Δύο λευκά φορέματα από δαντέλα που έμοιαζαν σαν φτιαγμένα από παλιά τραπεζομάντηλα στολίστηκαν με στρώσεις κεντημάτων από βελονάκι. Άλλα εντυπωσιακά κομμάτια αποτελούνταν από πεταλούδες φτιαγμένες από φτερά και ζωγραφισμένες στο χέρι και έντονα μαύρα φύλλα φτιαγμένα από δέρμα. Εντυπωσιακά βραδινά φορέματα, ένα από τα οποία ήταν μία «έκρηξη» από φτερά. Η περίπλοκη υφή ενός άλλου από σιφόν, παρέπεμπε στα χρώματα της ίριδας. Άλλες εμφανίσεις ήταν φτιαγμένες εξ’ ολοκλήρου από μετάξι ινών καλαμποκιού, ή είχαν λεπτομέρειες από το υλικό, και διακοσμητικά στοιχεία από κάποιο υλικό που θύμιζε στάχια από σιτάρι.
Οι αναφορές στην συγκομιδή και την αναγέννηση μπορεί να ήταν σκόπιμες, αλλά μπορεί και όχι. Πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η έκθεση της προσωπικότητας στη Burton ήταν έκδηλη, και η μουσική του τέλους του show (που ήταν επιλογή της σχεδιάστριας) δεν ήταν τυχαία. Το show έκλεισε με το τραγούδι «I’ll be there». Για πρώτο αποκλειστικά δικό της βήμα, ήταν όλα υπέροχα. Η Burton επέβαλλε την παρουσία της ως άξια συνεχίστρια μίας πραγματικής ιδιοφυίας του χώρου. Αλλά πρέπει να πάει ένα βήμα παραπέρα από το να αποδείξει ότι είναι ικανή να συνεχίσει την μοναδική κληρονομιά του McQueen. Γιατί ο McQueen εκτός από μοναδικός καλλιτέχνης, υπήρξε και κορυφαίος σχεδιαστής με την ικανότητα να δημιουργεί υπέροχα ρούχα, απόλυτα πραγματικά και απίστευτα chic.
http://www.stylista.gr/
