των Ηρώς Κουνάδη, Έλενας Μπούλια
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή σε ολόκληρη την άνοιξη, από εκείνη που συνειδητοποιείς ότι μπορείς να μυρίσεις το καλοκαίρι στον βραδινό αέρα, καθισμένος σε ένα τραπεζάκι μιας πλατείας. Το γιατί η αίσθηση αυτή δεν μας δημιουργείται ποτέ σε ένα ταβερνάκι πλάι στη θάλασσα ή στην ταράτσα κάποιου μπαρ, αλλά πάντα σε μια πλατεία –και συγκεκριμένα την πρώτη φορά που θα πιάσουμε τραπεζάκι εκεί ανησυχώντας για την πιθανή ψύχρα– είναι ένα θέμα που αναμφίβολα θα απασχολήσει τους επιστήμονες του μέλλοντος.
Στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στην Ισπανία, οι κάτοικοι μικρών και μεγάλων πόλεων οργανώνουν τα βράδια του Σαββάτου στις πλατείες τους “botellon”: κάτι σαν τα δικά μας Lunch Street Parties, αλλά μόνο βράδυ και μόνο με ποτό. Ο καθένας μπορεί να συνδράμει το αλκοόλ της προτίμησής του, στην ποσότητα την οποία θα επιλέξει, και όλοι στο τέλος γίνονται μια μεγάλη παρέα –αν δεν είναι εξαρχής. Πριν από λίγο καιρό, δημιουργήθηκε στο Facebook η πρώτη ομάδα που φιλοδοξεί να οργανώσει αθηναϊκά botellon στις πλατείες του κέντρου.
Μέχρι να συμβεί αυτό, πιάνουμε τραπέζι ή παγκάκι και χαζεύουμε τις πέντε αγαπημένες μας αθηναϊκές πλατείες, κάνοντας σχέδια για το καλοκαίρι, με ποτό ή κουτάκι μπύρας από το περίπτερο στο χέρι.
Μπορεί να μην είναι πια το γοητευτικό μυστικό που ήταν πριν από τρία χρόνια, παραμένει όμως ακόμα αλώβητη από την mainstream άλωση άλλων πλατειών –εν μέρει λόγω της γειτονιάς στην οποία βρίσκεται, και εν μέρει λόγω των μουσικών επιλογών των μπαρ γύρω της, που κρατούν (έναν πολύ ιδιαίτερο) χαρακτήρα.
Τα τραπεζάκια που απλώνονται πίσω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καρύτση, από την οποία πήρε το όνομά της, την καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρη, και γεμίζουν σχεδόν καθημερινά. Το σκοτάδι της δημιουργεί αναμφισβήτητα ατμόσφαιρα, αλλά αν θέλετε να ακούτε και μουσική, θα προτιμήσετε τα φαρδιά πεζοδρόμια γύρω της, στα οποία βγάζουν επίσης τραπεζάκια έξω η Πρίζα, το Blink και το Pairidaeza.
Η καλύτερη θέα: Από τα πάνω δεξιά τραπεζάκια του Use εποπτεύετε όλη την πλατεία, κι ακούτε και τις ωραίες μουσικές του, καθώς βρίσκεστε κοντά στην πόρτα. Αν δεν έρθετε (πολύ) νωρίς, μην ελπίζετε να τα βρείτε ελεύθερα. Από το πατάρι του Blink τα βλέπετε όλα, χωρίς να σας βλέπει κανείς. Σημειώστε το για τον χειμώνα.
Η καλύτερη τιμή: Το –πιο mainstream– Beat και το μικρούλι Blink έχουν happy hour καθημερινά ως τις 21.00 το πρώτο και ως τις 22.00 το δεύτερο, με τα κοκτέιλ και τα ποτά στα 6 ευρώ. Στο Use το απλό ποτό κοστίζει όλες τις ώρες 6 ευρώ.
Η Πλατεία Μερκούρη δεν είναι καλυμμένη από θάλασσα «τραπεζοκαθισμάτων», όπως θα έλεγαν τα δελτία ειδήσεων. Είναι καταπράσινη, με δεντράκια να ξεφυτρώνουν πίσω από τους λουλουδένιους φράχτες της, και ξύλινα παγκάκια. Είναι η πλατεία της «συνοικίας το όνειρο» και θα μείνει έτσι όσο οι κάτοικοι παραμένουν από τους λίγους της Αθήνας που όντως αγαπούν την γειτονιά τους.
Η καλύτερη θέα: Από τις τζαμαρίες του el Camino, που σερβίρει finger food νοστιμιές για να συνοδεύσετε το κρασί –στο οποίο ειδικεύεται– ή την μπύρα σας, κάτω από το ζωγραφιστό του ταβάνι.
Η καλύτερη τιμή: Σαφέστατα στη Βραζιλιάνα, όπου το ποτό κοστίζει 5€ και η μπύρα 3€. Έξτρα μπόνους, τα (δωρεάν) επιτραπέζια, και οι ωραίες μουσικές.
