου κουβαλήσει τις βαλίτσες, τις τσάντες από ψώνια, το παλτό.
-Την φορά εκείνη που σε πρωτοσύστησε στην παρέα του. Πόσο γελούσε αφού επιβεβαιώθηκε με το
επιδοκιμαστικό βλέμμα των φίλων του.
-Την αμηχανία του όταν εσύ τον σύστησες στο δικούς σου φίλους. «Με συμπαθήσανε;»
-Το χέρι που σε κρατάει στο σινεμά όταν εσύ φοβάσαι. Και την αγκαλιά στην οποία κλείνεσαι για να
αποφύγεις τις σκηνές τρόμου.
-Την νύχτα εκείνη που ξύπνησες από εφιαλτή και εκείνος σου απάντησε «εγώ είμαι εδώ».
-Εκείνη τη μέρα που άνοιξαν οι πόρτες στην έξοδο του αεροδρομίου και σε περίμενε για να σε επιστρέψει στο σπίτι. Είχε τόσο καιρό να σε δει από το ταξίδι. Του είχες λείψει.
-Το δείπνο που σου μαγείρεψε έστω κι αν δεν ήταν τόσο νόστιμο. Η απώλεια σε αλάτι ισοφαρίστηκε με την προσήλωσή του στο στόχο: να σε ικανοποιήσει.
-Εκείνη τη φορά που σε αιφνιδίασε από πίσω σκύβοντας να σε φιλήσει στο λαιμό.
-Την αγωνία σου να πάρει τηλέφωνο. Την ώρα που το τηλέφωνο χτύπησε.
-Τα χέρια σου σφιχτά δεμένα γύρω από τη μέση του όταν αναπτύσσει ταχύτητα με την μηχανή.
-Τη μυρωδιά του.
-Το κεφάλι που λαγο-κοιμάται πάνω στα πόδια σου, ενώ εσύ του χαιδεύεις τα μαλλιά.
-Το τραγούδι που σου αφιέρωσε στην πενταήμερη. Το μπλουζ που διστακτικά σου ζήτησε να χορέψετε σε εκείνο το πάρτυ.
-Όλους εκείνους τους φίλους για τους οποίους είσαι το αγαπημένο τους φιλαράκι και σε αποκαλούν
«κουκλάρα» χωρίς να προσδοκούν κάτι.
