Ήδη οι αρχές έδωσαν στους πάροχους μια λίστα από 138 λέξεις κλειδιά που απαγορεύονται. Κάποιες από αυτές είναι τελείως αυθαίρετες, όπως οι λέξεις: απαγορεύεται, φούστα, κουνιάδα, ζώα, κλπ. Επίσης απαγορεύονται οι λέξεις ελευθερία και όλα τα παράγωγα της, προφανώς ώστε να μη δυσαρεστείται το κυβερνών κόμμα, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2003, και γίνεται όλο και πιο αυταρχικό.
Στις 15 Μαΐου επισκεφτήκαμε τη πλατεία Taksim της Κωνσταντινούπολης όπου είδαμε αστυνομία αλλά και ασθενοφόρα σε ετοιμότητα. Όλα ήταν ήσυχα μέχρι που το απόγευμα η πλατεία πλημμύρισε από διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα υπέρ της ελευθερίας του διαδικτύου. Ανάλογες διαδηλώσεις έγιναν και σε 30 άλλες πόλεις της Τουρκίας.
Οι αρχές θέλουν να καταστείλουν αυτή την ελευθερία. Ήδη έχουν μπλοκάρει κάπου 7.000 ιστότοπους (σύμφωνα με την οργάνωση RWB-Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα).
Η RWB αναφέρει πως έχουν αποκλειστεί από το τουρκικό διαδίκτυο όλες οι αναφορές στον Κεμάλ Ατατούρκ, στους Κούρδους, και στη γενοκτονία των Αρμενίων.
Σύμφωνα με την Οργάνωση Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη, 57 Τούρκοι δημοσιογράφοι βρίσκονται σήμερα στη φυλακή, περισσότεροι από κάθε άλλη χώρα. Μόνο μέσα στον περασμένο Μάρτιο συνελήφθησαν 6 δημοσιογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο Ahmet Sik που φέρεται ότι κατηγόρησε το ισχυρό μουσουλμανικό κίνημα Gulen, ότι έχει διεισδύσει στις δυνάμεις ασφαλείας. Λίγο αργότερα η αστυνομία επέδραμε στα γραφεία του δικηγόρου του, στον εκδοτικό οίκο Ιθάκη, και στα γραφεία της εφημερίδας Radikal. Αντέγραψαν και κατέστρεψαν ηλεκτρονικά αρχεία που περιείχαν το χειρόγραφο βιβλίου που ετοίμαζε προς δημοσίευση ο Ahmet Sik, και που περιείχε στοιχεία εναντίον του κόμματος ΑΚΡ αλλά και του ηγέτη του, πρωθυπουργού Recep Tayyip Erdogan.
Ο Erdogan απορρίπτει τους ισχυρισμούς ότι «καταπνίγει» τη διαφωνία, ενώ υπάρχουν φωνές που μιλάνε για μια «πλαστή» δημοκρατία στη χώρα.
Στις 23 Ιουνίου θα διεξαχθούν εκλογές για το κοινοβούλιο, και το ΑΚΡ έχει ανάγκη ψήφων, ειδικά σε μια περίοδο που η ΕΕ, στην οποία θέλει να ενταχθεί η Τουρκία, στηλιτεύει έντονα την οποιαδήποτε λογοκρισία.
Η πραγματικότητα όμως είναι η εξής: Οι τουρκικές αρχές φυλακίζουν δημοσιογράφους χωρίς δίκη. Ένας μάλιστα τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 166 χρόνων, η χειρότερη ποινή εδώ και 3.000 χρόνια! Έτσι, τα περισσότερα τουρκικά ΜΜΕ είναι τρομοκρατημένα, με αποτέλεσμα την εφαρμογή της αυτό-λογοκρισίας. Οι δε φυλακισμένοι δημοσιογράφοι καταλήγουν σε κελιά υψηλής ασφάλειας, μαζί με σκληρούς εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Πρόκειται για δημοσιογράφους που απλά κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή τη δουλειά τους.
Απόδοση S.A.-The Nation
