Πώς ήταν οι ημέρες που έζησες στη φυλακή;
Στο κελί μου δεν υπήρχαν ώρες, γενικότερα δεν υπήρχε χρόνος. Ήταν έτσι φτιαγμένος ο χώρος, ώστε αυτός που είναι μέσα να χάνει τα πάντα. Να χάνεται. Ένα τίποτα στη μέση του πουθενά. Αυτό που έζησα εύχομαι κανένας άνθρωπος να μην το ζήσει. Ξέρεις τι θα πει να είσαι αθώος και να έχεις μπλέξει σε μια ιστορία που δεν σε αφορά και δεν την ξέρεις; Ξέρεις τι θα πει να είσαι μέσα στην καλή χαρά, ανυποψίαστος, και ξαφνικά να βρίσκεσαι κατηγορούμενος για κάτι τόσο σοβαρό όπως αυτό για το οποίο κατηγορήθηκα εγώ;
Περίγραψέ μου τη στιγμή που τελικά κάποιος βρέθηκε να πιστέψει ότι λες την αλήθεια και έτσι άρχισε πια ο χρόνος να μετράει υπέρ σου.
Ήταν πραγματικά συγκλονιστική αυτή η στιγμή. Ούτε εγώ ο ίδιος δεν το πίστευα! Από την αρχή έγινε το λάθος, αφού η μεταφράστρια, με δική της υπαιτιότητα, έλεγε πως είμαι ένοχος. Μέχρι να ξεκαθαριστεί αυτό, το μαρτύριο που ζούσα συνεχιζόταν κι εγώ μετρούσα τα λεπτά. Ο ένας έλεγε πως είμαι ένοχος και ότι πρέπει να πάω στη φυλακή μέχρι να γίνει η δίκη, ο άλλος έλεγε πως δεν υπάρχουν στοιχεία και τελικά άκουσα να μου λένε πως είμαι αθώος και ότι απαλλάσσομαι από κάθε κατηγορία. Τη στιγμή που άκουσα τη λέξη «αθώος» συγκλονίστηκα. Δεν πίστευα τις λέξεις. Ξέσπασα σε λυγμούς. Δεν έκλαιγα απλώς, ταρακουνι-όμουν ολόκληρος. Αυτό που μου συνέβαινε ήταν κάτι τόσο έντονο, που δεν μπορώ να το περιγράψω. Σκέψου ότι ήθελα να μιλήσω, να πω «ευχαριστώ πολύ» στο δικαστή και δεν μπορούσα. Δεν έβγαιναν οι κουβέντες από το στόμα μου. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα την οικογένειά μου. Τους δικούς μου ανθρώπους που υπέφεραν και πονούσαν πραγματικά για μένα.
http://www.yupi.gr/
