Προστατευόμενη του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, η μούσα του Κένεθ Μακ Μίλαν και του Γουίλιαμ Φορσάιθ, πρίμα μπαλαρίνα της Οπερας του Παρισιού, του Τόκιο, της Κόβεν Γκάρντεν και της Μετροπόλιταν Οπερας της Νέας Υόρκης. Η Σιλβί Γκιγιέμ, η διάσημη Γαλλίδα σταρ του χορού, με τις πρωτόγνωρες δεξιότητες που άλλαξαν τα πρότυπα των σωματότυπων και τα γενικότερα δεδομένα στον κλασικό χορό, έρχεται (ξανά) στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως όσες φορές και να δεις την Γκιγιέμ στη σκηνή δεν τη χορταίνεις. Απόδειξη ότι το ελληνικό κοινό αγκαλιάζει πάντοτε τις εμφανίσεις της στη χώρα μας. Η περίφημη «αύρα» της, η «απαράμιλλη τεχνική» της, η «ανατριχιαστική ευλυγισία» της, η «εξωπραγματική ταχύτητα και ισορροπία», αλλά και το χιούμορ, τα πασίγνωστα καπρίτσια της, ακόμη και η ιστορική πλέον διαφήμιση του «Rolex» με τους «δείκτες - πόδια» στις «έξι - ακριβώς», δόμησαν στο όνομά της τον γνωστότερο σύγχρονο σκηνικό μύθο. Στο πλευρό της ο πρωτοπόρος δημιουργός Ράσελ Μάλιφαντ, τιμημένος με το Βραβείο Λόρενς Ολίβιε. Ο καλλιτέχνης που συνεργάστηκε ταυτόχρονα ως πρώτος χορευτής αλλά και χορογράφος, με σημαντικές ομάδες και χορευτές. Ο Μάλιφαντ άνοιξε νέους δρόμους στον σύγχρονο χορό, παντρεύοντας στοιχεία και τεχνικές του κλασικού μπαλέτου με τη γιόγκα, την καποέιρα, το τάι-τσι, ιδρύοντας ένα καινούργιο «χορογραφικό λεξιλόγιο», μια καθαρή, κομψή νέα γλώσσα, με απαιτητική σωματικότητα, υπαινικτικό αισθησιασμό και μαγνητική ενέργεια. Ενα νέο δεδομένο στην κοινωνία της μοντέρνας και ανατρεπτικής κινησιολογικής τέχνης, που στη σύμπραξή της με τον προσωπικό κώδικα της Σιλβί Γκιγιέμ δημιουργούν μια άκρως επιτυχή μείξη, την οποία απολαύσαμε στο Ηρώδειο το 2006, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.Τίποτα δεν είχε κριθεί από την αρχή. Και, όμως, όταν η Γκιγιέμ συνάντησε τον Μάλιφαντ, η χημεία τους λειτούργησε. «Ξετρελάθηκα!», λέει η χορεύτρια. Με τον Ράσελ ρίχνεται με τα μούτρα στη δουλειά και ομολογεί με τον ενθουσιασμό μαθήτριας: «Αναγκάστηκα να γυρίσω στο σχολείο, να μάθω όσα δεν ξέρω!». Ταυτόχρονα, βαθμιαία, αφήνει τις ηρωίδες του κλασικού ρεπερτορίου, στις οποίες είχε εμφυσήσει ένα εξαιρετικά νεότερο πνεύμα με τις ερμηνείες της. Και να που η απαιτητική Γκιγιέμ λέει: «Οταν φτάσει η στιγμή που θεωρείς τη Ζιζέλ χαζή, καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει η ώρα να αλλάξεις ρεπερτόριο».
Ο Μάλιφαντ γνωρίζει τα πάντα για την Γκιγιέμ, ότι επρόκειτο για παιδί-θαύμα, τόσο συνεσταλμένη που δεν μιλά καθόλου, ότι την επέλεξε ο Νουρέγιεφ, ότι όλοι οι μεγάλοι χορογράφοι έχουν χορογραφήσει γι’ αυτήν, τους θριάμβους της, τη λατρεία του κοινού αλλά και το απαιτητικό του χαρακτήρα της. Κι, όμως, δεν διστάζει καθόλου. Εχουν την ίδια ηλικία. Την ίδια απλότητα. Εχοντας μαθητεύσει στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, έχει διαμορφώσει ένα στυλ στο οποίο υπεισέρχονται πολλές γνώσεις, κυρίως η γιόγκα και οι πολεμικές τέχνες. Και οι δύο λατρεύουν την πίεση, το ελεγχόμενο ρίσκο, την προσήλωση που σε μεθά.Στην έκσταση που εκείνη αισθάνεται όταν τα δίνει όλα χορεύοντας, αυτός προσθέτει τη γλυκύτητα. Ανάμεσά τους μαντεύει κανείς μιαν άγραφη συνθήκη. Η Γκιγιέμ δεν πέφτει στην παγίδα του στυλ Μάλιφαντ, με την υπερτονισμένη αρρενωπότητα και τα θεαματικά στοιχεία. Μετά τις πρώτες πρόβες είναι πιασμένη κι έτσι η κρυφή προσδοκία της ενισχύεται: το να χορεύει το στυλ του Μάλιφαντ απαιτεί προσπάθεια ασκητική. «Συν-χορογράφος» -όπως τον αποκαλούν από κοινού η Σιλβί Γκιλιέμ και ο Ράσελ Μάλιφαντ- ο φωτιστής Μάικλ Χαλς.
Την περιμένουμε στις 13, 14 και 15 του μήνα στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών» και στις 17 και 18 Οκτωβρίου στο «Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης».Σε μία εβδομάδα είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια για τις δύο παραστάσεις των Γκιγιέμ - Μάλιφαντ (γι’ αυτό προστέθηκε και τρίτη), με τα έργα «Πους» και «Σόλο» - «Σιφτ» - «Του».
http://www.ethnos.gr/
