Οι Συνθετικοί δημιουργήθηκαν το 1985 από τους Αποστόλη “Λοβέρδο” Αυγερινό (στίχοι, σύνθεση, φωνή, κιθάρα), Διονύση Αυγερινό (σύνθεση, φωνή, πλήκτρα) και Δημοσθένη Τσανέτογλου (computers). Έχοντας ακούσματα που ποικίλλουν – από τους Beatles, τους Rolling Stones, τον John Lee Hooker, τους Stooges, τους Velvet Underground, τον David Bowie, τους Ramones και, φυσικά, τους Kraftwerk μέχρι το post punk / new wave και την synth pop της εποχής, με ονόματα σαν τους Joy Division, OMD, Soft Cell, Ultravox – ξεκίνησαν να γράφουν τραγούδια και να πραγματοποιούν εμφανίσεις σε διάφορα clubs της Αθήνας.
Το 1990 κυκλοφόρησε το πρώτο, ομώνυμο, album τους. Περιείχε εννέα τραγούδια, με γνωστότερο όλων το “Είναι Σίγουρο”. Ο άκρως μινιμαλιστικός ηλεκτρονικός ήχος τους, με βασικό χαρακτηριστικό τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας, φάνηκε να ξενίζει το κοινό τη συγκεκριμένη εποχή. Το συγκρότημα συνέχισε να γράφει τραγούδια, όμως οι δυσκολίες που συνάντησε με τη διανομή των μόλις 500 αντιτύπων του πρώτου album τους αποθάρρυναν από το να ηχογραφήσουν μια νέα δουλειά. Μοιραία, λίγο καιρό αργότερα (το 1993), αποφάσισαν να διαλυθούν.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Αποστόλης και ο Διονύσης Αυγερινός κυκλοφόρησαν – απλά, με το όνομά τους - δύο CDs (“Φώτα Μου, Ήλιε Μου”, 1997, και “Ήλεκτρον”, 2005). Συνέχισαν να ασχολούνται με τη μουσική (άλλωστε, είναι και οι δύο επαγγελματίες ηχολήπτες), χωρίς, όμως, να μπορούν να φανταστούν τι θα επακολουθούσε.
Σε μια εποχή όπου οι κάθε λογής επανασυνδέσεις / επανεμφανίσεις / επανακυκλοφορίες έχουν γίνει μόδα και, σχεδόν, καθημερινό φαινόμενο, ιδίως όσον αφορά σε ονόματα που προέρχονται από τα 80’s, η περίπτωση των Συνθετικών μοιάζει να διαφέρει. Έχοντας διαλυθεί επειδή, στην ουσία, συνάντησαν την αδιαφορία του κοινού της εποχής τους, άρχισαν να παρατηρούν πως το όνομά τους αναφερόταν όλο και πιο συχνά σε διάφορα μουσικά blogs. Μία νέα γενιά τους ανακάλυπτε, γοητευμένη από την απλότητα και την αμεσότητα των τραγουδιών τους. Στην εποχή τους χαρακτηρίστηκαν, στην καλύτερη περίπτωση, εκκεντρικοί. Σήμερα, που χάρη στο internet το κοινό έχει άπειρα ακούσματα, αναγνωρίζονται ως πρωτοπόροι.
Το μόνο σίγουρο είναι πως εκείνοι ανέκαθεν έκαναν, πριν απ’ όλα, το κέφι τους. Έγραφαν τους στίχους και τη μουσική, έκαναν την παραγωγή, ηχογραφούσαν και κυκλοφορούσαν τους δίσκους τους εντελώς μόνοι. Καμία δισκογραφική εταιρεία δεν κινητοποίησε τον μηχανισμό της για να δημιουργήσει ένα hype γύρω από το όνομά τους. Το μόνο που υπάρχει είναι το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για μια μπάντα που έκανε πράξη το do it yourself, σε μία εποχή όπου αυτό είχε νόημα και δεν ήταν απλά μία φράση που συνοδεύει με ευκολία κάθε αμφιβόλου ηθικής και αισθητικής lo-fi κατασκεύασμα. Ως αποτέλεσμα, το ντεμπούτο album τους – εκείνο που τα δισκάδικα τους επέστρεφαν απούλητο, πριν από 20 χρόνια – άρχισε να αλλάζει χέρια για πολύ υψηλά ποσά στο e-bay.
