Να μην ξεχνάμε πως η Κύπρος έχει μια ιδία, μοναδική και συχνά εκδικητική δυναμική. Υπό την έννοια ότι στιγματίστηκαν από την Κύπρο, ένεκα της ανεπάρκειάς τους, οι περισσότεροι πολιτικοί των τελευταίων 60 ετών, πολιτικοί που διετέλεσαν πιστοί υπηρετίσκοι του μικροαθηναϊκού ενδοτισμού. Από την Κύπρο και λόγω Κύπρου στιγματίστηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού η «ευτυχεστέρα μέρα της ζωής του» αποδείχθηκε ο προάγγελος της καταστροφής του κυπριακού Ελληνισμού. Η Κύπρος εκδικήθηκε, μέσα από τις στάχτες της, τους Παπαδόπουλο και Ιωαννίδη. Τον μεν πρώτο για την εγκληματική απόσυρση της μεραρχίας το 1967, τον δεύτερο για την τραγωδία του 1974.
Η Κύπρος κηλίδωσε και τους περισσότερους μεταπολιτευτικούς Έλληνες πολιτικούς ηγέτες για την ατολμία τους, την ακηδία τους, την αδιαφορία τους απέναντί της. Ο Γιώργος Παπανδρέου αναδίδει ακόμα τις αναθυμιάσεις από το μουχλιασμένο ΝΑΙ, που πρώτος έσπευσε να πει στο σχέδιο Ανάν. Και θα τις αναδίδει ισόβια, αφού και σήμερα η πολιτική του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ ευθυγραμμίζεται πλήρως με αυτήν του Χριστόφια.
Το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, αποεθνοποιημένο και εξαρτημένο «έξωθεν», προεξοφλείται πως, όπως και το 2004, θα σπεύσει να δώσει εξετάσεις «καλού παιδιού» εκεί που ξέρουμε! Ο κυπριακός λαός τίποτε δεν έχει να περιμένει από τον Γιώργο Παπανδρέου, μπροστά στη θύελλα που έρχεται!
Τα δύο αριστερά ελλαδικά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ), διατηρούν τις γνωστές, παρωχημένες θέσεις τους: Άλλο Κύπρος, άλλο Ελλάδα! Άλλο Κύπριοι, άλλο Έλληνες! Ομομήτριοι και ομογάλακτοι του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ οι Έλληνες(;) αριστεροί! Το ΚΚΕ τάχθηκε βέβαια κατά του σχεδίου Ανάν. Όχι όμως από εθνικό φιλότιμο, αλλά απλώς επειδή το σχέδιο ήταν made in USA. Για τη «ροζ ψευδοαριστερά» (ΣΥΡΙΖΑ) δεν χρειάζεται να υπενθυμιστεί τίποτα. Οι θέσεις του κόμματος αυτού, σε όλα τα εθνικά ζητήματα, πάσχουν από σκληρό ανθελληνισμό αλλεργικού τύπου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ΛΑ.Ο.Σ., κόμμα που πολέμησε το σχέδιο Ανάν. Το κόμμα αυτό, όμως, παρουσιάζει διαρκείς μεταλλάξεις ως προς το Κυπριακό, κάτι που συνηθίζει γενικότερα. Ο παρωχημένος λόγος του Γιώργου Καρατζαφέρη, που συνιστούσε επιστροφή στη Ζυρίχη και το Λονδίνο (!), κατέληξε σε διαρκή και ανελέητα εγκώμια προς τον Χριστόφια, τον οποίο ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. επανειλημμένα απεκάλεσε «μεγάλο πατριώτη» (!!!), κάτι που δεν έκανε ούτε ο Τσίπρας!
Για την Ντόρα Μπακογιάννη, είναι όλα γνωστά! Και τα «δώρα» της απέναντι στον κυπριακό Ελληνισμό, και το τι σε βάρος του έπραξε, και το τι πρόκειται να πράξει. Η Μπακογιάννη είναι (και) ως προς το Κυπριακό, το alter ego του Γιώργου Παπανδρέου.
Μένει η νέα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ' του Αντώνη Σαμαρά, η οποία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα ελλαδικά κόμματα. Εμείς, οι Έλληνες της Κύπρου, έχουμε μάθει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στους εν Αθήναις. Η Ελλάδα είναι για μας Ιδέα, η Αθήνα ένοχη και ενοχή.
Σημειώνουμε πάντως δύο θετικά πάνω στον Αντώμη Σαμαρά. Προ μηνών, ξεκαθάρισε πως νέο σχέδιο Ανάν δεν πρόκειται να αποδεχθεί. Και πριν από λίγες μέρες, στην ομιλία του στην Κ.Ο. της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, δεν δίστασε να πει πως οι δυνάμεις που επέβαλαν στον ελληνικό λαό το επαχθές μνημόνιο, οι δυνάμεις που γονατίζουν καθημερινά την Ελλάδα, είναι οι ίδιες που προώθησαν το σχέδιο Ανάν σε βάρος της Κύπρου.
Βεβαίως, αρχή άνδρα δείκνυσι! Έχει προκαταβολικό ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε αν αυτά που λέει σήμερα, υπέρ της αγωνιζόμενης Κύπρου, ο Αντώνης Σαμαράς θα τα εφαρμόσει αύριο ως πρωθυπουργός. Η προϊστορία του πάντως και το πολιτικό του (προσωρινό, όπως αποδείχθηκε) τελείωμα στις αρχές της δεκαετίας του '90, επειδή αρνήθηκε το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας, είναι οιωνός καλός.
Η Κύπρος θέλει στην Αθήνα πραγματικούς ηγέτες. Πανεθνικούς ηγέτες. Που να εκλαμβάνουν τις δύο κρατικές υποστάσεις του Ελληνσιμού ως ενιαίο όλον. Που να θέλουν να αντισταθούν. Και να μπορούν να αντισταθούν. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε Έλληνες πρωθυπουργούς να βολοδέρνουν μεταξύ εθνικής αφασίας και τουρκολιγούρας.
Στο χέρι του Αντώνη Σαμαρά είναι να κάνει την ευχάριστη -και εθνικά απαραίτητη- εξαίρεση...
Σημερινή
