Εξήντα χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου της Κορέας, ο κίνδυνος μιας περιφερειακής σύρραξης δεν έχει εκλείψει. Το ερώτημα ύστερα από τον βομβαρδισμό νοτιοκορεατικών στόχων από δυνάμεις της Βόρειας Κορέας είναι «γιατί τώρα;». Ηταν ένα τυχαίο περιστατικό ή εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική του καθεστώτος της Πιονγκγιάνγκ, που δεν περνάει τις καλύτερες στιγμές του;
Αν και οι εξακριβωμένες πληροφορίες από το πιο απομονωμένο κράτος του πλανήτη σπανίζουν, ο επερχόμενος χειμώνας θα αποτελέσει άλλη μία δοκιμασία για τον βορειοκορεατικό λαό- που κυριολεκτικά πεινάει. Αν μάλιστα δεν υπήρχαν οι κινέζοι σύμμαχοι, η κατάσταση θα είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Με δεδομένη την κακή κατάσταση της υγείας του 69χρονου Κιμ Γιονγκ Ιλ και την αλλαγή στην ηγεσία της χώρας που βρίσκεται στα σκαριά, η πιθανότερη εξήγηση γι΄ αυτή την επίδειξη δύναμης είναι ότι τα πυρά δεν είχαν στόχο τόσο τη Νότια Κορέα. Στόχευαν όσους αμφισβητούν τις βασικές επιλογές του «αγαπητού ηγέτη» Κιμ: την κατασκευή πυρηνικών όπλων, τη συμμαχία με το Πεκίνο, την οικογενειοκρατία, τον εκβιασμό για να λαμβάνει η χώρα ξένη βοήθεια.
Σήμερα η βασικότερη από αυτές τις επιλογές είναι η προώθηση στην ηγεσία του Κιμ Γιονγκ Ουν, του μόλις 26χρονου δευτερότοκου γιου του σταλινικού ηγέτη. Οι πληροφορίες των νοτιοκορεατικών και πολλών δυτικών μυστικών υπηρεσιών συγκλίνουν στο ότι ο «διορισμός» τού μάλλον αδιάφορου για την πολιτική νεαρού δεν έχει την έγκριση όλων των μελών της ηγεσίας.
Είναι προφανές ότι ένα θερμό επεισόδιο κατευνάζει τις αντιθέσεις και συσπειρώνει την καθεστωτική ελίτ υπό τον Κιμ και τους απογόνους του.
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι Βορειοκορεάτες ίσως να επιζητούν την προσοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες κρατούν ένα από τα πολλά «κλειδιά» για την επίλυση του προβλήματος στην κορεατική χερσόνησο. Ετσι κι αλλιώς γνωρίζουν ότι οι προκλήσεις τους έχουν μικρές συνέπειες και φροντίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους για να εκβιάσουν την επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών που έχουν καταρρεύσει, λόγω της επιμονής της Πιονγκγιάνγκ με το πυρηνικό της πρόγραμμα. Με μια τέτοια κίνηση η Βόρεια Κορέα μπορεί να εξασφαλίσει τη βοήθεια και τα τρόφιμα που χρειάζεται για να τα βγάλει πέρα.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
«Οι Ελληνες αποκρούσαμε τους Κινέζους διά της λόγχης»
ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ του 1953 το ύψωμα Χάρι υπερασπιζόταν ο τρίτος λόχος του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος με 95 στρατιώτες,που τη δεδομένη στιγμή είχαν να αντιμετωπίσουν 3.000 Κινέζους.Η κινεζική επίθεση έγινε σε τρία κύματα, αλλά ο λόχος κράτησε το ύψωμα. «Μόλις φθάσαμε στους πρόποδες του Χάρι,όλοι χάσαμε το χρώμα μας.Ολη η περιοχή έμοιαζε σαν ένα απέραντο νεκροταφείο ομαδικών τάφων,σαπισμένες ανθρώπινες σάρκες που τη βρώμα τους δεν την άντεχες όσο και αν προσπαθούσες να κρατήσεις τη μύτη σου κλειστή» γράφει ο βετεράνος Γεώργιος Παγωμένος στο βιβλίο του «Το ημερολόγιο ενός έλληνα στρατιώτη στον πόλεμο της Κορέας» (εκδόσεις Μεσόγειος,2004). Ξημέρωσε 17 Ιουνίου 1953.Στις 11.45 «το ακροαστικό αντιλήφθηκε πως όλα τα υψώματα των Κινέζων είχαν μαυρίσει,σαν να είχαν φυτρώσει ξαφνικά μικρά δέντρα στα απογυμνωμένα υψώματα» θυμάται ο συγγραφέας.
Και περιγράφει μια κόλαση: «Βγήκαμε όλοι στο χαράκωμα αψηφώντας τον θάνατο και αγωνιστήκαμε σκληρά, περίπου μιάμιση ώρα.Δεν πέρασε μισή ώρα,δεν είχαν πάψει τα πρώτα πυρά,ορμάνε και για δεύτερη φορά όπου και έφτασαν στα χαρακώματα.Τους αποκρούουμε.Τις τρεις η ώρα επιτίθενται για τρίτη φορά.Και πάλι κατάφεραν να μπουν στα δικά μας χαρακώματα,τους αποκρούσαμε διά της λόγχης.Με πιο πυκνά πυρά και ουρλιάσματα σαν λυσσασμένα σκυλιά να μας κατασπαράξουν.Δεν ήξεραν όμως ότι το Χάρι το κράταγαν έλληνες στρατιώτες».
Συνολικά στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα συμμετείχαν περισσότεροι από 10.000 αξιωματικοί και οπλίτες.Σκοτώθηκαν 185 και τραυματίστηκαν 610.
Ο θαυμαστής του Μάικλ Τζόρνταν «στα όπλα»
Μία μεγάλη αδυναμία έχει ο 26χρονος διάδοχος της σταλινικής δυναστείας των Κιμ,ο Κιμ Γιονγκ Ουν.Την πολιτική; Κάθε άλλο: τον αμερικανό μπασκετμπολίστα Μάικλ Τζόρνταν! Οταν ήταν φοιτητής στην Ελβετία,με ψευδώνυμο φυσικά (έλεγε ότι ήταν γιος ενός σοφέρ) και υπό την υψηλή εποπτεία του πρεσβευτή της Βόρειας Κορέας στη χώρα, ο Κιμ περνούσε ατελείωτες ώρες μπροστά στην οθόνη αναλύοντας τα κόλπα του θρυλικού παίκτη. Η άλλη του αδυναμία είναι το χειμερινό σκι.Ο ιάπωνας πρώην μάγειρας του πατέρα του, ο Κέντζι Φουχιμότο,προσέθεσε άλλη μία:«Ο μικρός είναι γερό ποτήρι στο αλκοόλ» έγραψε σε βιβλίο του.Τον θεωρεί όμως τον καταλληλότερο για την ηγεσία από τους τρεις γιους του Κιμ.Γιατί;«Διότι ποτέ δεν παραδέχεται ότι χάνει»λέει.Αν όμως το «παιχνίδι» δεν είναι το μπάσκετ αλλά τα πυρηνικά όπλα,το πράγμα γίνεται επικίνδυνο...
http://www.tovima.gr/