Παρατηρώντας όλα αυτά, οι Συνθετικοί αποφασίζουν να ηχογραφήσουν (από το 2009 έως το 2010) τα τραγούδια που είχαν γράψει αμέσως μετά την κυκλοφορία του πρώτου album, πραγματοποιώντας την δισκογραφική επιστροφή τους με το “Προσωπεία – Εφιάλτες”. Πάντα σε δική τους παραγωγή και διατηρώντας αναλλοίωτο το γνώριμο ύφος τους (άλλωστε, όπως προαναφέραμε, πρόκειται για παλιά τραγούδια), παρουσιάζουν αυτό το υλικό που είχε παραμείνει “παγωμένο”, όπως χαρακτηριστικά λένε οι ίδιοι, όλα αυτά τα χρόνια, ελπίζοντας να αποκομίζουν τα θετικά μηνύματα που θα τους ωθήσουν στο να συνεχίσουν την προσπάθειά τους.
Έχοντας αυτό κατά νου, θα εμφανιστούν στο Gagarin 205, για πρώτη φορά, για να παρουσιάσουν ζωντανά όλα τα τραγούδια του, θρυλικού πλέον, πρώτου album τους, καθώς και εκείνα από το “Προσωπεία – Εφιάλτες”, τα οποία – με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα “Σταύρος Κοσμά Πέτρης”, “Μονάχος Στο Χρόνο” και το a la Suicide ομώνυμο track – έχουν ήδη αρχίσει να αποκτούν τη δική τους θέση στις προτιμήσεις των φίλων τους.
Ο The Boy ξεκίνησε γράφοντας τραγούδια και παίζοντας πιάνο στο συγκρότημα f(a39) από το 1997 έως το 2003. Οι f(a39) κυκλοφόρησαν ένα mini EP και επίσης ηχογράφησαν μουσική για δύο κινηματογραφικές ταινίες σκηνοθετημένες από τον The Boy (“Καλή Tάπα Kαρφίτσα” και “Κλαίς;”).
Στη συνέχεια, συμμετείχε στο electro-trash συγκροτήμα Sportex (προσωπικό σχήμα του Felizol) με τους οποίους συνεργάζεται μέχρι και σήμερα. Το 2004, άρχισε να ηχογραφεί ως The Boy. Την ίδια χρονική περίοδο, σχημάτισε την piano-punk performance των Mary and The Boy.
To 2007, κυκλοφόρησε με το Μουσικό Κίνημα:(Μαύρες)Τρίχες δύο προσωπικά albums, σε μορφή cd-r (“50 God damned songs” και “BEAT”). Παράλληλα, Έγραψε τη μουσική (και έκανε, γενικά, τη μουσική επιμέλεια) για την ταινία του, "Ροζ". Γι’ αυτή του τη δουλειά βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Μπέλφορτ στην Γαλλία.
Το 2007, έγραψε και έπαιξε ζωντανά τη μουσική της θεατρικής παράστασης "Οξυγόνο" του Ivan Vyrypaev, η οποία παρουσιάστηκε στων εξώστη του Θεάτρου Αμόρε. Την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε με τους Mary and The Boy το ομώνυμο πρώτο τους album, στην Low Impedance Recordings. Το 2008, ακολούθησε ένα ακόμα με το ίδιο σχήμα, και σε συνεργασία με τον Felizol, το "Timemachine", αυτή τη φορά στην Inner Ear Records.
Τον Μάιο του 2009, κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records το album του "Please Make Me Dance".
Κατά καιρούς, συνεργάζεται ως τραγουδιστής στο σχήμα του Felizol και ως πιανίστας στο σχήμα του Lolek. Έχει ανοίξει συναυλίες για ονόματα όπως Barry Adamson, Spiritualized, Selfish Cunt, No Bra, The Caretaker, Baby Dee ως The Boy και για τους Marc Almond, Lydia Lunch, Four Tet, Cocorosie, Holly Golightly με τους Mary and The Boy.
Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21:00 και εισιτήρια θα διατίθενται στο ταμείο του Gagarin 205, το βράδυ της συναυλίας. Η τιμή τους θα είναι 15 ευρώ.
http://www.cosmo.gr/
