Δε χωράει στο ψέμα η αλήθεια… Ούτε το φως στο σκοτάδι… Δε φτάνει ο κίβδηλος λόγος να δαμάσει τα αφηνιασμένα άλογα, να γητέψει τα τρομοκρατημένα όνειρα. Με το πηχτό σκοτάδι να απλώνεται στη νεκρική κοιλάδα των μοιραίων και των δοσίλογων, οδοιπορούμε την οδό του μαρτυρίου. Σε κάθε σταυροδρόμι το εκτελεστικό απόσπασμα των τοκογλύφων, σε κάθε ανηφοριά οι φονιάδες της ιστορίας υψώνονται φαντάσματα δυσθεώρητα με μάτια κόκκινα, με στόματα γλοιώδη και λαίμαργα. Μας εκφοβίζουν, μας τρομοκρατούν…
Μας πυροβολούν με λόγους δόλιους από τις τηλεοπτικές οθόνες τα αδειανά κουστούμια και τα παραγεμισμένα στόματα. Μας φτύνουν οι αρουραίοι των εφημερίδων, οι αρθρογράφοι του μεγάλου κενού, οι εθνοφθόροι και οι Ελληνόφοβοι. «Θέμα χρόνου» αποφαίνονται οι ειδήμονες με τους υπερσύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα ατσαλάκωτα κουστούμια και τα αρπακτικά χέρια που στάζουν αίμα. Καλά κρατεί ο χορός των κερδοσκόπων και των εφιαλτών το πανηγύρι της εκφοράς των ελπίδων και των οραμάτων. Η μεγάλη ομήγυρη των αδημονούν των την απώλεια του έθνους των ανυπότακτων έχει κιόλας παραταχθεί με κάθε επισημότητα για να παρακολουθήσει το μεγάλο θέαμα. Ο δήμιος με την κουκούλα, τις πλαδαρές σάρκες και τα διάστικτα μπράτσα με τα φασιστικά σύμβολα, αναμένει το νεύμα του «Μεγάλου Στοχαστή».
Κι ο «Μεγάλος Οπισθοδρομιστής» ετοιμάζεται να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας τριάντα χρόνια πίσω. Δεν επιθυμούν να πιστέψουν οι εξαγορασμένοι, οι υπόδουλοι και οι ματαιόδοξοι στη μεγάλη στρατιά των αρίστων της ιστορίας, των λαμπρών δημιουργών, των ποιητών, των αγωνιστών της ζωής, των εργατών, των καλλιτεχνών, των ανθρώπων της τίμιας δουλειάς και του πνεύματος. Ότι είχαν να κλέψουν το έκλεψαν, ότι είχαν να προσβάλουν το πρόσβαλαν, ότι είχαν να ατιμάσουν το ατίμασαν. Ήρθε η ώρα να πετάξουν το αποστεωμένου κουφάρι του λαού στη χωματερή της εξαθλίωσης και της απέραντης θλίψης. Ήρθε ή ώρα να ανοίξουν τις πόρτες σε κυνηγούς κεφαλών, σε ζόμπι που τρέφονται με σάρκες ανθρώπινες και αίμα ζεστό…
Έτσι πιστεύει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα των καιρών ο «Μεγάλος Στοχαστής», ο δειλός πολεμιστής με τη λερωμένη σκελέα, ο αποτυχημένος ταχυδακτυλουργός με τα τρεμάμενα δάχτυλα και το θολωμένο μυαλό, ο θλιβερός ψεύτης, ο αμήχανος Οδυσσέας που ούτε ταξίδι, ούτε Ιθάκη του απέμεινε, παρά μόνο η χλεύη των ανθρώπων και της ιστορίας. Ημέρα σκότους η μέρα που ξημερώνει… Έκπληκτα τα μάτια της ιστορίας βλέπουν τη λαίλαπα να πλησιάζει. Έντρομοι οι ένοχοι χειρουργοί βιάζονται να επικαλύψουν με το σεντόνι της υποταγής και της ανικανότητας το κέρινο πρόσωπο της ναρκωμένης πατρίδας. Βιάζεται το τσούρμο των θρασύδειλων και των μισαλλόδοξων να τελειώνει μια και καλή με το γένος των αδάμαστων.
Το βιβλίο που λέγεται Ελλάδα πρέπει να κλείσει, η σπορά να νοθευτεί , ο αγρός με τα γεννήματα να καταληφθεί από αγριόχορτα και ζιζάνια και ακόμα μια «χαμένη πατρίδα» να προστεθεί στις τόσες χαμένες. Δεν πρέπει ούτε νερό για τα διψασμένα χείλη να περισσέψει, ούτε φαί για τους πεινασμένους την περηφάνια και την αξιοπρέπεια. Ακούστε ράκη ανθρώπινα, ξεχειλωμένα μυαλά, και κοιμισμένες συνειδήσεις… Ακούστε υπερφίαλοι αγορητές του θράσους και της ανοησίας… Ακούστε κύμβαλα αλαλάζοντα, σπιθαμιαίοι διανοητές και προσκυνημένοι υπηρέτες των ξένων συμφερόντων… Ακούστε πουλημένα τομάρια…
ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΑ. ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ… ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ
