Έπειτα από εννέα μήνες ερευνών με τις πλέον εξελιγμένες ιατροδικαστικές μεθόδους, 19 επιστήμονες κατάφεραν να πιστοποιήσουν την αυθεντικότητα του μουμιοποιημένου κρανίου του βασιλιά Ερρίκου Δ', ο οποίος δολοφονήθηκε πριν από τέσσερις αιώνες. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το κρανίο φέρει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα: ένα μικρό σημάδι μήκους 11 χιλιοστών ακριβώς πάνω από το δεξί ρουθούνι, ένα ραγισμένο οστό πάνω από την αριστερή άνω γνάθο, το οποίο ταιριάζει με την πληγή από μαχαιριά που ο Ερρίκος Δ' δέχθηκε το 1594 σε μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, καθώς και μία τρύπα που δείχνει την ύπαρξη σκουλαρικιού στον δεξί λοβό - συνήθεια διαδεδομένη στους γάλλους βασιλείς της εποχής. Το κρανίο, το οποίο είχε χαθεί για περίπου έναν αιώνα και βρέθηκε στη σοφίτα ενός γάλλου συλλέκτη, έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση, ενώ υπάρχουν ακόμη κάποια μαλλιά και γένια.
Τα αποτελέσματά της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (BMJ). Οπως εξήγησε ο επικεφαλής των ειδικών Φιλίπ Σαρλιέ «αν και δεν ήταν δυνατόν να γίνουν τεστ DNA στο κρανίο, χρησιμοποιήθηκαν ειδικά προγράμματα στον υπολογιστή και έγινε εφικτή η αναπαράσταση της κεφαλής του μονάρχη». Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι το πρόσωπο που αποκαλύφθηκε ψηφιακά ταίριαζε με όλα τα γνωστά πορτρέτα και αγάλματα, καθώς και με το νεκρικό προσωπείο που κατασκευάστηκε μετά τον θάνατό του τον Μάιο του 1610.
Στα χρόνια της μοναρχίας του, ο Ερρίκος Δ', ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους βασιλιάδες της Γαλλίας, εισήγαγε μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της οικονομίας, ενώ το 1598 εξέδωσε το Διάταγμα της Νάντης με το οποίο εξασφάλιζε στους Ουγενότους σημαντικά θρησκευτικά προνόμια. Μετά τη δολοφονία του στο Παρίσι στις 14 Μαΐου 1610, ο Ερρίκος ο Δ' θάφτηκε δίπλα σε άλλους βασιλιάδες της Γαλλίας, στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου έξω από τη γαλλική πρωτεύουσα. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το σώμα του ξεθάφτηκε από τον εξεγερμένο λαό στη διάρκεια βανδαλισμών βασιλικών τάφων.
Τις τελευταίες δεκαετίες το κρανίο του Ερρίκου Δ' βρισκόταν στη σοφίτα του 84χρονου γάλλου συλλέκτη Ζακ Μπελανζέρ. Με την ολοκλήρωση της έρευνας δωρίστηκε σε απόγονο του μονάρχη.
http://www.tovima.gr/
