Δίνοντας τον ορισμό του σχολικού εκφοβισμού, ο κ. Σταυρινίδης εξήγησε ότι είναι η συστηματική και επαναλαμβανόμενη άσκηση βίας, παρενόχληση και εκφοβισμός, που εκφράζεται είτε από ένα μαθητή προς κάποιον άλλο, είτε από ομάδες μαθητών προς κάποιο άλλο μαθητή.
Μπορεί να είναι σωματική, ψυχική ή κοινωνική βία και κατ' επέκταση να περιλαμβάνει: Πρόκληση σωματικής βλάβης, προσβολές, γελοιοποίηση, ταπείνωση του θύματος, μείωση της προσωπικότητάς του, απειλές και εκφοβισμό, εκβιασμό ή κλοπή χρημάτων και αντικειμένων που ανήκουν στο θύμα, καθώς και αποκλεισμό από ομάδες συνομηλίκων.
Ο κ. Σταυρινίδης σημείωσε ότι είναι ένα φαινόμενο το οποίο παρουσιάζεται σε διεθνές επίπεδο και με αρνητικές επιπτώσεις για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Είναι γι' αυτό, όπως είπε, που "μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά των παιδιών αυτών", έτσι ώστε: Πρώτο, να αναπτυχθούν μηχανισμοί έγκαιρης αναγνώρισης και δεύτερον, να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν προληπτικά και παρεμβατικά προγράμματα για αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Κύπρου αναφέρθηκε εξάλλου, σε διάφορες μορφές εκφοβιστικής συμπεριφοράς, ενώ εξήγησε τι δεν συνιστά σχολικό εκφοβισμό. Όπως είπε, οι συνήθεις συγκρούσεις και καβγάδες μεταξύ μαθητών, καθώς και τα αλληλοπειράγματα και η ανταλλαγή χαρακτηρισμών δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως εκφοβισμός. "Αν και τα παραπάνω διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του σχολείου, επηρεάζουν αρνητικά τις διαδικασίες της μάθησης και καθιστούν δυσκολότερη τη διαχείριση της τάξης, εντούτοις δεν αποτελούν αυτό που ονομάζουμε σχολικός εκφοβισμός (bullying)", επεσήμανε. Και εξήγησε, ότι η ειδοποιός διαφορά είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις παρατηρείται ενεργητική συμπεριφορά και από τις δυο εμπλεκόμενες πλευρές, δηλαδή δεν υπάρχει από τη μια θύτης και από την άλλη θύμα. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει ισοζύγιο σωματικής, ψυχολογικής και κοινωνικής ισχύος.
Τα στοιχεία αναλύθηκαν στην παρουσίαση του κ. Σταυρινίδη με θέμα "Βία και θυματοποίηση στα σχολεία της Λεμεσού και ελεύθερης Αμμοχώστου: Μια συγκριτική και επιδημιολογική μελέτη".
Τα στατιστικά δεδομένα στα οποία αναφέρθηκε, προέρχονταν από δυο βασικές πηγές: α) Συνεργασία Υπηρεσίας Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας και Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στα πλαίσια του προγράμματος "Needs assessment and awarenessraising program for bullying atschools". β) Εργαστήριο Παιδικής και Εφηβικής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
http://www.cosmo.gr/
