Οι αναλύσεις των οικονομολόγων και των διεθνών μέσων ενημέρωσης δημιουργούν σύγχυση στους πολίτες με αποτέλεσμα την αδράνεια, την απαισιοδοξία και την κατάθλιψη.
Άλλοι μιλούν για αναδιάρθρωση του χρέους, άλλοι για επιστροφή στη δραχμή, άλλοι για έξοδο απ’ την Ευρωζώνη, άλλοι για έξοδο απ’ την ΕΕ, άλλοι για άρνηση πληρωμής του χρέους κτλ.
Όλες οι πιθανές λύσεις έχουν τον χαραχτήρα εκφοβισμού με αποτέλεσμα η Ελληνική κοινωνία να παρακολουθεί μουδιασμένη χωρίς αντιστάσεις και ελπίδα για έξοδο απ’ την ολοένα κλιμακούμενη οικονομική και κοινωνική κρίση.
Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα αδυνατούν λόγω ιδιορρυθμιών και δυσλειτουργιών να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας. Οι πολιτικοί έμαθαν τόσα χρόνια να ασχολούνται μόνο με ότι έχει σχέση με την επανεκλογή τους αφήνοντας τις πολιτικές γραμμές και αποφάσεις στους αρχηγούς των κομμάτων που περιβάλλονται από κάστες συμβούλων αμφισβητήσιμης αξίας και αποτελεσματικότητας. Η πολιτική δράση των στελεχών των κομμάτων περιορίζεται σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες και μνημόσυνα. Η συμμετοχή των πολιτικών μας σε συσκέψεις και συζητήσεις των κοινωνικών φορέων περιορίζεται σε ολιγόλεπτη παρουσία (αρκεί να ακουστεί το όνομά τους) χωρίς να ακούν ή να προτείνουν κάτι. Η επαφή των πολιτικών με την κοινωνία και την πραγματικότητα είναι ανύπαρκτη. Αυτό που κυρίως κάνει το πολιτικό σύστημα είναι να επιδιώκει την παραμονή του αδιαφορώντας για το κόστος και την δυστυχία που επιφέρει στους πολίτες.
Ο συνδικαλισμός είναι από ανύπαρκτος έως προδοτικός και η δικαιοσύνη έχει τα χέρια της δεμένα απ’ το νομοθετικό πλαίσιο όπου την έβαλαν να κινείται αφού φρόντισαν να το φτιάξουν έτσι ώστε να μην τιμωρείται κανείς απ’ το εξουσιαστικό προσωπικό.
Η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να είναι επώδυνη αλλά μας δίνει τη δυνατότητα με σαφώς άλλους πολιτικούς που να έχουν και πυγμή και όραμα να ξεφύγουμε απ’ την κρίση αναπτύσσοντας την οικονομία σε τομείς όπου υπερέχουμε και όχι σε τομείς που χρειάζεται μεγάλους δείκτες ανταγωνιστικότητας η οποία ανταγωνιστικότητα θέλει πολύ χρόνο για να αποκτηθεί. Η μείωση των μισθών δεν προάγει την ανταγωνιστικότητα τόσο ώστε να προωθήσουμε τα Ελληνικά προϊόντα σε συναγωνίσιμες τιμές, η επιστροφή στη δραχμή με τις πρέπουσες οικονομικές κινήσεις θα δώσει τη δυνατότητα ανάπτυξης και αύξησης των εξαγωγών. Σήμερα αφού δεν παράγουμε σχεδόν τίποτε σε τι θα ανταγωνιστούμε.
Κυκλοφορούν ειδήσεις σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της χώρας και κοιτάσματα υδρογονανθράκων που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε δημιουργώντας πλεονάσματα με σκοπό την αποπληρωμή των χρεών. Μπορεί κάποιος να προσδιορίσει τον απαιτούμενο χρόνο για τις επενδύσεις αυτού του τύπου και τις αντιδράσεις της Τουρκίας, της Αλβανίας, της Αιγύπτου και της Λυβίης; Είναι της τάξης μηνών; Ετών; Δεκαετιών;
Όλοι συμφωνούν να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο της χώρας αλλά ο χρόνος μας πιέζει για πιο ταχύτερες λύσεις. Η βιασύνη θα δώσει ευκαιρίες στα όμορα κράτη να έχουν παράλογες απαιτήσεις και θα δημιουργήσει εκρηκτικό κλίμα στις σχέσεις μας μ’ αυτά. Μήπως υπάρχουν προαποφασισμένα που δεν γνωρίζουμε;
Ένα άλλο μεγάλο θέμα που δεν συζητιέται πολύ τελευταία είναι τι θα γίνει με τα κλεμμένα, τι θα γίνει με τους υπεύθυνους για την σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας. Ξεδιάντροπα τα στελέχη των κομμάτων δηλώνουν ότι η μίζα και η αρπαχτή είναι βαθιά χωμένη στους πολιτικούς, οικονομικούς και δημοσιογραφικούς χώρους. Η χρησιμοποίηση μάλιστα του όρου χορηγία δείχνει την σαπίλα και ανυποληψία όλου του πολιτικού συστήματος το οποίο αν δεν αλλάξει άμεσα η πατρίδα μας θα συνεχίσει να είναι υπό κατοχή και οι επόμενες γενιές θα καταριούνται τις παρούσες η δε ιστορία θα καταγράψει την περίοδο 1974 και μετά με τα πιο μελανά χρώματα.
Που είναι σήμερα η γενιά του 114; Που είναι σήμερα η γενιά του πολυτεχνείου; Έχουν λουφάξει αφού πριν καταστρέψανε τον τόπο; Η σημερινή νεολαία εκμαυλισμένη απ’ τα ΜΜΕ και ότι χειρότερο μας επέβαλαν οι δυτικοί τρόποι ζωής περιμένει στην ουρά για το μεγάλο όνειρο την συμμετοχή της σε κάποιο ρεάλιτι, την μετατροπή της μέσω των επιτήδειων σε πορνίδια αρσενικά και θηλυκά, την οπαδοποίησή της σε κάποια ΠΑΕ, την εκμετάλλευσή της από εξουσιαστικά κέντρα για να βάζει στρακαστρούκες σε κατσαρόλες, την μετατροπή της σε μικροαπατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου και πάει λέγοντας. Κάποιες ανούσιες κινήσεις χωρίς πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρό δεν δημιουργούν συνθήκες πολιτικοποίησης της νεολαίας και οι τυφλές «εξεγέρσεις», πορείες και διαδηλώσεις όπου οι συμμετέχοντες δεν έχουν επίγνωση του τι επιδιώκουν αλλά απλώς εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους δεν έχουν κανένα απολύτως πρακτικό αποτέλεσμα. Η επαναστατικότητα των νέων δυστυχώς διοχετεύεται εντέχνως σε ανούσιες και επιβλαβείς για την κοινωνία πράξεις και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο.
Σαν απλός πολίτης έχοντας αυτά τα δεδομένα ανησυχώ πολύ. Οι αλλαγές όταν γίνονται με σύνεση και διορατικότητα κάτω από καθοδήγηση τίμιων και χαρισματικών ηγετών βαίνουν προς το καλό της χώρας όταν όμως γίνονται βεβιασμένα και κάτω από οργή και απελπισία δεν έχουν σχεδόν ποτέ ευχάριστη κατάληξη. Ο σοφός λαός μας λέει «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».
ΙΔΕΟΠΗΓΗ
