Ειδικότερα, τα ευρήματα της έρευνας, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση της ΕΜΑΣ, δείχνουν ότι «Οι εκπομπές που κινούνται στην ορθή πολιτική θέση (ειδήσεις, πολιτική, ρεπορτάζ) επηρεάζουν αρνητικά τη libido σε ποσοστό 84%, ενώ μόνο το 16% του δείγματος επηρεάζεται θετικά. Οι εκπομπές με πιπεράτα σχόλια και οπτική κλειδαρότρυπας όπως και οι εκπομπές reality (τα τηλε-σκουπίδια όπως ονομάζονται) που θα περίμενε κανείς να ρίχνουν την libido πολύ περισσότερο, φαίνεται ότι την ανεβάζουν σημαντικά, αφού το 56% απαντά πως επηρεάζεται θετικά. Τέλος, οι εκπομπές με χιούμορ, σάτιρα και γέλιο είχαν εντυπωσιακή θετική επίδραση στον οργασμό στο 77% του δείγματος».
Η ερμηνεία των παραπάνω ευρημάτων, όπως δίνεται στην ανακοίνωση, έχει ως εξής:«η αγριότητα και η πρωτόγονη ουσία της libido δεν έχει σχέση με τον πολιτικά ορθό και ξύλινο λόγο. Ο πολιτισμός ως οικοδόμημα εξάλλου όπως είπε και ο Φρόιντ καταπιέζει τα ένστικτα και την αγριότητα της σεξουαλικής επιθυμίας. Όσο και να μοιάζει παράδοξη η θετική επίδραση στη libido των εκπομπών reality, ερμηνεύει την διφυή φύση του ανθρώπου, από τη μια τα υψηλά και ιδεώδη, αλλά και τα ταπεινά και γελοία που ανακουφίζουν το σώμα από την εγκεφαλική δυναστεία.
Ο άνθρωπος ρέπει προς το γελοίο και το ταπεινό από τη φύση του. Στα reality και στις κοινωνικές-πλούσιες σε κοινωνικά σχόλια- εκπομπές ο μέσος τηλεθεατής μέσα από την ταπείνωση των τρίτων ξορκίζει τους δαίμονες που έχει μέσα του και κρύβει επιμελώς τον καθωσπρεπισμό του. Η βία και η σύγκρουση των πρωτόγονων ενστίκτων που εκφράζονται στις εκπομπές αυτές, ξυπνούν τον πρωτογονισμό του κάθε καταπιεσμένου τηλεθεατή, που κρύβεται επιμελώς πίσω από το «ευτυχώς δεν είμαι στη θέση τους».
Εξάλλου όπως είπε η ψυχαναλύτρια Τζ. Κρίστεβα, στη σημερινή εποχή της μοναξιάς και της έλλειψης διαλόγου των ανθρώπων, τα reality δημιουργούν αισθήματα συμμετοχής και χαλάρωσης. Τέλος, όπως είπε και ο Οκτάβιο Παζ, ο οργασμός είναι το γέλιο και η ταπείνωση (σ.σ. αυτοσαρκασμός), ενώ η σκέψη το αντίθετο της. Αντίστοιχα ο Ortega y Gasset λέει «προτιμώ να έχω μια στύση παρά μια σκέψη». Η ορμόνη της χαράς η ντοπαμίνη είναι ουσιαστικά η ουσία που πυροδοτεί και τη σεξουαλική επιθυμία. Το γέλιο, ο αυτοσαρκασμός και η διονυσιακή άποψη της ζωής φαίνεται ότι είναι αντίπαλος της υπέρμετρης λογικής και του αδιέξοδου μιας σκέψης καταθλιπτικής, μιας διηνεκούς στρεσογόνου κοινωνικής ζωής, όπως τη βιώνουν οι Έλληνες σήμερα.
http://www.tovima.gr/