Αν έκανες ανυποψίαστος –διότι, εκτός όλων των άλλων ειρηνικών διαδικασιών, το γεγονός δεν είχε πάρει καν δημοσιότητα– μια βόλτα στην πλατεία εκείνες τις μέρες, δεν πίστευες στα μάτια σου: παιδάκια έπαιζαν αμέριμνα, μαμάδες βόλταραν με τα καροτσάκια τους, αυτοσχέδια υπαίθρια σινεμά πρόβαλλαν ταινίες, παρέες κάθε ηλικίας άραζαν στα παγκάκια και ξεφύλλιζαν εφημερίδες. Ο λίγο εναλλακτικός, λίγο intellectual, λίγο underground αέρας παρέμεινε –αυτήν την φορά με την καλή έννοια. Και σήμερα, η πλατεία των Εξαρχείων είναι μια από τις ωραιότερες πλατείες της πόλης.
Η καλύτερη θέα: Μακράν από ένα παγκάκι στο κέντρο της. Ο κόσμος που περνά, τα happenings που οργανώνονται αυθόρμητα, οι ζωηρές συζητήσεις στα τραπεζάκια των γύρω café, ξετυλίγονται όλα μπροστά στα μάτια σου –στα οποία, αν έχεις καιρό να περάσεις από εδώ, θα εξακολουθείς να μην πιστεύεις.
Η καλύτερη τιμή: Τα μπαρ των Εξαρχείων συναγωνίζονται μεταξύ τους για το φτηνότερο ποτό. Ειδικότερα σε αυτά της πλατείας, η τιμή δεν ξεπερνά σε καμία περίπτωση τα 6 ευρώ.
Είναι, άλλωστε, και ο τελευταίος προορισμός κάθε μπαρότσαρκας, για το μαγικό «βρώμικο» με την σάλτσα του κοκκινιστού, που θα στρώσει το στομάχι. Είναι, τέλος, η ιδανική πλατεία για να περάσεις τα πρώτα ζεστά βράδια, στα τραπεζάκια κάτω από τις πράσινες φυλλωσιές και δίπλα στο δροσερό σιντριβάνι.
Η καλύτερη θέα: Από τα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο μπροστά από το Μπρίκι. Παρακολουθείς όλη την πλατεία, συν τους γύρω δρόμους και το εσωτερικό του funky αλλά τόσο μικρού, που ενίοτε γίνεται ασφυκτικό, μαγαζιού.
Η καλύτερη τιμή: Στον θρυλικό Λώρα, μέχρι τις 21.00, το δεύτερο ποτό –από αυτό που πίνετε– είναι κερασμένο. Το πρώτο κοστίζει 7 ευρώ.
Όταν η πλατεία Νέας Σμύρνης πεζοδρομήθηκε, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, πολλοί από τους νεώτερους θαμώνες της απογοητεύτηκαν από την επίπτωση που αυτό θα είχε στην ανθρωπογεωγραφία τους: Εκεί δηλαδή που μέχρι πρότινος συνωστίζονταν πιτσιρικάδες με μηχανάκια, τώρα θα έκαναν παρέλαση παππούδες και καροτσάκια. Η ιστορία έδειξε ότι είχαν άδικο. Η ανάπλαση της πλατείας, πέρα από τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα που της έδωσε, βοήθησε όλους τους επισκέπτες της να βρουν τον χρονο-χώρο τους.
Πράγματι, τις πολύ πρωινές ώρες ηλικιωμένοι και καροτσάκια βολτάρουν επί της 2ας Μαΐου, με τους περισσότερους από αυτούς να καταλήγουν στο Flocafe, στην 25ης Μαρτίου, ισχυριζόμενοι ότι το προτιμούν επειδή μαζί με τον καφέ κερνά τυρόπιτα. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι από εκεί απολαμβάνουν το ομορφότερο κομμάτι της πλατείας: Την πρασινάδα, τα πιτσιρίκια που παίζουν στην μικρή παιδική χαρά και σκαρφαλώνουν στην μικρή πυραμίδα, τις νεαρές παρουσίες που βολτάρουν στα καταστήματα λίγο πιο κάτω. Αργότερα, με το σχόλασμα των σχολείων, οι έφηβοι πλημμυρίζουν την πλατεία κατευθυνόμενοι προς τα Starbucks –ή γύρω από αυτά, ενώ το απόγευμα, στις καφετέριες της 2ας Μαΐου (στο «Coffee Av.» και «στο Παραμύθι με Καφέ») συναντά κανείς μεσήλικες που τελείωσαν νωρίς τις δουλειές τους.
Οι νύχτες, ιδιαίτερα οι καλοκαιρινές, βρίσκουν την πλατεία όμορφα φωτισμένη, ιδιαίτερα γύρω από τα σιντριβάνια της, και τους γύρω κατοίκους της, να βολτάρουν χαλαρά ή να κάθονται σε κάποιο από τα πεζούλια της για να απολαύσουν μία κρέπα ή ένα σουβλάκι, από τον Γιώργο που εδώ και τριάντα χρόνια παραμένει το κεντρικότερο ίσως στέκι της.
Η καλύτερη θέα: Όπως λέει και το τραγούδι, στον Άδωνι για καφέ –και φαγητό. Βρίσκεται επί τις 25ης Μαρτίου και προσφέρει αμφιθεατρική άποψη της πλατείας, στους τυχερούς που θα βρουν τραπέζι πάνω στο μπαλκόνι του.
Η καλύτερη τιμή: Στο Pop Up, το μικροσκοπικό καφέ, επίσης επί της 25ης Μαρτίου, με την εναλλακτική μουσική, τις πιο συμπαθητικές φάτσες και τα ακόμα πιο συμπαθητικά ποτά, οι τιμές των οποίων κυμαίνονται στα 7 ευρώ.
http://www.in2life.gr/
